Een week met mijlpalen

Wat een week, wat een week. Ik zit nog te glunderen en na te genieten. In deze nieuwe blog neem ik je mee. Lees je gezellig mee?

Theaterdebuut

Afgelopen maandag was het zover: mijn theaterdebuut. Een paar maanden hebben we er naartoe geleefd. In het begin lijkt het allemaal nog ver weg en sta je er niet zo bij stil. Pas de laatste weken kwam alles opeens heel dichtbij.

Als klein meisje droomde ik er al van om op het podium te staan. Toen ik een jaar of 9, 10 was, was ik lid van de toneelvereniging. Daarover heb ik al vaker geschreven. Ik vond (en vind) het geweldig om mijn podium te pakken en mensen te vermaken.

Gezonde spanning

Ik kreeg regelmatig de vraag of ik al gespannen was voor de voorstelling. Eerlijk gezegd was dat niet zo tot op het allerlaatste moment. En niet eens zo heel erg. Ik heb inmiddels wat meer ervaring met het spreken voor grote(re) groepen.

Bovendien is het hebben van gezonde spanning goed. Het zorgt er namelijk voor dat er adrenaline in je lichaam vrijkomt en die zorgt er weer voor dat je beter kunt presteren. Vanuit de oertijd is dat zo: bij gevaar moest er adrenaline worden aangemaakt om te kunnen vechten of vluchten. Dat mechanisme zit er nog altijd in.

Geweldige avond

Op dit moment kan ik terugkijken op een geweldige avond. Jammer genoeg is het alweer voorbij. Wat mij betreft had het nog veel langer mogen duren. De avond vloog om. Een adrenalinerush zorgde ervoor dat ik een goede prestatie heb kunnen neerzetten. Een waar ik met veel trots en dankbaarheid op terugkijk.

Er was veel publiek, we mochten in de grote zaal staan, de reacties waren hartverwarmend. Kortom: het ging precies zoals ik had gehoopt dat het zou zijn. Het was alleen erg sneu en jammer dat Henk op dit moment niet zo goed in z’n vel zit. Dat maakte dat het voor hem extra moeilijk was om te kunnen pieken. Hij deed enorm zijn best en heeft het naar zijn beste kunnen gedaan. Daar mag hij trots op zijn!

Een roes

Zoals dat vaker gaat met belangrijke en grootse gebeurtenissen, ervaarde ik ook nu een bepaalde roes. Alsof je het van een afstandje bekijkt. Later bezinkt het hele gebeuren en kun je pas echt genieten. Ik heb uiteraard ook heel erg genoten van het moment en alles ook intens beleefd.

Toch ging de dag erna in een roes voorbij. Mensen reageerden op social media of lieten een berichtje op mijn mobiel achter. Er waren vragen hoe de avond was verlopen. Ik kreeg foto’s toegestuurd en zelfs een heel lieve kaart met allemaal mooie foto’s van onze voorstelling. Genieten geblazen dus!

De volgende mijlpaal

Nog maar amper bekomen van alle commotie stond de volgende mijlpaal klaar: de lancering van mijn derde e-book! Dit keer gaat het om een YA thriller “Georgi en de Gevallenen”. Zo gaaf om te zien en lezen dat de uitgever promotie maakt voor jouw verhaal.

Ik kan nog steeds niet geloven dat dit alweer mijn derde e-book publicatie is. Hoe cool is dat? Het is een prestatie waar ik beretrots op ben. Ook dit is een droom die uitkomt. Verhalen mogen schrijven die als (e-)book verschijnen en die mensen kunnen lezen. Waar ze hopelijk ontzettend van genieten.

Podcast

En als klap op de vuurpijl haalde ik deze week nog een mijlpaal: de 4.000 plays van mijn podcast “Leef in de Tevreden-tijd”. Ook hier ben ik ongelofelijk trots op. Een paar jaar geleden had ik niet kunnen bedenken dat ik nu nog steeds (met heel veel plezier) iedere week een aflevering opneem.

Ik ben dankbaar voor iedere luisteraar. Zonder hen kon deze podcast niet bestaan. Ja, ik doe het ook voor mezelf. Het werkt helend, ik leer er zelf van en als bijkomend voordeel kan ik anderen ook helpen en inspireren. Een win-win situatie dus.

Mezelf knijpen

Misschien klinkt het voor een ander als een ‘no big deal’, maar voor mij zijn het allemaal dingen waar ik trots op ben. Dat heb ik toch maar mooi geflikt. Wie had dat gedacht al die jaren geleden? Ik niet, haha 😊. Ik dacht dat ik tot mijn pensioen juf zou zijn, al voelde ik toen al dat dat niet was wat ik wilde.

Deze week heb ik vaak het gevoel gehad dat ik mezelf wilde knijpen. Alsof het om een ander ging en niet om mij. Maar het gaat wel degelijk om mij. Ik heb deze dingen zelf bereikt en voor elkaar gekregen. En wie weet is dit slechts het begin. Wie weet wat voor moois er nog voor mij in het verschiet ligt.

Ik kan met heel veel plezier, trots en dankbaarheid terugkijken op een succesvolle en bijzondere week. Een week met veel hoogtepunten. Ik wil iedereen die hieraan een bijdrage heeft geleverd enorm bedanken. Wat fijn dat er zoveel mensen zijn die met je meeleven en genieten. Dank je wel!