Kijk die monsters aan!

Af en toe denk ik dat ik een heel goed thema te pakken heb en dan schrijf of spreek ik daar heel gepassioneerd over op social media. Niet altijd wordt dit door de ander zo opgepikt, haha! 😉

In deze blog wil ik het daarom met je hebben over ‘face your demons’, omdat ik denk dat dit voor heel mensen heel veel kan betekenen. Daarover gaat ook mijn nieuwste podcastaflevering (de link daarnaartoe vind je hier). Lees je mee?

Super confronterend

Soms is het gemakkelijker om je te verstoppen voor de monsters in je hoofd. Ik schreef een hele tijd geleden een verhaal dat precies hierover gaat. Ik zal de llink naar dit verhaal toevoegen: Oog in oog met je demonen , zodat je dit eens op je gemak kunt lezen, mocht je dat interessant vinden natuurlijk.

Waarom zou je die monsters niet recht in de ogen aankijken? Wat is er zo eng aan? Op de eerste plaats omdat het super confronterend kan zijn om je shit onder ogen te komen, om je demonen aan te kijken, dus. Daarom is het vaak de weg van de minste weerstand om die gevoelens/emoties te verdringen.

Be brave

Ik zou je daarom willen aanmoedigen om dapper te zijn, om moed te tonen. En nee, dat is verdomd moeilijk en pijnlijk. Geconfronteerd te worden met diep weggestopte of lang genegeerde gebeurtenissen is niet niks. Het is zelfs f*cking eng! Een mooie uitspraak van John Wayne is: “Courage is being scared to death, but saddling up anyway”.

Hoe eng, moeilijk of spannend het ook is, het meest dappere dat je kunt doen, is je angst onder ogen te komen. Alleen dan kun je er namelijk doorheen breken. Dit zeg ik ook tegen mezelf, want voor mij geldt dat ook.

Hand in eigen boezem

Ik steek mijn hand in eigen boezem, omdat ik momenteel ook mijn angsten onder ogen moet zien.  Als ik anderen hierover informeer, moet ik er zelf ook naar handelen, vind ik. En dat is echt verschrikkelijk spannend en oncomfortabel. Jarenlang was mijn angst onder controle, hoefde ik hem niet aan te kijken. Tot een paar maanden geleden.

Na mijn burn-out heb ik geleerd om eerder aan de bel te trekken en dat heb ik gedaan. In een eerdere blog schreef ik daar al over en ook dat ik hiervoor een EMDR traject inga (klik hier als je die blog niet nog gelezen hebt). Op dit moment wacht ik op een oproep. Het blijft dus nog even onzeker wanneer dat zal starten. Ik hoop dat ik binnenkort meer weet.

Monsters onder je bed

Ik vergelijk het ook wel eens met de monsters die onder je bed of in je kast verstopt zitten. Je kunt er voor blijven wegrennen of je ervoor verstoppen, maar dat betekent niet dat die monsters zullen verdwijnen. Sterker nog, ze loeren in het duister en wachten op hun kans om je te grazen te nemen.

Dit gebeurt altijd op een onverwacht moment. Net als je denkt dat je ervan verlost ben, slaan ze alsnog toe en dan ben je misschien onvoorbereid. De beste tip die ik je kan geven, is om niet langer weg te rennen of je te verstoppen, maar om de monsters het hoofd te bieden. Al is het dan met knikkende knieën en klotsende oksel en een hartslag van 150.

Mezelf in de spiegel aankijken

Ik ben de confrontatie met mijn monster aangegaan. Ik keek in de spiegel (en nee, daar zag ik geen monster…😉 maar mezelf, haha) en keek mezelf diep in de ogen. Heel confronterend en moeilijk, maar door dat te doen, heb ik wel iets in gang gezet. Een proces naar herstel en groei. Daar ben ik trots op.

Ik had er namelijk ook voor kunnen kiezen om te doen alsof het er niet was, maar dat helpt me niet verder. Die ervaring had ik zes jaar geleden en dat wil ik nooit meer meemaken. Dit keer trok ik meteen aan de bel en ondernam ik actie. Dat voelde heel goed. Ik kan het iedereen aanraden om ermee aan de slag te gaan. Om hulp in te schakelen, om toe te geven dat je iets niet alleen kunt oplossen. Daar is niets zwaks aan. Het getuigt juist van kracht.

Aan de slag

Ik ga dus binnenkort starten met een nieuw avontuur. Een waar ik aan de ene kant naar uitkijk, maar aan de andere kant enorm tegenop zie. Het zal namelijk best heftig worden. Uiteindelijk kom ik er sterker uit en daar gaat het me om.

Ik wil daarom ook eindigen met een favoriete uitspraak van mijn oud collega: “Achter de angst ligt de vrijheid” en zo is het! Durf erdoorheen te gaan en eruit te breken.