Misschien een niet erg inspirerende titel van deze blog, maar de inhoud is zeker interessant. Ik wil je dan ook van harte uitnodigen om verder te lezen en te ontdekken wat er zo belangrijk is aan mislukken.

Lees je mee?

Podcastaflevering van Kim Munnecom

Ik luisterde afgelopen week tijdens het wandelen naar een podcastaflevering van Kim Munnecom, zoals bijna iedere dag als ik ga wandelen 😉. De inhoud daarvan zette me aan het denken. Daarom wil ik er deze blog graag aan wijden.

In deze aflevering deelde ze namelijk haar mislukkelingen op zakelijk vlak. Hoeveel keer ze op haar bek ging en welke lessen ze daaruit geleerd heeft. Heel vaak zien we als volgers/fans alleen de succesverhalen en de positieve kanten van een goedlopende business. Niets is natuurlijk minder waar. Ook de meest succesvolle mensen krijgen te maken met mislukking.

Doortrekken naar mijn eigen avonturen

Haar precieze woorden waren: “Je moet keihard op  je bek gaan om succes te bereiken”. En zo is het maar net. Het verschil tussen succesvolle en minder succesvolle mensen is de veerkracht die ze bezitten.

Als je bij de eerste de beste tegenvaller of mislukking het bijltje erbij neergooit, dan zul je niet verder komen en dus nooit je verlangen realiseren. En nee, dat is zeker niet makkelijk. Ik spreek uit ervaring. Toen ik luisterde naar deze podcastaflevering gingen mijn gedachten onmiddellijk terug naar mijn eigen schrijfavonturen.

Mislukking op mislukking

Kun je je nog herinneren dat ik vorig jaar het doel had om aan zoveel mogelijk schrijfwedstrijden mee te doen om te kijken hoeveel keer ik zou winnen/gepubliceerd zou worden? Vol vertrouwen begon ik aan dit avontuur.

Ik had namelijk ooit een blog gelezen van een schrijf collega die dezelfde uitdaging was aangegaan. Het lukte haar ieder jaar om vaker successen te behalen met haar inzendingen. Nou, dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Dat leek mij ook wel wat. Helaas kreeg ik te maken met mislukking op mislukking en zakte de moed me in de schoenen.

Pijnlijke ervaring

De eerste afwijzing kon ik mijn schouders ophalen en dacht ik: volgende keer beter. Bij de tweede en volgende afwijzing werd het moeilijker om positief te blijven. Zeker wanneer ik zelf een heel goed gevoel bij een verhaal had, kon ik echt zwaar teleurgesteld zijn en flink balen.

Het was al met al een redelijk pijnlijke ervaring. Op den duur stuurde ik mijn verhalen, zonder ook maar enige verwachting in. Dan kon het immers alleen maar meevallen. Zelfs dat gebeurde niet…

Leerproces

Hoewel ik stevig baalde en mijn zelfvertrouwen met iedere afwijzing daalde, probeerde ik wel voor ogen te houden dat ik een doel had; aan zoveel mogelijk schrijfwedstrijden meedoen. En eerlijk gezegd was dat een hele klus. Ik deed zo’n beetje aan iedere schrijfwedstrijd die voorbij kwam mee.

Je kunt je voorstellen dat dit niet ten goede kwam aan de kwaliteit van mijn verhalen, want ik werd ook steeds minder nauwkeurig. Het doel was veranderd in het leveren van kwantiteit in plaats van kwaliteit. En dat was niet iets waar ik achter kon staan.

Wat heeft het me opgeleverd?

Terugkijkend kan ik concluderen dat ik in ieder geval veel ervaring heb opgedaan met teleurstelling verwerken en afwijzingen incasseren, alhoewel ik dat niet per se het leukste leerpunt vond, haha. Het meest succesvolle aan dit avontuur was dat ik héél veel verhalen heb geschreven en heb ingestuurd.

Schrijfkilometers genoeg gemaakt en flink geoefend met verschillende genres. Zo ontdekte ik dat ik het schrijven van feelgoodverhalen ook super leuk vond. Eerder was ik ervan overtuigd dat mijn hart lag bij magisch realistische verhalen. En eerlijk is eerlijk, dat trekt me nog steeds het meeste.

Uit mislukkingen kun je lessen halen

De eindconclusie is toch wel dat je van je mislukkelingen veel kunt leren. Hoe je iets beter anders kunt aanpakken bijvoorbeeld. Maar ook het incasseren van afwijzing en het omgaan met teleurstellingen is een grote les voor mij geweest.

Aan de andere kant kan ik ook zeggen dat ik wél heb volgehouden. Dat ik toch maar mooi iedere keer het lef had om dat verhaal in te sturen. Die ervaring pakt niemand me meer af. Daar ben ik trots op. Ik heb het gedaan. Zou ik het nu nog zo doen? Eerlijk? Nee, ik ben een stuk kritischer geworden aan welke wedstrijden ik mee wil doen.

Niet alleen kritischer, maar ook realistischer. Het is namelijk niet haalbaar om aan elke wedstrijd mee te doen en altijd kwaliteit te leveren. Of nou ja, mij lukte dat in ieder geval niet. Misschien lopen er geniale schrijvers rond die elke wedstrijd waaraan ze meedoen winnen of tenminste gepubliceerd worden (ik heb in mijn vrienden een collega die het héél vaak lukt om door te dringen tot de shortlist en dus gepubliceerd wordt: chapeau!).

Ga op je bek en leer ervan

Wat ik je wil meegeven is dat het oké is om op je bek te gaan, om te falen, om afgewezen te worden. Het hoort bij het proces. Niemand is meteen waar hij wil zijn. Het duurt nu eenmaal een tijd voordat je je verlangens gerealiseerd hebt.

De een krijgt meer mislukkingen te verwerken dan de ander, maar iedereen die iets wil bereiken moet er rekening mee houden dat niet alles meteen lukt. Als je dat incalculeert, kom je een heel eind. De aanhouder wint. Een prachtig, en o zo waar cliché, dat niet voor niets zo vaak wordt gebruikt.

Dat, én een rotsvast vertrouwen in jezelf en je werk/passie. Geef niet op, houd vol ook als het even tegenzit. Weet dat er een moment komt dat alle puzzelstukjes op hun plek vallen. Achteraf kun je je fouten analyseren en de lessen eruit pikken.

Ik hoop dat je iets aan mijn peptalk hebt gehad (ik in ieder geval wel 😉).