In verschillende blogs heb ik mijn gedachten gedeeld over wat andermans meningen/oordelen met me doen. Als je deze wilt teruglezen, kijk dan even bij de rest van mijn blogs J
In deze blog wil ik een incident van afgelopen week met je bespreken. Lees je mee?
De laatste specialisatie van de Schrijversacademie
In september (12 september om precies te zijn) was de allerlaatste bijeenkomst van de Schrijversacademie. Eéntje waar ik erg naar uit had gezien, omdat ik dan een behoorlijk tijdperk van bijna drie jaar af ging sluiten. Een periode waarin ik heel veel geleerd heb en vooral met heel veel plezier doorlopen heb.
Het was een geweldige online bijeenkomst, waarin we allemaal ons slotwerk mochten voordragen. Jammer genoeg kon de bijeenkomst, vanwege Corona, niet in real life plaatsvinden, maar zoals de andere bijeenkomsten gewoon online via Zoom.
Mooie feedback van mijn docent
Behalve feedback van elkaar kregen we natuurlijk ook feedback van onze docent. Ik heb de periode met Stefan als erg prettig ervaren. Hij was super enthousiast, wanneer ik hem vertelde over mijn ideeën en plannen en stuurde me op een goede, fijne manier in de juiste richting.
Ook de feedback van mijn medestudenten was voornamelijk positief en altijd opbouwend. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik me wel een beetje de vreemde eend in de bijt voelde, maar dat was voor mij niet nieuw (dat gevoel heb ik wel vaker, haha). De meesten uit onze groep schreven namelijk romans en hadden niet veel affiniteit met het fantastische genre. Of ze behoorden volgens eigen zeggen niet tot mijn doelgroep.
Je voelt het al aankomen…
Tja, en waar iedereen recht heeft op zijn of haar eigen mening gebeurde het afgelopen week voor het eerst dat ik negatief commentaar kreeg. Inhoudelijk kan ik het op zich wel handelen, al moet ik bekennen dat ik altijd de behoefte voel om me te verantwoorden. Dat was ook het ‘probleem’ niet.
Nee, deze feedback ging dieper. Het had met mij als persoon te maken. En ik had dit totaal niet zien aankomen. Het raakte me dan ook meer dan ik wilde toegeven. Heel stoer zei ik nog tegen Bart dat het me niet uitmaakte. Dat het slechts de mening van een ander was. En dat is ook zo, maar toch…
Als je jezelf niet kunt verdedigen
Misschien was het ook een nadeel om elkaar niet in het echt gezien te hebben. Je krijgt dan toch een ander beeld van iemand. Als je elkaar in de ogen kunt kijken en om toelichting kunt vragen, voelt dat anders.
Nu was ik overgeleverd aan de indruk die iemand van mij gevormd had op basis van een vier-of vijftal online bijeenkomsten. Dus waar maak ik me eigenlijk druk om, toch? Inderdaad, dat vroeg ik mezelf ook af.
Toch een antwoord geschreven
In eerste instantie wilde ik niet reageren en gewoon vriendelijk bedanken voor de gegeven feedback. Maar ergens bleef het knagen dat iemand blijkbaar deze gedachte over mij had, die in mijn ogen niet terecht was.
Niemand vindt het tenslotte leuk om arrogant genoemd te worden. Tenminste, ik spreek nu voor mezelf. Het grappige was dat ze haar bericht aan mij eindigde met de zin: ‘Het is geenszins als aanval bedoeld en ik hoop dat je het dan ook niet zo zult opvatten. Ik wil alleen het beste voor iedereen.’ Maar goed, na de voorgaande tekst voelde het voor mij toch anders en kon ik het niet níet als kritiek opvatten. Ik heb dan ook een heel net bericht teruggestuurd, waarin ik mijn interpretatie over haar gegeven feedback heb gedeeld.
