Nu ik al een tijdje bezig ben om verhalen en blogs te schrijven, ontstaan er in mijn hoofd weer nieuwe ideeën. Zelf hou ik bijvoorbeeld erg van mooie notitieboeken, (bullet) journals, schriften, agenda’s, enzovoorts.
Er zijn natuurlijk genoeg leuke en mooie exemplaren te koop. Eigenlijk té veel. Je ziet door de bomen het bos bijna niet meer.
De keuze is reuze
Je hebt schriften met streepjes, hartjes, stippen, bloemen, maar ook met foto’s of andere mooie afbeeldingen. Je kunt het zo gek niet bedenken of het bestaat al.
Als ik in een boekhandel ben of in een andere winkel waar kantoorartikelen worden verkocht, wordt mijn blik altijd naar schriften, dagboeken en dergelijke getrokken.
Het is voor mij dan ook bijna onmogelijk om een winkel te verlaten zonder een mooi exemplaar.
Als een kind zo blij verlaat ik de winkel om mijn nieuwste aanwinst vervolgens op de stapel andere prachtige notitieboeken te leggen. Het is toch zonde om er al meteen in te gaan schrijven?
Zo’n schrift of notitieboek moet voor mij wel een bestemming hebben. Niet om zomaar wat in te kliederen of gewoon voor de leukigheid.
Nee, ik bewaar een mooi schrift of notitieboek voor mijn nieuwe specialisatie van de Schrijversacademie of voor nieuwe korte verhalen, blogs, reisverslagen van onze fantastische tripjes, een dagboek, leuke quotes die ik verzamel en ga zo maar door.
Er is altijd een reden om een nieuw schrift te kopen en te gaan gebruiken.
Hoe kan ik een rol spelen in de papieren berg?
Sinds ik zo intensief schrijf en dus ontzettend veel papier en ook schriften gebruik, denk ik best vaak na over hergebruik van papier. Want wat wordt er veel papier weggegooid. Niet alleen door mij en ons gezin, maar ook door anderen in mijn omgeving en overal ter wereld.
Onze twee oudste kinderen hebben een krantenwijk en er worden bijna altijd teveel exemplaren geleverd. Wat betekent dat wij veel “oud papier” hebben. Het is, naar mijn mening, een gemiste kans en ook verspilling om niets met al dat afvalpapier te doen.
Daarom ben ik op zoek gegaan naar manieren om dit afval te gaan hergebruiken. Hoe langer ik erover nadenk, hoe enthousiaster ik word. Want met het opnieuw maken van papier zijn eindeloos veel mogelijkheden.
Ik kan er van alles aan toevoegen om het papier te personaliseren. Glitters, bloemen, hartjes, enzovoorts.
Je kunt het witter maken met azijn of grijs. Ook in kleur zijn er verschillende opties.
Hoe gaaf is het om je eigen papier te maken en dat te verwerken in schriften, dagboeken, notitieboeken, agenda’s, planners, en ga zo maar door? En dat vervolgens te verkopen? Geweldig toch? Ik zie in ieder geval een mooie kans om mijn liefde voor taal en papier te vertalen in mijn eigen kantoorartikelen? Een eigen stationery lijn, zeg maar.
Bijna een echtscheiding aangevraagd 😉
Om dat papier te kunnen maken, heb je een aantal materialen nodig. Een zogenaamd ‘schepraam’, waarmee je de papierbrij kunt scheppen om dat vervolgens te laten drogen, waarna er een nieuw vel papier ontstaat. Om dat schepraam te kunnen maken, moet je een frame hebben of een (oude) fotolijst. Daar niet je gaas op en voilà; daar is je schepraam.
Goed, fotolijst: check! Horgaas is ook gemakkelijk te verkrijgen, een nietpistool bestel ik op internet. Wel zo handig om alle materialen zelf in huis te hebben, toch? Voor als ik vaker papier wil maken.
Een papier versnippermachine kocht ik bij de Action. Nu had ik alle spullen in huis, dus de pret kon beginnen…
“Weet je wel zeker hoe zo’n elektrische tacker werkt?” vroeg Bart aan mij.
“Nee, maar hoe moeilijk kan het zijn? Ik lees de gebruiksaanwijzing goed door en dan moet het vast gaan lukken”, is mijn gevatte antwoord.
Inderdaad, het lijkt allemaal simpel en na het opvolgen van de tips uit de gebruiksaanwijzing sta ik klaar om te nieten.
Alleen…er gebeurt niets. Ja, het nietpistool maakt een hard geluid, maar er zijn nergens nietjes te bekennen.
Samen lopen we alle stappen nog een keer door. Nee, we hebben alles goed gedaan en het moet lukken. Ik deed zeker niets fout, ahum!
YouTube en de buurman
Zelfs na het bekijken van een YouTube tutorial doet het apparaatje nog steeds niks. Intussen is een felle strijd ontstaan tussen Bart en mij. Ik vind dat ik alles goed heb gedaan en dat het ding gewoon zou moeten werken. Bart vindt dat ik te snel handel, niet goed gekeken heb en dat ik aan iemand die er verstand van heeft hulp moet vragen.
Gggr..frustratie. Laat dat nou net mijn zwakke punt zijn: om hulp vragen. Ik kan het zelf. Ik smijt het ding intussen bijna door de keuken. En net voordat ik besluit het hele apparaat maar weer terug te sturen, app ik een buurman en met een hele simpele handeling zitten de nietjes er nu opeens wel goed in. Ik had ze er gewoon verkeerd om in gedaan. Zie je wel. Toch te vlug willen doen. Niet goed gekeken. Een echtelijke crisis overleefd. Pff, wat je allemaal over hebt voor het maken van een eenvoudig schepraam.
Het begin is gemaakt
Zo, de eerste, vrij simpele stap is gezet. Ik kan in principe vooruit. Nog maar een stapje verwijderd van het maken van papier. Nu de rest nog…
Ben je benieuwd hoe het me vergaan is met het maken van mijn eerste lading ‘nieuw’ papier? Blijf dan vooral mijn blogs lezen. In een van de volgende blogs ga ik je uitleggen hoe dat gegaan is.
Liefs Ellen
PS. Heb je soms ook wel eens ruzie met iemand over de stomste, kleinste dingetjes? Ik lees het graag in een reactie onder deze blog
Recente reacties