Deze week mocht ik een training volgen in Eindhoven bij Stichting Zelfhulp Netwerk. Misschien heb je een tijd geleden meegekregen dat ik, met de wijkwerker uit Liessel, een zelfhulpgroep burn-out begonnen ben. Deze training staat in het teken van het leiden en begeleiden van zo’n groep.
In deze blog wil ik met je delen hoe deze dag verlopen is. Lees je mee?
Gezonde spanning
Alhoewel ik erg uitkeek naar de training merkte ik aan het begin van de week dat ik het ook spannend vond. Niet zozeer de training maar alles eromheen. Ik leg het uit: toen ik een burn-out had, durfde ik geen of nauwelijks auto te rijden. Nou was ik van te voren ook niet bepaald een autocoureur, maar na mijn burn-out vind ik het spannend.
Niet de ritjes naar bekende en niet zo’n drukke plekken. Snelweg en wisselen van rijstrook bijvoorbeeld of op zoek gaan naar een parkeerplaats zijn dingen waar ik stress van krijg. Misschien denk je nu: wie vindt het nu spannend om auto te rijden? Nou, ik dus. En hoewel ik er niet trots op ben, schaam ik me er ook niet voor.
Veel indrukken verwerken
Zoals wel vaker het geval is, was ik ook dit keer vroeg wakker. In mijn hoofd liep ik de dag door: hoe laat zou ik thuis weg rijden? Hoe lang zou het duren voordat ik mijn auto geparkeerd had en naar de locatie zou lopen. Al dat soort dingen. Ik had wel al gekeken waar ik mijn auto het beste kon parkeren.
De rit naar Eindhoven was op zich prima, maar wel erg druk. Slecht weer en waarschijnlijk reed het verkeer daardoor minder snel. Een paar keer stond ik stil. Gelukkig duurde dat niet lang en arriveerde ik keurig op tijd bij de parkeerplaats. Met Google Maps vond ik heel gemakkelijk de locatie en netjes op tijd stapte ik het gebouw binnen. Voor mij al best een hoop indrukken, terwijl de dag nog moest beginnen.
Veel herkenning
Ik vind het leuk om nieuwe mensen te ontmoeten en zeker wanneer het gelijkgestemden zijn. Deze groep bestond uit contactpersonen van verschillende zelfhulpgroepen. We zaten daar allemaal met hetzelfde doel, namelijk meer informatie krijgen over hoe je een zelfhulpgroep opstart en draaiende houdt.
Traditiegetrouw begon ook deze training met een voorstelrondje. Zou ik dat voorheen spannend hebben gevonden, daar heb ik nu geen last meer van. Afgelopen jaren heb ik regelmatig met nieuwe groepen mensen kennisgemaakt en daardoor is het niet meer zo’n ding.
Heel wat info
Een training betekent dat je in korte tijd een heleboel informatie te verwerken krijgt. Dat was ook hier zeker het geval. Luisteren werd afgewisseld met ervaringen uitwisselen, dus variatie genoeg. Leuk om van anderen te horen hoe zij dingen aanpakken.
Het betekende ook dat ik nog heel wat werk heb, aangezien ik eigenlijk maar wat doe. Het belangrijkste wat ik tot nu toe heb opgepikt uit al die informatie is dat een contactpersoon niet verantwoordelijk is voor de bijeenkomsten. En stiekem voelde ik mezelf dat toch. Ik had het gevoel dat ik de hele avond in goede banen moet leiden. Zelf ben ik net zo goed deelnemer als contactpersoon.
Lang luisteren en stilzitten
De lunchpauze (met heerlijke broodjes overigens 😉) was een welkome afwisseling. Even rust en tijd om met anderen te praten. Zo heb ik weer een hoop leuke nieuwtjes gehoord. In de redelijk kleine ruimte was het erg warm, dus even ventileren en wat frisse lucht erin was geen overbodige luxe.
Zo’n dag duurt lang als je steeds moet opletten en actief moet meedenken. Ik probeer in ieder geval goed mee te doen en zoveel mogelijk informatie op te schrijven. De meeste info staat ook in de uitgebreide informatiemap, maar dingen zelf opschrijven helpt mij om het beter te onthouden.
Tijd om naar huis te gaan
Ik dacht om 14.30 uur wel: poeh, een lange dag. Kinderen kost het waarschijnlijk ook veel energie om zolang in de schoolbanken stil te zitten en op te letten. Knap dat ze dat dag in, dag uit, jaar in, jaar uit volhouden, haha (en dat terwijl ik zelf notabene 20 jaar juf ben geweest).
Voor mij had de dag lang genoeg geduurd en ik was dan ook blij toen we de eerste dag afsloten. Ik sloot ‘m trouwens met een erg goed gevoel af. Vol inspiratie en met veel tips en tricks. Ik heb nog wel wat werk aan de winkel. De avonden kunnen anders ingevuld worden dan hoe we het tot nu toe hebben gedaan. Helemaal oké. Ik ben ook een beginneling en heb nauwelijks ervaring om zo’n groep te leiden. Maar goed dat er zulke trainingen zijn om je daarbij te helpen.
Volgende week nog een keer
Aankomende week is de tweede trainingsdag. Het fijne is dat je iedereen nu een beetje kent en weet wat hij of zij doet. Dat maakt het wat makkelijker om ervaringen uit te wisselen. Na afloop van deze tweede dag ontvangen we allemaal een certificaat.
Nu ik weet waar het is en hoe de dag er een beetje uitziet, wordt het een volgende keer wat relaxter. Ik merk dat het me nogal wat energie kost om een hele dag nieuwe dingen te leren. Voor mijn burn-out had ik daar eigenlijk weinig last van, maar nu merk ik dat ik mijn energie goed over de dag moet verdelen. Dat ik minder gedaan krijg dan voorheen. Waarschijnlijk is dat een restant van de burn-out. Zolang ik daar rekening mee houd, is het prima te doen, hoor. Ik lig echt niet voor pampus op de bank de rest van de dag. Mijn concentratie was wel op, dus Bart mocht naar de ouderavond van Yfke, haha! 🙂
Hopelijk wordt de tweede trainingsdag net zo leuk als de eerste. Wordt vervolgd…
Recente reacties