Terwijl ik dit schrijf, is de laatste maand van het jaar 2021 alweer aangebroken. Hoewel het in alle opzichten een bijzonder jaar is geweest, blijf ik me erover verbazen hoe snel de tijd voorbij is gegaan.
In deze blog wil ik de afgelopen week met je delen. Er gebeurde van alles en emoties wisselden elkaar in rap tempo af.
Lees je mee?
Schrijven, schrijven, schrijven
De afgelopen maand ben ik natuurlijk heel druk geweest met het schrijven en herschrijven van mijn verhaal voor de Kobo Schrijfwedstrijd. Ik werd helemaal in beslag genomen door het schrijfproces. Een heerlijk gevoel, trouwens.
Na die dertig dagen en het halen van de deadline kwam er een rust over me. Ik had even de tijd om te ontspannen, al duren dat soort momenten meestal niet erg lang bij mij. Vaak ben ik al snel weer op zoek naar een nieuwe uitdaging. Deze heb ik gevonden in het volgen van twee cursussen.
Een tegenvaller
Zoals al een aantal jaar deed ik ook dit jaar weer mee aan de Godijn Publishing Fantasy schrijfwedstrijd. Dit keer was het thema ‘Afvalligen’. Zelf was ik ervan overtuigd dat ik een heel goed, diepgaand verhaal had geschreven dat perfect paste in het thema.
De andere jaren is het me steeds gelukt om in ieder geval op de longlist te komen. Stiekem was ik er dus van uitgegaan dat het ook dit jaar weer zou lukken. Het was dan ook een teleurstelling toen ik het bericht op Facebook zag met de longlist. Met het hart in de keel scrolde ik naar beneden om te kijken of ik mijn naam zag staan. Ik heb, geloof ik, wel drie, vier keer gekeken. Helaas stond mijn naam er echt niet tussen en dat was een tegenvaller, dat beken ik eerlijk.
Snel schakelen
Krampachtig mijn gevoelens wegdrukken, is niet de beste manier om een teleurstelling te verwerken, dus ik gunde mezelf een tijdje om die gevoelens door me heen te laten gaan. Ze mogen er zijn. Het leven bestaat namelijk niet alleen maar uit euforische momenten en successen. Was het maar zo’n feest.
Toch weet ik ook dat het belangrijk is om niet te lang te blijven hangen in negatieve emoties. Het verandert de zaak niet. Mijn verhaal was dit keer niet goed genoeg om door te gaan naar de volgende ronde en dus kans te maken op publicatie of een prijs. Het was niet anders.
Oprechte blijdschap en dankbaarheid
Misschien klinkt het raar, maar ik ben wel oprecht blij voor de schrijvers wiens verhaal wél op de longlist staat. Ik weet precies hoe het voelt om je naam te zien verschijnen. Natuurlijk weet ik heel goed dat mijn geluk/succes niet afhangt van een verhaal dat wel/niet doorgaat naar een volgende ronde. Alleen voelt het niet altijd zo.
Om toch die dankbaarheid voor een ander te voelen, is mede reden dat ik mijn gevoel snel kon switchen. Bovendien is het niet per se afgelopen met mijn verhaal. Dat het nu niet door is, wil immers niet zeggen dat het niet goed genoeg is. Blijkbaar waren er andere verhalen die meer tot de verbeelding spraken of beter in de smaak vielen. Het is een kwestie van smaak. Ik ben er namelijk ook zeker van dat mijn verhaal gewoon goed is.
Leuke dingen
Woensdag had ik een superdag. Henk en ik werden geïnterviewd door het Eindhovens Dagblad voor onze podcastrubriek ‘Henk & Ellen in gesprek’. Samen met de journalist en de fotograaf maakten we er een geslaagde, gezellige middag van. We hebben hartelijk gelachen, maar ook een zeer serieuze dialoog gevoerd.
Donderdag stond het artikel in de krant en verscheen het online op o.a. Facebook en Instagram. Super leuk al die aandacht. Om ervoor te zorgen dat onze podcast wat meer naamsbekendheid krijgt, helpt zo’n artikel natuurlijk heel erg mee. Ik hoop dan ook dat het zorgt voor flink wat luisteraars. Het belangrijkste is dat mensen zich kunnen herkennen in de dingen die we bespreken. Dat ze het gevoel hebben er niet alleen voor te staan, want dat is, zeker in deze tijd, zo belangrijk.
Heerlijk gevoel
Oké, nu komt mijn ego waarschijnlijk om de hoek kijken, maar ik zeg het toch. Ik geniet ervan als ik in de publiciteit ben. En niet omdat ik anderen de ogen wil uitsteken met de dingen die ik doe, maar om ze te inspireren. Om te laten zien dat het fantastisch is om je hart te volgen en te doen waar je gelukkig van wordt.
Ik hoop tenminste dat dat is hoe mensen ernaar kijken. Dat ze er steun uit putten en erkenning en herkenning vinden. Dan is mijn missie (en ook die van Henk) geslaagd.
Bovendien is het veel fijner om je zo positief en blij te voelen dan neerslachtig of teleurgesteld. Het maakt alles een stuk vrolijker en lichter. Dat kunnen we allemaal gebruiken, denk ik.
Als je benieuwd bent naar ons gesprek, wil ik je bij dezen dolgraag verwijzen naar mijn podcast (die je kunt vinden in o.a. de Spotify app of via andere podcast platforms) ‘Life’s better after your burn-out’. Als je die naam intypt op Google kom je er vanzelf bij uit. Leuk als je een reactie achterlaat of onze rubriek wil delen op social media. (Henk & Ellen in gesprek; aflevering 2 ‘Zingeving’).
Recente reacties