Weet je, als je je leven als een spannend avontuur kunt zien met obstakels en mijlpalen wordt het een stuk makkelijker om om te gaan met tegenvallers en tegenslagen. In deze blog wil ik hierover iets met je delen, waarvan ik hoop dat het jou ook helpt.

Lees je mee?

Happy de peppie

Jarenlang dacht ik dat ik mensen een vrolijke, blije en vooral sterke Ellen moest laten zien. Een oud gezegde is “Je hangt de vuile was niet buiten”. Dat kun je natuurlijk op allerlei manieren interpreteren; zielig doen omdat je opa of oma is overleden, een sappige roddel over een familielid de wereld inslingeren of afgeven op de buurman omdat hij in een duurdere auto rijdt.

Zo kan ik nog wel even doorgaan, je snapt wat ik bedoel. Negativiteit verspreiden is niet echt leuk en wordt ook niet als prettig ervaren door de mensen in je omgeving. Dat wil overigens niet zeggen dat je helemaal niets vervelends of negatiefs met je omgeving kunt delen. En dat is precies wat ik bedoel. Je hoeft echt niet 24/7 happy de peppie te zijn. Stel je eens voor hoe vermoeiend dat moet zijn.

Een masker ophouden

Ik vond dat ik mijn zwakheden niet mocht laten zien. Denk bijvoorbeeld aan huilen in het openbaar. Voor mij was dat een teken van zwakte, bovendien schaamde ik me ervoor. Wat zouden andere mensen daarvan vinden?

Pas achteraf besef ik dat het alles over mij zei en hoe ik dus over mezelf dacht. Andere mensen hebben wel wat beters te doen dan zich druk te maken over jouw tranen. Waarmee ik niet wil zeggen dat ze geen meeleven of begrip kunnen tonen. Ze zullen er echter niet van wakker liggen, simpelweg omdat ze genoeg hebben aan hun eigen shit en problemen.

Moeilijke emoties omarmen

Pas de laatste tijd heb ik geleerd dat je alle emoties mag omarmen, ook degene die je liever niet zou willen voelen/ervaren. En nee, dat gaat niet vanzelf en is zeker niet gemakkelijk. Het vergt moed en tijd. Moed om die nare emoties toe te laten en tijd om ermee te leren omgaan. Het mislukt heel vaak.

Dat geldt ook voor mij. Heel lang dacht ik dat ik mijn burn-out verwerkt had, dat ik “genezen” was, maar door recente gebeurtenissen bleek dat toch anders te zijn. Enfin, daarover heb ik in andere blogs meer dan genoeg over gedeeld.

Erdoorheen gaan

Hoe moet dat dan, vraag je je misschien af. Omgaan met vervelende, moeilijke emoties? Tja, daar is geen pasklaar antwoord op te geven. Wat ik je wel kan vertellen, is ze te accepteren. Te erkennen dat je je kut voelt, dat je verdriet of pijn hebt. Door het gevoel weg te drukken, onderdruk je het en dan komt het er vroeg of laat toch uit.

Je moet er als het ware doorheen gaan, al klinkt dat misschien erg vaag of zweverig. Door de vervelende emotie toe te laten, te accepteren dat je je rot voelt, kun je erdoorheen gaan en kan het gevoel wegebben. Dat kan een paar weken, dagen duren, maar misschien is het in een paar uur tijd al een stuk minder. Afhankelijk van de situatie die zich aandient.

Bevrijdend

Ergens is het ook bevrijdend om te ontdekken dat je je rot/slecht mag voelen. Dat het oké is om niet de hele dag met een big smile huppelend en dansend rond te lopen. Door contrast te ervaren, waardeer je fijne gevoelens des te meer. Zonder duisternis, geen licht. Een van mijn favoriete quotes.

Als je het troost geeft, ieder mens worstelt wel eens met zijn gevoelens. Dat is misschien wel de bedoeling van ons leven. Dat je accepteert dat het soms heel fijn is, maar soms ook diep ellendig. Door continu geluk na te streven, vergeet je te genieten van jouw reis, jouw avontuur en mis je de essentie.

Filosofisch

Ik hoop dat je me een beetje kunt volgen, het voelt als een filosofisch verhaal, haha. Over dingen in het leven nadenken vind ik gewoon fijn. Al zullen sommige kwesties onbeantwoord blijven. Het is allemaal oké.

Door je gevoelens er te laten zijn, maak je het jezelf dus een stuk makkelijker. Misschien voelt het oncomfortabel en denk je dat negeren of ontkennen de beste manier is. Hopelijk heb je na het lezen van deze blog een andere kijk hierop gekregen. Dat zou mooi zijn, toch?