Jippie, als je dit leest, is onze verhalenbundel verkrijgbaar, waarvan alle opbrengsten naar het Autismefonds gaan. Hoe cool is dat? Op deze pagina kun je meer informatie over deze geweldige bundel vinden.

In deze blog wil ik het hebben over het stappen in het licht. Lees je mee?

Durf te stralen

Of zoals het vaker wordt genoemd: Dare to shine! Ik houd van Engelse quotes (maar ook dat heb ik al veel vaker gedeeld 😉). Het is een uitdaging en een kunst om in de spotlights te gaan staan. Voor veel mensen is het namelijk verschrikkelijk eng om hun kop boven het maaiveld uit te steken.

Het betekent dat “alle” ogen op je gericht zijn, dat men een mening over je heeft (en dat die dus ook negatief kan zijn) en dat wat je doet onder een vergrootglas wordt gelegd. Daar moet je tegen kunnen en je er heel erg van bewust zijn.

Het kost tijd

De reden waarom veel artiesten (of andere bekende mensen) niet om kunnen gaan met roem heeft daar, volgens mij, alles mee te maken. Ze hebben niet geleerd hoe ze met al die publiciteit en meningen van anderen moeten omgaan. Het kost tijd om dit te leren en hierin een goede modus te vinden.

Opeens denkt iedereen dat hij je kent en een mening over je mag hebben en deze ook mag uitspreken. Of dat nu positief of negatief is en of het nu waar is of niet. Ongevraagd wordt die mening verkondigd en soms wel erg aan je opgedrongen. Er wordt geen of weinig rekening gehouden met de gevoelens van die persoon. “Je wilde dit toch zelf? Niet piepen dan…”.

Waarom?

Waarom zou je eigenlijk in de spotlights willen staan? Wat haal je eruit (oftewel: What’s in it for you?)? Wat maakt dat je jezelf aan de wereld wil laten zien? Is het omdat je wereldberoemd wil zijn/worden of omdat je de wereld iets te geven hebt?

Kortom, doe je het vanuit je ego of omdat je anderen oprecht iets wil meegeven? Ik denk namelijk dat dit twee heel verschillende benaderingen zijn en ook de reden waarom de een wel kan omgaan met al die aandacht en de ander niet. Als je je eigenwaarde laat afhangen van de mening van een ander, dan is dat gevaarlijk. Zolang iedereen laaiend enthousiast is en positieve dingen zegt, gaat alles namelijk goed. Maar o wee als dat niet langer het geval is of de rollen worden omgedraaid (en alleen negatieve dingen worden gezegd/geschreven).

Doe het vanuit de juiste intentie

Ik vraag mezelf vaak af waarom ik zo graag dingen deel met anderen, waarom ik mezelf kwetsbaar opstel en eerlijk en transparant ben over mijn proces. Doe ik het puur voor de aandacht, is het een kwestie van zien en gezien worden of zit er meer achter?

Het zit ‘m vooral in het feit dat ik weet dat ik iets waardevols te delen heb. Vanuit mijn eigen ervaring(en) kan ik aan anderen leren hoe zij bepaalde dingen wel of juist niet kunnen aanpakken. Natuurlijk staat het iedereen vrij om hier wel of niet iets mee te doen. Ik heb de wijsheid immers niet in pacht. Het zijn slechts mijn lessen die ik graag wil doorgeven aan een ander vanuit oprechtheid.

Interview

Als deze blog online komt, word ik dezelfde dag geïnterviewd door het Weekblad voor Deurne. Weer een moment om mezelf even in de spotlights te zetten. Het gaat over de theatervoorstelling die Henk en ik in april zullen geven en onze podcastgesprekken over het leven en mijn podcast in het algemeen.

Ik weet als geen ander hoe eenzaam het kan voelen om door een moeilijke periode te gaan en je daardoor het idee hebt dat niemand je snapt of dat niemand weet hoe het is. Om het eerlijk met een ander te delen of om om hulp te vragen. Hulp vragen is iets wat we liever niet doen. We worden opgevoed met de gedachte problemen alleen op te lossen. “Zelluf doen” is een uitspraak die peuters vaak doen.

Bekendheid geven aan mijn podcast

Om mijn proces nog beter te delen, ben ik inmiddels twee jaar geleden begonnen met mijn podcast (die inmiddels van naam veranderd is) “Leef in de Tevreden-tijd”. Ook voor mezelf een mooie manier om later terug te kunnen luisteren wat ik allemaal geleerd (en hopelijk ook toegepast) heb.

Via interviews en/of publiciteit hoop ik mijn podcast meer bekendheid te geven, omdat ik weet dat veel mensen iets kunnen hebben aan de inzichten die ik in mijn podcastafleveringen deel. Niet alle afleveringen zijn voor iedereen even interessant, maar waarschijnlijk zit er voor minstens 1 iemand altijd iets waardevols in waar ze vervolgens mee vooruit kunnen.

Zin in!

April komt stiekem al een beetje dichterbij. Ik kijk enorm uit naar onze theatervoorstelling. Of eigenlijk kun je het beter een “huiskamer-gesprek” noemen. Henk en ik gaan met elkaar in gesprek en betrekken ook het publiek hierbij. Ze kunnen vragen stellen of actief meedenken en praten.

Het mag nog veel “normaler” worden om over je onzekerheden en angsten te praten. Waarom moet altijd alles maar goed gaan? Waarom denken we dat we alleen onze mooie en goede momenten moeten delen? Niemand is perfect, iedereen heeft dingen te leren. Daarom zijn we hier. Om te leren en van het proces te genieten. Als je dit met anderen kunt en mag doen en je hebt verbinding met elkaar kom je zoveel verder. Dat hopen wij over te brengen.

Mocht je het leuk vinden, zal ik binnenkort het artikel hier plaatsen.