In deze blog wil ik het hebben over jezelf zijn en hoe ik dat in mijn leven probeer toe te passen.
Lees je mee?
Kameleon
Bart zei altijd tegen mij dat ik een soort kameleon ben, iemand die zich heel gemakkelijk aanpast. En in zekere zin is dat ook zo. Ik pas me aan in de situatie waarin ik verkeer. Zo kan ik mezelf eigenlijk in iedere ‘kring’ handhaven. Misschien klinkt dat als ingewikkeld of als vermoeiend.
Ik ben het gewend. Ik doe niet anders. Zo lang als ik me kan herinneren, gedraag ik me op die manier. Afhankelijk van de situatie of de groep mensen waar(in) ik me bevind, laat ik een bepaalde kant van mezelf zien.
Ik ben al die kanten
Volgens Bart kun je jezelf maar op een manier laten zien. Je bent zoals je bent en in iedere omstandigheid is dat volgens hem dus hetzelfde. Ik ben het daar niet mee eens. Vandaag luisterde ik een aflevering van de Kukuru-podcast (van Giel Beelen) en daar werd dit bevestigd (niet dat het nodig is om dit bevestigd te krijgen, maar het zette me aan het denken).
Ik ben al die kanten die ik in verschillende omstandigheden laat zien. Soms ben ik de grappenmaker, dan de ‘weirdo’, de strenge moeder of de fanatieke danseres. En in alle situaties voel ik me goed. Het wordt pas ongemakkelijk als ik voel dat ik heel erg mijn best moet doen om een ‘rol’ te spelen.
Jezelf accepteren
In mijn blogs heb ik het vaak over het accepteren van jezelf en hoe belangrijk dat is. Die mening heb ik uiteraard nog steeds. Alleen kan ik hem nu iets meer nuanceren. Pas als je jezelf met al je kanten (zowel de positieve als de negatieve) identificeert, wordt het makkelijker om dat te doen.
Als je blijft schreeuwen dat je altijd jezelf bent en dat je in alle omstandigheden hetzelfde doet, bent, reageert, onderdruk je bepaalde kanten van jezelf en dus accepteer je jezelf dan niet compleet. Althans, zo voelt het voor mij.
Bevrijding
En hoe bevrijdend is het om te ontdekken dat je dus best de ene keer extravert mag zijn en op de tafel in het café danst, terwijl je jezelf een andere keer het liefst onder een dekentje verstopt. Of dat je een liefdevolle moeder bent en enorm kunt genieten van een reisje met je partner zonder kinderen.
Het kan en mag allemaal en het is ook niets om je voor te schamen. Je hoeft niet altijd een en hetzelfde beeld van jezelf te laten zien. Alsof dat je perfect maakt of zo. Integendeel. Juist die verschillende facetten van je karakter maken je een echt (en dus interessant) mens.
Schaamteloos jezelf zijn
Het is de kunst om schaamteloos jezelf te durven zijn. Je niet anders hoeven voor te doen of je gedragen volgens bepaalde (andermans) verwachtingen. En ja, dat is niet altijd makkelijk. Sterker nog, het zal nog regelmatig voorkomen dat je je anders gedraagt dan je had gehoopt/verwacht.
Wat het belangrijkste is, is jezelf te vragen: voelt het goed voor mij? Als het antwoord ja is: DOEN! Als het antwoord nee is, of bij twijfel: NIET doen. Jezelf afvragen wat een ander ervan denkt, is ook een optie. Máár, doe wat je wilt, er wordt altijd iets van gezegd/gevonden/gedacht. Je doet het nooit voor iedereen goed. Laat dat ook niet je streven zijn.
Note to self
Natuurlijk is dit ook een note to self; ik doe het zelf ook nog regelmatig: mezelf afvragen wat een ander ergens van vindt en daarop anticiperen. Dus, ik leef nog niet wat ik ‘teach’. Het leven is een continu groeiproces met pieken en dalen. Met leermomenten, successen en teleurstellingen.
Ik hoop dat de inhoud van deze blog je enigszins geruststelt, dat je er waarde of inzichten uithaalt. Dat zou ik heel fijn vinden. Mocht je een reactie willen achterlaten, be my guest!
Het is mijn wens dat iedereen schaamteloos zichzelf durft te zijn en dat het per keer verschilt hoe je dat doet, is helemaal niet erg.
Recente reacties