Het is me een bewogen week geweest. In deze blog ga ik je er meer over vertellen.
Lees je weer mee?
Je hebt soms van die weken
Ik zit meestal in een positieve vibe en flow en krijg veel gedaan. Heerlijk voelt dat, alsof je de wind in de rug hebt. Dingen gaan als vanzelf en kosten weinig moeite. Heel soms bekruipt me dan wel eens het gevoel dat het zo niet kan blijven duren. En daar ga ik de fout in…
Het lijkt alsof ik dan over me afroep dat er een kentering komt. Dat dingen opeens minder vlot gaan of tegenvallen. Misschien klinkt het nu veel dramatischer dan hoe het echt is. Ik zal het zo meteen verder uitleggen. Maak je niet druk, alles gaat goed. Alleen heb je soms van die weken dat het net even wat minder soepel verloopt.
Een aantal afwijzingen
Dit jaar was mijn voornemen om aan zoveel mogelijk schrijfwedstrijden mee te doen. Gewoon om die ervaring op te doen, maar ook om te zien hoever het me bracht. Zou ik meer successen bereiken als ik mijn kansen zou spreiden over een heleboel wedstrijden of zou ik me beter op 1 of 2 wedstrijden kunnen richten en daar al mijn tijd en aandacht in stoppen?
Het voordeel van meedoen aan veel schrijfwedstrijden is dat er regelmatig uitslagen bekend worden gemaakt. Nadeel is dat het iedere keer een teleurstelling en tegenvaller kan zijn. De afgelopen weken was dat helaas een aantal keer het geval. Tel daar een paar minder positieve recensies bij op en je kunt je voorstellen dat dat iets met me deed.
O jee, wat nu?
Mijn eerste impuls was om in een hoekje weg te kruipen en een potje te gaan zitten janken. Even lekker zwelgen in zelfmedelijden. Dat kan gewoon heerlijk zijn, beken ik met het schaamrood op de kaken. Alleen, het moet niet te lang gaan duren. Voordat je het weet, verdwijn je in een depressie en dat kan nooit de bedoeling zijn.
Na teleurstelling volgde boosheid. Ik vond het niet eerlijk dat bepaalde dingen over me werden geschreven. Het had alleen helemaal niets met mij te maken, maar alles met mijn schrijfstijl en verhaal. En ja, toegegeven, dat deed best pijn. Het is alsof iemand je kind afkeurt en dat is een naar gevoel. Zo zie ik al mijn verhalen wel een beetje, alsof het mijn kindjes zijn. 😉
Waarom blijft kritiek zo hangen?
Bart zei dat ik het me niet zo moest aantrekken, dat er toch heel veel positieve reacties waren en dat er al een aantal van mijn verhalen waren gepubliceerd. Dat zegt uiteindelijk toch iets over mijn schrijfkwaliteiten. Hij heeft natuurlijk gelijk. Honderd procent. Het valt niet mee om het op dat moment zo te bekijken. Dan zie ik alleen maar die tegenvallers en negatieve recensies.
Jammer genoeg blijven negatieve dingen veel beter hangen dan positieve. Ongeacht hoeveel positieve dingen er ook tegenover dat enkele negatieve dingetje staan. Eigenlijk is het belachelijk dat we die dingen zoveel van onze tijd en energie geven. Tijd en energie die we beter aan andere dingen kunnen besteden.
Eigenwijs is ook wijs
Doordat ik me de laatste tijd veel bezig houd met persoonlijke ontwikkeling begrijp ik ook beter hoe ik in elkaar zit en welke patronen steeds terugkeren. Als er iets is waar ik goed in ben, dan is het wel om niet op te geven. Zelfs tot in het extreme. Natuurlijk moet ik ervoor waken dat ik niet over mijn eigen grenzen ga en deze dus goed bewaak.
In mijn behoefte om mezelf te bewijzen en het tegendeel te bewijzen, ben ik bereid heel ver te gaan. Koppigheid en eigenwijs zijn, zijn eigenschappen die echt bij mij horen. Ik weet wat ik wil, ik weet wat ik kan en ik ga ervoor. Als anderen daar anders over denken, hebben ze pech en zal ik hen het tegendeel bewijzen.
Diep ademhalen en blijven lachen
Dus haal ik maar weer diep adem en tover ik een lach op mijn gezicht. Dat voelt niet altijd comfortabel, maar het helpt wel om me beter te voelen. Het is echt zo simpel als ik het hier op het blad typ. Verander je emotie van boos of verdrietig naar blij en vrolijk en je zult merken dat het helpt. Je gaat je meteen een beetje beter voelen. Het hoeft nog niet meteen een euforisch gevoel te zijn, maar iedere vooruitgang is meegenomen.
Dit wil ik je als tip meegeven. Voel je je niet lekker of ben je chagrijnig? Lach dan eens. Naar jezelf in de spiegel of naar een voorbijganger op straat. Het doet goed en het mooie is dat het ook nog eens aanstekelijk werkt. Een glimlach ontvangen van een vreemde kan je een klein geluksmomentje geven. Probeer het eens.
Hoe verder?
Of ik me nog waag aan andere schrijfwedstrijden? Zeker weten. Ik ben dit experiment aangegaan en ik ga het jaar op deze manier afmaken. Ik zie wel waar het schip strandt. Het brengt me sowieso ervaring en het maken van een heleboel schrijfkilometers. Door zoveel mogelijk te schrijven, kan ik mezelf alleen maar ontwikkelen en dus verbeteren.
Ook ontdek ik beter wat me wel of niet ligt. Ik was ervan overtuigd dat ik in een bepaald genre wilde schrijven, maar dat hoeft niet per se de waarheid te zijn. Ik kan het gewoon proberen en kijken wat het beste bij me past. Of misschien maak ik die keuze helemaal niet, maar blijf ik lekker afwisselen. Word ik gewoon een steengoede allround schrijver.
Zo, dit is het einde van mijn peptalk. Blijkbaar had ik hem zelf het hardst nodig, haha. 🙂
Recente reacties