Nee, ik heb het niet tegen jou, hoor. Afgelopen week kwam mijn nieuwe podcastaflevering, zoals altijd, online en deze gaat precies hierover.
Je herkent het vast wel: mensen die je ongevraagd hun mening willen opdringen en dit dan verpakken in zogenaamd goedbedoeld advies.

Lees je mee?

Ik ben schuldig

Oké, ik zal het maar meteen eerlijk toegeven: ook ik maak me hieraan wel eens schuldig. Je bent met iemand in gesprek en je denkt oei, oei, dat lijkt me nu niet zo slim. Ik zal hem of haar eens advies geven. En voordat je het weet, flap je er een goede raad uit. Ongeacht of die ander hier wel op zit te wachten.

Waarschijnlijk herken je het bij jezelf. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat ik de enige ben die zich hier wel eens schuldig aan maakt. En anders, nou ja, dan is dat maar zo. Ik heb in ieder geval regelmatig advies gekregen waar ik helemaal niets mee kon. En dat zal bij jou vast ook gebeurd zijn.

De beste stuurlui staan aan wal

Er bestaan niet voor niets gezegden waarin dit fenomeen aan de kaak wordt gesteld. Een hele rake vind ik de volgende uitspraak: ‘De beste stuurlui staan aan wal’. En zo is het maar net. Niets zo makkelijk dan om kritiek te leveren op iemand die met de beste bedoelingen iets probeert te doen.

Ik kan me herinneren dat ik als juf in diverse werkgroepen actief was en dat er dus een hoop geregeld moest worden. Dat probeerde ik uiteraard zo goed mogelijk te doen. Na afloop van een bepaalde activiteit werd er tijdens een plenaire vergadering uitgebreid geëvalueerd. Commentaar was er meestal volop, maar dan vaak wel van de mensen die niets geregeld hadden en dat voelt wel lekker makkelijk.

Wat is dan een goede manier?

Het is hoogstwaarschijnlijk de bedoeling van de ander om je te helpen. Iemand heeft misschien zelf ooit in een soortgelijke situatie gezeten en heeft toen ervaren dat het niet goed ging zoals hij of zij daarmee omging. Om jou voor diezelfde fouten te behoeden, wil hij of zij je raad geven zodat het bij jou beter verloopt.

Nu weet ik niet of dit altijd de insteek is van mensen die anderen ongevraagd advies geven, maar ik ga er even vanuit dat dat wel zo is. Ik ga namelijk altijd uit van het positieve van de mens. Het kan ook best zijn dat iemand een ander gewoon wil afbreken. Dat vind ik nou niet echt een fijn gegeven om mee te werken.

Ga in gesprek en luister écht naar de ander

Ik bedoel natuurlijk niet dat je een ander geen raad of advies mag geven, helemaal niet zelfs. Het is misschien handiger om dat op een andere manier te doen. Dus niet iemand ongevraagd doodgooien met allerlei tips en adviezen, maar eerst luisteren naar de behoeften van die ander.

Pas als hij of zij erom vraagt, kun je jouw mening met die ander delen. Of je stelt de vraag: Goh, als ik het zo eens goed beluister, heb ik eigenlijk wel een goede tip voor je. Wil je die horen? Dan ligt de bal bij de ander en kan hij of zij besluiten wel of niet jouw advies te vragen. Dat klinkt toch fijner, of niet?

Gelijk willen halen

Wat ik tegenwoordig veel zie gebeuren op social media en dan vooral op Facebook (en ook op Twitter al ben ik daar zelf niet actief op), is dat mensen een ander willen overtuigen van hun gelijk. Ze zetten te pas en te onpas hun ongezouten mening onder berichten die voorbij komen, daarbij volledig voorbijgaand aan de gevoelens van die ander.

Zelf ben ik lid van een aantal schrijfgroepen op Facebook en hoewel de intentie van die groep echt goed is, vind ik de uitwerking wat minder helaas. Ik heb daarom ook besloten niet actief te zijn en mijn mening te delen. Eigenlijk erger ik me alleen maar aan alle commentaren. Misschien interpreteer ik het helemaal verkeerd en dan is dat mijn beperking. Maar zoals het op mij overkomt, is het totaal niet opbouwend of helpend.

Leef en laat leven

Vanachter een schermpje heel lomp en onfatsoenlijk je mening geven, is erg makkelijk en laf. Niemand weet tenslotte wie er precies schuilgaat achter het profiel dat wordt weergegeven. Wellicht dat daardoor de grenzen van fatsoen zo gemakkelijk overschreden worden, ik weet het niet.

Kijk, ieder mens heeft een eigen mening en er is in Nederland vrijheid van meningsuiting (gelukkig, zou ik zeggen), maar dat betekent niet dat alles maar uitgebraakt hoeft te worden. Nogmaals, misschien is de bedoeling van degene die het commentaar plaatst heel anders dan hoe ik het opvat. Toch denk ik dat er heel veel rotzooi wordt geplaatst. Dingen die echt niet oké zijn.

Dus, mind your own business

Samenvattend: wanneer iemand expliciet om je advies of hulp vraagt, geef het dan gerust. Natuurlijk op een opbouwende, positieve manier. Wil je iemand graag helpen omdat je ziet dat hij of zij het moeilijk heeft en flink aan het worstelen is, vraag dan netjes of hij of zij jouw raad wil horen.

Maar het beste advies dat ik je kan geven: probeer je eigen zaakjes eerst maar eens op orde te hebben, voordat je je überhaupt bemoeit met die van anderen. Iedereen heeft immers zijn eigen pad te bewandelen en die weg ziet er voor ieder van ons anders uit.

MIND YOUR OWN BUSINESS!

O ja, nog een tip:
Ga naar mijn podcast om nog meer tips en verhalen over dit onderwerp te horen:

Life’s better after your burn-out: aflevering 41 Bemoei je met je eigen zaken!