Eerder schreef ik de blog; ‘Wie schrijft, die blijft; de weg naar mijn boek!’
Als je die nog niet gelezen hebt, lees ‘m dan hier zeker even terug 😉
Daarin beschreef ik waarom ik mijn boek ‘Er was eens…een juf’ geschreven heb.
Mijn eerste dagboek
Toen ik een jaar of tien/elf was, kreeg ik een heel mooi (dag)boekje. Een felblauw met zo’n harde kaft, waarop een meisje stond afgebeeld. Ze leek op Holly Hobby (voor degenen die nog weten wie dat was), of misschien was ze het wel, haha. Prachtig vond ik het. Het werd een heel belangrijk boek voor mij en ik wist meteen dat dit mijn dagboek zou gaan worden.
Wat schrijf je in een dagboek?
Ik wilde, net als zovelen waarschijnlijk, mijn belevenissen bijhouden en iets nalaten voor later. Misschien zou ik ooit kinderen krijgen en dan konden zij lezen wat ik in die tijd allemaal uitspookte. Ik wist in die tijd helemaal niet of ik ooit kinderen zou krijgen, maar goed. Het ging om het idee.
Een tien/elfjarig meisje dat schrijft over haar leven. Hoe spannend kan dat zijn?
Wat maakte ik nou helemaal mee? Niets bijzonders eigenlijk, maar blijkbaar vond ik het toch de moeite waard om in mijn dagboek te schrijven.
Waarom terug naar mijn jeugdjaren?
Misschien vraag je je nu af waarom ik het heb over een dagboek uit mijn kindertijd. Waarom iets beschrijven dat al zo lang geleden is?
Wel, dat heeft een reden. Natuurlijk, alles heeft een reden, toch?
Voor mijn nieuwe specialisatie Autobiografisch Schrijven moet ik terug naar het verleden. Een mooie gelegenheid om op zolder (nou ja, bij is dat geen zolder maar een ‘oude’ duiventil) op zoek te gaan naar mijn oude dagboeken en schriften.
Gelukkig wist ik nog precies waar ik ze neergelegd had, toen we hier naartoe verhuisd zijn (inmiddels alweer bijna zestien jaar geleden). Dat scheelde weer in tijd.
Kinderlogica: I love it!
Ik klopte het stof van mijn broek, nam de dagboeken mee naar binnen, zette een lekker kopje koffie en nestelde mezelf heerlijk op de bank om eens even terug te gaan in de tijd.
Stiekem gniffelde ik in mezelf, alhoewel ik soms een schaterlach niet kon onderdrukken om de malle stukjes die ik in mijn dagboek schreef.
Echt het gaat eigenlijk helemaal nergens over. Een klein voorbeeld:
“Mijn broertje zei dat als ik wegga, hij in mijn dagboek gaat lezen, maar hij heeft het niet gedaan.”
Dat is wat ik op één dag schreef. Hilarisch toch?
Terwijl ik teruglees en voorzichtig door mijn dagboek blader (de bladzijden zitten allemaal los, gelukkig heb ik ze genummerd) komt het gevoel van toen weer helemaal terug.
Dat heerlijke, onbevangen gevoel. Totaal geen zorgen om de dag van morgen, alleen maar leuke dingen kunnen doen en jezelf druk maken over je broertje dat ‘stiekem’ in je dagboek wil lezen. Wat een rijkdom!
Opdracht vanuit de Schrijversacademie
Niet alleen moet ik terugkeren naar mijn jeugd, ook moet (of beter gezegd mág) ik opnieuw een dag- of logboek bijhouden. Het is een manier om te leren hoe je jouw eigen verhaal kunt schrijven. In een dagboek kun je over alles schrijven wat je maar wilt. Niemand leest het. Bovendien geeft het je je bepaalde inzichten. Je leert jezelf goed kennen. Ook is schrijven een prima manier om dingen (nare, maar zeker ook blije) van je af te schrijven.
Het werkt min of meer therapeutisch. Daar weet ik alles van, aangezien ik mijn ervaringen over mijn burn-out op papier heb gezet.
In mijn boek heb ik het tweede gedeelte in dagboekvorm geschreven. Van lezers heb ik teruggekregen dat vooral dat gedeelte heel interessant was om te lezen. Het voelt intiem om iemands gedachten te lezen, te weten wat hem of haar bezighoudt.
Hoe ga ik mijn dagboeken gebruiken?
