Dit keer een iets andere blog dan je misschien van me gewend bent. Afgelopen weken heb ik me ondergedompeld in de literatuur en de opdrachten behorende bij mijn laatste specialisatie RKV (Romans & Korte verhalen).
Met trots kan ik mededelen dat hiervoor al twee opdrachten goedgekeurd zijn.
Tot mijn grote vreugde zaten er twee boeken bij, die ik graag wilde lezen. Eén daarvan is Over leven en schrijven van Stephen King (ik denk dat je de titel ook letterlijk kunt interpreteren: overleven, maar daar kom ik later in deze blog op terug). Mijn inzichten na het lezen van het boek wil ik met je delen.
Een oeuvre om ‘u’ tegen te zeggen
Meer dan 80 verhalen/boeken zijn van zijn hand verschenen en daar kan menig schrijver alleen maar van dromen en met eerbied en ontzag naar kijken.
Stephen King, wie kent hem niet? Het eerste dat in me opkomt als ik zijn naam hoor of zie is IT: het immens populaire verhaal over Pennywise de gruwelijke horrorclown (nachtmerries had ik na het zien van de gelijknamige tv-serie). Maar ook Carrie, The Shining, Christine, Misery, The Green Mile, Pet Sematary (Dodenwake) en vele andere bekende of minder bekende (en verfilmde) verhalen.
Alleen al bij het zien van deze indrukwekkende lijst gaat mijn (schrijvers)hart sneller kloppen. Dit krijgen weinig schrijvers voor elkaar. Ik bedoel, een verhaal schrijven is één ding, maar zoveel succesvolle boeken uitgeven is fenomenaal: het ultieme succes!
Niet allemaal goud dat blinkt
Zoals met veel succesvolle mensen (op wat voor gebied dan ook), is het niet alleen maar Hosanna in den hoge. De buitenwereld (lees in dit geval de lezer) weet vaak niet wat er achter dat succes schuil gaat en hoeveel hobbels en hindernissen iemand heeft moeten overwinnen om daar te komen waar hij of zij graag wilde zijn. En geloof me; eenmaal op die plek komt er snel weer een nieuw, ander doel.
Succes najagen kan erg ongelukkig maken, dat heb ik, na het lezen van talloze verhalen van succesvolle mensen, intussen wel geleerd. Ook bij Stephen King is het niet bepaald van een leien dakje gegaan en dat is nog een understatement: hij is door diepe dalen gegaan om te komen waar hij nu is.
Na het lezen van dit boek heb ik het idee dat ik een ietsepietsie meer over zijn leven weet, al is het maar uit een boek.
We zijn allemaal mens
Eigenlijk is het een raar iets: tegen iemand opkijken. We zijn tenslotte allemaal mens en niemand is meer of minder dan een ander.
Toch heb ik (ik geef het eerlijk toe) mensen waar ik tegenop kijk. Het zijn mensen die iets unieks bereikt hebben (waarmee ik niet wil zeggen dat andere mensen niet iets geweldigs bereikt hebben). Integendeel, mensen die moeten ploeteren en buffelen om rond te komen bewonder ik ook.
Het gaat mij om mensen die anderen op grote schaal weten te bereiken, beïnvloeden, verrijken, inspireren of die gewoon goed doen. Mensen die echt een impact en verschil hebben gemaakt in het leven van vele anderen. Die bewonder ik. Waarom? Omdat ik dat ook dolgraag wil bereiken met mijn verhalen (in welke vorm dan ook). Of het dan opkijken tegen heet of jaloezie, noem het wat je wilt.
Een lange adem hebben
Ik heb tussen de regels gelezen dat je een lange adem moet hebben en veel, héél veel moet oefenen. Schrijfkilometers maken. Duizenden en duizenden.
Leuk detail: Stephen King schrijft dat talent niet aan te leren is en dat het volgen van een schrijfopleiding niet per se een noodzaak is om iets te bereiken als schrijver. (Grappig dat de Schrijversacademie juist dit boek tot ‘lesstof’ heeft toegevoegd aan de lijst studiemateriaal, maar dat terzijde).
Wat betreft geduldig zijn, dat is niks nieuws. Daarover heb ik meerdere malen in mijn blogs geschreven. Je weet vast ook dat geduld hebben niet mijn sterkste kant is. Dat heb ik nooit onder stoelen of banken geschoven.
Verslaving ligt op de loer
Voor veel kunstenaars (ik beschouw schrijven écht als kunst) hangt talent en succes samen met bepaalde rituelen. Bij Stephen King waren dat alcohol en drugs. Hij was ervan overtuigd dat hij dit nodig had om een succesvol verhaal te schrijven.
Hoe graag iemand ook succesvol wil zijn, vaak voert die wetenschap de druk juist op, omdat men hoge verwachtingen heeft van een volgend kunstwerk (lees boek).
Als je eenmaal aan de top staat, is het een behoorlijke uitdaging om daar te blijven en er niet vanaf gestoten te worden. Hoe vaak hoor je dat artiesten/kunstenaars/succesvolle mensen de druk om te presteren niet aankunnen en vluchten in verdovende middelen of het middel koppelen aan hun talent/succes.
Tel je zegeningen
In de jaren 90 krijgt Stephen King een ernstig auto-ongeluk en moet hij lange tijd revalideren. Hij werd omver gereden door een passerend busje. Hij moest weer van voren af aan beginnen met schrijven en eigenlijk wilde hij het niet eens meer, omdat hij zoveel pijn had.
Na veel oefenen en zijn grenzen te hebben opgezocht, lukte het hem om een nieuwe schrijfroutine te ontwikkelen.
Ik wil deze blog afsluiten met een wijze les van Stephen King (ik citeer hierbij uit Over leven en schrijven):
“Schrijven heeft niets te maken met geld verdienen, beroemd worden, vrouwen versieren, met ze naar bed gaan, vrienden maken. Uiteindelijk schrijf je om het leven te verrijken van degenen die je werk zullen lezen, en ook om je eigen leven te verrijken…
…Schrijven is magie. Het is net zo goed het water des levens als elke andere vorm van kunst. Het water is gratis. Dus drink het. Drink het en doe je tegoed.”
Recente reacties