Jeetje, wat was het leuk en fijn om zoveel geweldige reacties te krijgen op mijn blog van vorige week over mijn metamorfose. Ik heb deze blog ook naar Kim Munnecom gestuurd en ze heeft me zelfs een heel lief voicebericht gestuurd via Instagram. Super leuk. Ze heeft me gevraagd of ze het verhaal op haar website mag delen, met mijn foto erbij. Nou, natuurlijk mag dat, graag zelfs. Ik ben er zelf ook trots op. Dus nogmaals, dank je wel.

In deze blog wil ik iets heel anders met je delen. Lees je weer mee?

Verschillende verhalen door elkaar

Afgelopen week rondde ik een verhaal voor een schrijfwedstrijd af. Ik vind het altijd weer een fijn momentje om even bij stil te staan. Voor een tijdje hebben de hoofdpersonen uit mijn verhaal in mijn hoofd gewoond (een drukke boel dus daarboven 😉) en ik merk dat ik dan echt even moet afschakelen.

Aangezien ik aan nog een aantal schrijfwedstrijden wil meedoen, waarvan de deadline al akelig dichtbij komt, moet ik dus een beetje vaart maken. Ik doe het mezelf aan, mocht je denken: Waarom doe je zoveel tegelijk? Gelukkig vind ik het helemaal fantastisch om mezelf iedere keer uit te dagen een nieuw verhaal te verzinnen. Het maakt dat ik me helemaal happy voel.

Niet altijd evenveel succes

Misschien heb je op Facebook meegekregen dat niet alle inzendingen succesvol eindigen. Ik schreef er deze week een openharige post over. Als je het leuk vindt om deze te lezen, kun je op mijn Facebook pagina een kijkje nemen door hier te klikken.

Zondag was er een digitale prijsuitreiking en ik vond het best spannend. Sowieso omdat ik nog nooit zo’n bijeenkomst had bijgewoond. Ik moet zeggen, het was super geregeld en ik heb er echt van genoten. De organisatie had er veel moeite in gestopt om er iets moois van te maken. Leuk ook om het beoordelingsproces van de jury van zo dichtbij mee te mogen maken. Om een kijkje in de keuken van de jury te mogen nemen. Helaas behoorde mijn verhaal niet tot de beste drie verhalen. Jammer.

Mezelf blijven ontwikkelen

Het mooie van deze wedstrijd was dat ik achteraf mijn juryrapport kreeg toegestuurd. Dat is meestal niet zo. Bij schrijfwedstrijden waarvoor je inschrijfgeld moet betalen, gebeurt dit wel, maar bij ‘vrijblijvende’ schrijfwedstrijden vaker niet dan wel. Ik vond het dus een mooie meevaller en heb oprecht genoten van het commentaar, waar ik echt wel iets mee kon.

Zo’n juryrapport zorgt er voor dat je tips en tops meekrijgt die je vervolgens in een volgende wedstrijd kunt verwerken. En dat is een mooie oppepper. Ik vind het daarom ook belangrijk om mezelf te blijven ontwikkelen en zo te groeien als schrijver. Voor de lezer is dit uiteraard ook fijn, want die heeft er (als het goed is) profijt van. 😊

Alweer druk bezig met het volgende verhaal

Het ene verhaal is nog niet af, of het volgende zit alweer in de pen (en komt er net zo snel weer uit, hihi). Ik ben nu met twee verhaalideeën voor schrijfwedstrijden in de weer. Soms denk ik wel eens dat ik teveel dingen door elkaar doe, maar het lijkt erop dat ik verschillende kamertjes in mijn hoofd heb waar de verhalen in verstopt zitten en wachten totdat ze eruit mogen. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Meestal heb ik een globaal idee en begin ik vol goede moed aan het verhaal dat zich gaandeweg ontwikkelt. Waar ik nogal eens moeite mee heb is het afronden van een verhaal. Ik zit er dan zo in dat ik de neiging heb om teveel uit te wijden en het einde soms afraffel. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Het einde moet net zo bevredigend zijn als de rest van het verhaal.

Nog een andere uitdaging op persoonlijk vlak

Behalve de verhalen waar ik mee bezig ben, is er nog iets waar ik mee ga starten. Het is echter een behoorlijk pittige klus. Ik heb het gehoord in een podcast van Giel Beelen. Het gaat eigenlijk om een soort ‘cursus’, namelijk Cursus in wonderen. Een heel dik, uitgebreid theorie- en werkboek over spiritualiteit. Het schijnt hét boek op het gebied van spiritualiteit te zijn.

Ik heb intussen al een heleboel podcasts hierover gehoord en al een aantal boeken hierover gelezen. In veel boeken komt hetzelfde terug. In veel podcasts ook. Toch blijft het voor mij nog een redelijk ongrijpbaar iets. En als ik ergens niet zo goed tegen kan, is het iets niet helemaal begrijpen. Zou ik misschien voorheen snel hebben opgegeven, tegenwoordig bijt ik me er veel meer in vast.

Een langdurig proces

Ik heb me erop ingesteld dat het een langdurig proces zal zijn en iets wat ik vaak opnieuw moet doen. Het boek bestaat uit meerdere delen en heeft in totaal zo’n 1400 bladzijden. Niet iets wat ik in een week uit heb. Zo werkt het ook niet blijkbaar. Er zijn 365 lessen (inderdaad, voor iedere dag 1) en je kunt er dus iedere dag mee bezig zijn of je kiest een andere weg, die misschien beter bij je past.

Het kan ook zomaar zijn dat ik er nu nog niet klaar voor ben en dat ik het een tijdje opzij leg om er op een later moment op terug te pakken. Maar dat weet ik dus nog niet. Ik heb het boek vandaag binnengekregen en heb alleen even door het boek gebladerd. Het is niet echt lichte kost, dat heb ik al gezien. Ik ga ervoor. Is het niet nu, dan komt het op een ander moment, daarvan ben ik overtuigd. Zoals iemand zei: het boek vindt jou!

Nou, dat waren de dingen die ik met je wilde delen. Zoals je kunt lezen, ben ik weer lekker in de weer met allerlei verhaalideeën  en leuke dingen. Ik hoef me de komende tijd niet te vervelen (al doe ik dat eigenlijk nooit meer).