Natuurlijk moet er een nieuw exemplaar gekocht worden, waarin ik mijn dagelijkse activiteiten en bezigheden noteer. Dat was voor mij geen straf, haha! Nog een dagboek dat op de inmiddels steeds hoger wordende stapel kan worden gelegd.
Binnenkort moet ik toch eens echt gaan opruimen. Onze woonkamer begint namelijk steeds meer op een boekhandel te lijken, met overal stapels boeken en (tijd)schriften.
Het is echt leuk om (bewust) bezig te zijn met hoe jij je dagen doorbrengt en te beschrijven wat voor gevoel dat met zich meebrengt. Zo geniet je extra van iedere dag, ook al ben je lekker in je huis aan het rommelen of bezig met de was. Zodra je er over schrijft of het op een andere manier in je dagboek vormgeeft, wordt het opeens een stuk aantrekkelijker.
Probeer het maar eens; misschien is het ook wat voor jou?
Ga aan de slag
Koop een mooi schrift of dagboek, misschien zelfs een nieuwe (vul)pen en teken, knip- en plak bij iedere dag wat je gedaan hebt en hoe je je die dag voelde.
Je zult zien dat het super leuk is, het je inzichten geeft en zelfs helpt om vervelende situaties te verwerken of een plekje te geven.
En zeg nou zelf; is het niet leuk om jaren later terug te lezen wat je in het verleden allemaal gedaan hebt? Het is namelijk een onmogelijke opgave om alle dagen al die jaren te onthouden. Je hoeft echt geen uitgebreid en gedetailleerd verslag te schrijven van tientallen pagina’s. Gewoon een simpele post-it met daarop korte zinnetjes of wat steekwoorden voldoet al.
Ik hoop dat deze blog je geïnspireerd heeft om ook een dag- of logboek bij te gaan houden. Een mooie term om op deze manier je leven vast te leggen is ‘bulletjournaling’. I love it! Voor inspiratie kijk maar eens op Instagram; daar zijn een heleboel leuke accounts om ideeën op te doen.
Laat je me weten of je meedoet om je leven vast te leggen? Of misschien deed je het al en was er even de klad in gekomen. Ga je het weer oppakken? Let me know! Leuk, leuk.
Liefs Ellen
Weer een geweldig blogverhaal Ellen😉.
Helaas zijn mijn dagboeken verdwenen. Maar nu in bezig ben om over mijn samengesteld gezin te schrijven, ben ik maar wat blij met al de brieven die Math en in bijna vijftien jaar geleden naar elkaar schreven. De foto’s van ons gezin en een stapel uitgeprinte blogverhalen, die ik destijds over ons nieuwe gezin schreef en op mijn gesloten Hyves-pagina plaatste voor nieuw samengestelde gezinnen. Gelukkig heb ik nu al die mooie momenten nog voorhanden en kan ik hopelijk aan de hand daarvan een boeiend waarheidsgetrouw boek schrijven over ons unieke gezin. Het is inderdaad zo mooi om alles terug te lezen. Ook heftig soms. Ik kreeg in Portugal een schriftje om elke dag, de drie mooiste momenten te noteren. Ik heb het vier dagen gedaan en daarna gewoon vergeten🤗 Mijn dagboeken is eigenlijk mijn fb, ik geniet ook van de terugblikken die ik elke dag weer voorgeschoteld krijg. Onverwachte gebeurtenissen die ik allang weer vergeten was. Dankzij jou denk ik dat ik dat Portugees schriftje toch maar weer eens ga oppakken . 😉
Bedankt voor je gezellige blogje 😉👍
Ha Ankie,
Zo zie je maar, waar een blog al niet goed voor is. Ik doe het ook niet trouw iedere dag hoor.
In Ierland heb ik wel keurig iedere dag mijn reisverhalen en ervaringen opgeschreven. Dat ga ik verder uitwerken, met foto’s erbij en dat komt ooit (ik weet nog niet wanneer) op mijn site als ebook zetten.
Ik ben heel benieuwd naar jouw boek over jullie unieke gezin. Ik weet zeker dat er heel wat avonturen beleefd zijn door jullie. Maar dat gaat zeker goed komen, jou kennende!
En ik herken wat je zegt over die herinneringen op Facebook. Die vind ik ook super leuk. Dingen die je inderdaad alweer ‘vergeten’ was. Mooi!
Ik hoop dat je weer inspiratie hebt opgedaan om in je eigen dagboek te kunnen schrijven. Succes.
Liefs Ellen❤😊😘