Hoe anders je kunt overkomen op iemand
Ik heb natuurlijk vaker kritiek gekregen en, eerlijk is eerlijk, ik blijf het lastig vinden. Voel altijd de neiging om me te verdedigen of om dingen uit te leggen. Ik weet dat het opbouwende kritiek is en dat ik ervan kan leren. Dat besef komt meestal later als de woorden zijn ingedaald.
Maar wat ik nog nooit van iemand gehoord heb, is dat ik arrogant zou zijn en alles beter weet. Dat is echt totaal niet hoe ik in elkaar zit. Ik heb de wijsheid niet in pacht en pretendeer dat ook niet. Ik weet dat ik nog veel te leren heb en er genoeg te verbeteren is. Niemand is tenslotte perfect.
Toch deed het me pijn.
Wat wil mijn reactie eigenlijk zeggen?
Ik vroeg me dan ook af, waarom deze reactie me zo raakte. Het zegt immers meer over die ander. Of niet? Ik heb in verschillende boeken over persoonlijke ontwikkeling gelezen dat als een reactie van een ander je raakt, het iets is waar je zelf onzeker over bent of mee struggelt.
Vraag ik me misschien af of ik arrogant ben? Nee, dat niet. Wat het me wel duidelijk heeft gemaakt, is dat ik schijnbaar toch weer een masker op heb gehad tijdens deze specialisatie en een andere Ellen heb laten zien. De Ellen die het allemaal goed voor elkaar lijkt te hebben en die zelfverzekerd is.
Ik ben niet perfect, ik weet niet alles en ik ben op sommige punten heus wel onzeker. Ook over mijn schrijfkwaliteiten. Dus als mensen me daarop ‘aanvallen’, komt dat gewoon binnen. Er is me een spiegel voorgehouden en ik heb er eerlijk in gekeken.
Vanaf nu kijk ik weer vooruit en blijf ik niet meer hangen in een negatieve reactie. Die zullen er vast nog wel meer komen. Al blijf ik het lastig vinden, toch hoort het erbij. Je kunt nu eenmaal niet sturen hoe anderen over je denken of naar je kijken.
Hoe is dat bij jou? Kun jij goed omgaan met (opbouwende) kritiek? En hoe wapen jij jezelf tegen negatieve reacties of commentaren? Ik ben benieuwd of je tips voor me hebt.
Hoi Ellen
Allereerst proficiat met de fijne feedback en complimentjes van je laatste specialisatie. Je hebt het hem gefikst en daar mag je supertrots op zijn.
Heel jammer dat dan net deze laatste keer iemand jouw persoonlijkheid gaat aanvallen. Bah… maar idd dat is ook het nadeel van iemand niet persoonlijk kennen en spreken.
Jij bent zeer zeker niet arrogant…je bent een heerlijke spontane vrouw. Je bent ook beslist geen betweter want ik weet dat je ook nog je twijfels hebt en dingen vraagt en aanneemt van mensen die al wat verder in hun schrijfervaring zijn.
Als ze jou zou kennen zou ze zeker een heel ander beeld van he hebben. Je hebt een grote droom en daar ga je voor. Je bent zo enthousiast dat je vaak overloopt en er over verteld. Eerlijk gezegd moest ik er in het begin ook even aan wennen als je vertelde over je droom om een bestseller te schrijven enz.
Dat klonk niet echt bescheiden😅
Maar jij bent Ellen. Een uniek persoontje. Jij spreekt je dromen gewoon luid en duidelijk uit., terwijl de meeste het waarschijnlijk voor zich houden want ik ben maar weinig mensen tegengekomen die zo open zijn over toekomstdroom😉
Maar zo ben jij nu eenmaal…en het lijkt me heerlijk om zoals jou te zijn. Iedereen die met jou omgaat voelt jouw liefde en enthousiasme om die droom waar te maken. Het werkt aanstekelijk. Daarbij ben je een mooi, lief en warm mens met de plek op de juiste plaats Als je iemand kan helpen doe je dat. Krijg je een goed advies.. dan neem je dat en laat voelen dat je er blij mee bent. Dus echt niet arrogant of betweterig. ( soms wel wat ongeduldig 😉)
Voor mij ben je een hele lieve enthousiaste schrijfvriendin, die haar droom met volledige inzet probeert waar te maken. Het zou me niet verbazen als dat ooit gebeurt.
