Minimalisme

In mijn blogs schrijf ik niet alleen over mijn schrijfavonturen, maar deel ik ook graag mijn kijk op andere, voor mij, belangrijke dingen uit het leven.
Niet omdat ik het leuk vind om erover te schrijven (dat is zeker het geval J), maar ook voor de lezers van mijn blog.

Wat betekent minimalisme?

In deze blog wil ik uitleg even over het begrip ‘minimalisme’ en mijn interpretatie hiervan.
Wikipedia zegt het volgende: “Het verminderen van de hoeveelheid spullen, die men heeft. Het concept kan omschreven worden als het richten van geluk op wat men heeft i.p.v. wat men wil. Het begrip komt niet overeen met armoede, omdat dat geen vrijwillige levenswijze is.

Dit is de beschrijving, die internet geeft. Ik interpreteer het als volgt: met minder spullen meer tevreden.

Doe ik zelf aan minimalisme?

Een aantal jaar geleden zou ik veel moeite hebben gehad om afstand te doen van spullen of om niet veel nieuwe dingen te kopen. Toen ik net met Bart samenwoonde en mijn tijd zelf kon indelen, bestond mijn vrije tijd voor een groot gedeelte uit winkelen, winkelen en nog meer winkelen. Minimalistisch leven paste toen absoluut niet in mijn woordenboek. Ik was gek op kleding, schoenen, gadgets en wat al niet meer.

We hadden nog geen kinderen en konden doen en laten wat we wilden. Dat veranderde een beetje door de komst van onze kinderen. De aandacht lag nu bij hen en de spullen, die we kochten, stonden voornamelijk in het teken van de kids. Niets mis mee. Ik genoot er enorm van om voor de kinderen leuke kleding en mooi, educatief speelgoed te kopen.

Koopjesjager

Hierbij maak ik de kanttekening, dat ik een fervent koopjesjager ben. Altijd geweest, ook. De woorden korting, opheffings- of leeguitverkoop en sale deden (en doen) mijn hart sneller kloppen en het was dan ook bijna onmogelijk een etalage voorbij te lopen zonder naar binnen te gaan.

Niet alleen op zoek naar koopjes voor mezelf, maar ook voor Bart en de kinderen. Advertenties werden (bij wijze van) uitgeknipt en de winkel(s) in kwestie bezocht. Met kriebels in de buik vertrok ik opgetogen richting winkel, waar ik mezelf in een koopjeswalhalla waande en driftig in de schappen of rekken op zoek ging naar de beste koopjes. Ik word er nog blij van als ik eraan denk.

Omslag in mijn koopgedrag

Ik zal nooit helemaal loskomen van het koopjes jagen, maar ben wel getemd. Gelukkig vond Bart het nooit een probleem, al zei hij regelmatig gekscherend ‘Goh, je hebt nog geen schoenen, jurkjes, jassen, boeken, etc.’

Wat ik geleerd heb van al dat koopjes jagen, is dat het ging om de ‘rush’ van het hebben en kopen en niet om het belang of nut van de aankoop.
Meestal eindigden deze aankopen treurig in de kast om er vervolgens nooit of zelden meer uit te komen en na grondige inspectie en opruimbeurt gooide ik een heleboel net zo vrolijk weg. Zonde natuurlijk en onnodig. Ik kan wel zeggen dat ik toen een beetje koopverslaafd was.

Hoe ga ik nu om met mijn kooplust?

Een flink aantal jaren geleden kwam ik aanraking met het fenomeen kledingbeurs. Eerst ging ik erheen voor de kinderen, later ook voor mezelf. Mijn vooroordeel ‘het is vies om andermans kleding te dragen’ heb ik omgebogen tot ‘geef kleding een tweede leven’.

Als andere vrouwen/moeders op mij leken, kochten ze ook veel te veel kleding voor zichzelf of voor hun kinderen en hadden ze waarschijnlijk een overschot aan spullen. Je kunt nu eenmaal maar één stel kleren tegelijk aan.

Tweedehands beurzen zijn een uitkomst

Als een kind zo blij ging ik met volle tassen naar huis en was voor een laag bedrag een heleboel leuke kleding ‘rijker’. In de wasmachine, zodat het schoon was en naar mijn eigen wasmiddel rook, waren de kleren klaar voor gebruik.

Mijn kinderen zagen (en zien) er altijd leuk, netjes, verzorgd en mooi uit. De verkoper blij en ik, de koper, ook. Jammer genoeg zijn de kinderen nu op een leeftijd, dat ze zelf hun kleding willen uitzoeken en kopen.

Minimalistisch kopen?

Voor mezelf koop ik nog steeds kleding op beurzen of in kringloopwinkels. Toegegeven het voelt hetzelfde als koopjes jagen en ik moet opletten dat ik niet teveel koop. Waarschijnlijk komen er tijdens het snuffelen gelukshormonen vrij, n ieder geval bij mij.

Ik ben wel kritischer geworden en denk beter na, voordat ik tot kopen overga, al kost een artikel/kledingstuk niet veel. Bij ieder item vraag ik mezelf af of ik het nodig heb en of ik het ga gebruiken/dragen. Ik reageer dus minder impulsief en ben iets bedachtzamer dan vroeger. Ook vind ik het meer verantwoord om spullen een tweede leven te geven. Niet alleen wat betreft kleding, maar ook bijvoorbeeld qua inrichting van mijn huis. De kringloop is mijn favoriete winkel.

Wat heeft dit alles met minimalisme te maken?

Door kritisch naar aankopen te kijken, behoed je jezelf voor miskopen of onnodige impulsaankopen. Ditzelfde kun je ook doen in je huis en privéleven. Stel jezelf vaker de vraag: Heb ik het nodig? Of word ik er gelukkig van? Als het antwoord nee is, kun je het makkelijker laten liggen/weglaten/weigeren. Je hoeft geen bomvolle kledingkast, interieur of sociaal leven te hebben om gelukkiger te zijn.

Neem wat vaker genoegen met minder, waardeer wat je hebt, maak verrassende combinaties, verplaats je meubels/accessoires of vul je avond eens anders in en je zult zien dat je heel anders naar je inrichting/kleding/privéleven kijkt en misschien meer content bent dan je dacht.

“Less is more” of “waardeer de kleine dingen in het leven” zijn rake uitspraken, die hier naadloos op aansluiten.

Zeg eens eerlijk; Heb jij ook de neiging om teveel spullen te hebben/kopen? Of vind je het lastig om afstand te doen van dingen? Wil je graag genoegen nemen met minder, maar vind je het niet zo gemakkelijk?
Let me know. Ik ben benieuwd hoe jij over minimalisme denkt.