Heb geduld. Step by step
En laat ze maar denken Ellen
De mensen die je kennen weten wel beter😉😘
Fijn weekend🍀
Ik wilde een reactie geven!
Hij staat er al!
Ellen blijf de geweldige, spontane, hartelijke vrouw, dochter, moeder, vriendin, fantastische schrijver die je bent.
Zo herkenbaar dat je je wil verdedigen! Laat je niet beïnvloeden.
Jij bent jij. Deze persoon kent jou niet, net als wij.
Blijf ELLEN!
Hey Ellen, herkenbaar hoor. Ik word al mijn hele leven als arrogant en zelfverzekerd gezien. Als iemand die zichzelf beter vind dan anderen. En als er iemand onzeker is ben ik t!! En als ik dat vertel, of kwetsbaar opstel, zoals dat genoemd wordt, gelooft men t niet. Laatst nog, toen ik vertelde dat ik ergens bang voor was. Reactie: ach Pauline, alsof er ook maar iéts is waar jij bang voor bent. Ik zei nog, heb je een half uurtje 😂. Maar goed, waar t om gaat is dat je uitstraling de k ik bijna nooit precies laat zien wie of wat je bent. En in ons geval is t verschil wat groot. En wennen zal t nooit. Misschien ooit iets gemakkelijker te accepteren. Hoewel, ik ben al 56 😊. Ellen, je bent wie je bent, en handel op een manier waar jij je goed bij voelt. Je kunt toch niet door iedereen leuk gevonden worden (wat we stiekem wel willen natuurlijk 😊)
Ha Pauline,
Bedankt voor je reactie. Je hebt waarschijnlijk gelijk dat het nooit echt went. En inderdaad, je uitstraling kan op een ander heel anders overkomen en ervoor zorgen dat men een ‘verkeerd’ beeld van je krijgt.
Door iedereen leuk gevonden willen worden is een mooi streven, maar tegelijkertijd ook onmogelijk. En bovendien erg vermoeiend. Dus ik ga dat ook niet meer proberen. Dan maar soms een vervelende reactie of negatief commentaar.
Groetjes Ellen
Hey Gerda,
Dank je wel, heel lief. Jouw reactie doet me goed. En het is zoals je schrijft; deze persoon kent mij niet, alleen van een aantal online bijeenkomsten. En online krijg je toch een heel ander beeld van iemand. Dus; ik laat het van me afglijden en ga lekker door op de manier waarop ik nu bezig ben. Dat bevalt me namelijk prima!!
Liefs Ellen😍🥰😘
Net als graag wijziging zo als
Zelfverzekerd (overkomen) is toch iets anders dan arrogant. Ik weet ook niet goed wat opbouwend is, als iemand je zo noemt. Of maakt t haar onzeker als ze iemand anders ziet die doelbewust met vol overgave ergens voor ziet gaan.
Misschien dat je haar kunt vragen wat ze nu precies bedoelt of wat ze met de opmerking wil bereiken, zeker als ze eindigt met de opmerking, geen aanval, beste met ieder voor.
En je kan altijd vragen of ze beseft wat zo’n opmerking met iemand doet.
Of……je trekt je er nix van aan, denkt: get a life en gaat vrolijk weer verder
Hey Mieke,
Dat klopt inderdaad. Ik heb haar keurig een reactie gestuurd, maar daar vervolgens niets meer op gehoord. Ik laat het er maar bij. We zullen maar denken dat het meer over die ander zegt, toch?
Ik heb het in ieder geval achter me gelaten en leef mijn leven zoals ik dat wil.
Groetjes Ellen