Ik moest afgelopen week echt even bijkomen van de spanning omtrent het uitkomen van ons boek ‘Duistere Geheimen’. Veel tijd en energie ging naar dit project en het was gewéldig om er op deze manier naar toe te leven. Ook de fotoshoot om ons boek te promoten vond ik fantastisch. Ik ben dan echt in mijn element, haha. Terwijl veel mensen liever niet op de foto gaan, kan ik er geen genoeg van krijgen (zeker nu ik zoveel kilo’s ben afgevallen 😉 ).

Vandaag wil ik het met je hebben over netwerken en wat dat voor mij betekent. Lees je weer mee?

Netwerken is voor zakenlui

Eerlijk, mijn eerste gedachte bij het woord netwerken was ook niet meteen een positieve. Ik dacht altijd aan mannen in pakken, saaie kantoorpanden, en een heleboel gezever in de ruimte (oftewel veel gepraat om niets).
Dus toen ik in verschillende podcasts en boeken over persoonlijke ontwikkeling en business las en steeds de term ‘netwerken’ tegenkwam, ging ik mezelf er iets meer in verdiepen. En wat ik ontdekte, verbaasde me.

Een vooroordeel is zo gevormd

Er bleken een heleboel leuke manieren van netwerken te zijn. Zo kun je bijv. netwerkborrels voor (ondernemende) vrouwen bezoeken of speciale bijeenkomsten waar gelijkgestemden bij elkaar komen om met elkaar te praten over hun werk/onderneming. En dat dit helemaal niet saai of vervelend is.

Omdat ik eigenlijk nooit in aanraking ben geweest met dit soort bijeenkomsten had ik er ook geen goed beeld bij. Ik kende het wel van Bart, maar die had er niet zo’n goede herinneringen aan. Bij hem was het beeld van mannen in pak van toepassing en was er weinig leuks te beleven. Zo was bij mij een vooroordeel snel gevormd (niet fair, dat weet ik, maar wel reëel).

Mijn eerste netwerkborrel

Ik heb vorig jaar een netwerkborrel in Eindhoven bezocht speciaal voor vrouwelijke ondernemers of vrouwen die een eigen onderneming willen starten.
Het is me honderd procent meegevallen, al zou ik niet snel opnieuw gaan. De meeste vrouwen die ik daar ontmoette, hadden al een goedlopend bedrijf of waren bezig er een op te zetten. Ik voelde me daar niet echt thuis. Als schrijver is het toch anders…

In ieder geval is mijn vooroordeel over netwerkbijeenkomsten drastisch omgeslagen en weet ik dat het helemaal niet saai of moeilijk is. Iedereen vindt het namelijk best een beetje spannend om in je eentje ergens naartoe te gaan waar je niemand kent. Dat is heel normaal en met de openingszin: ‘Is dit ook jouw eerste netwerkborrel?’ is het ijs waarschijnlijk zo gebroken. Bij mij werkte dat althans wel zo.

Op andere manieren in contact komen met gelijkgestemden

Behalve netwerkbijeenkomsten- of borrels zijn er legio andere manieren om met gelijkgestemden in contact te komen. Social media is daar een mooi voorbeeld van. Op Instagram en Facebook volg ik een heleboel collega schrijvers en ook vrouwen die ik inspirerend vind. Vooral op Instagram krijg je een inkijkje in het leven van anderen en zie je hoe zij iedere dag bezig zijn met hetgeen waar zij gelukkig van worden. Al is natuurlijk niet alles wat je ziet perse de werkelijkheid.

Tijdens mijn opleiding heb ik natuurlijk ook een heleboel leuke contacten opgedaan en daar ben ik erg blij mee. Sommigen daarvan spelen nu nog een rol in mijn leven en ik houd met een aantal mensen zeker contact. Het is heerlijk om met hen te kunnen praten over schrijven en alles wat daarmee te maken heeft. Dat gaat niet altijd met de mensen uit je naaste omgeving.

Een superleuk telefoontje

Afgelopen woensdag heb ik een heel fijn en waardevol telefoongesprek gevoerd met Nikki Pommer (kijk maar eens op haar website en Instagram) over de cursus die ik bij haar gevolgd heb.
Ze deed een aantal weken geleden een aanbod dat ik niet kon weigeren. Enthousiast mailde ik haar om een afspraak te maken en woensdag was het dus zover.

We hebben gesproken over mijn schrijfavonturen, maar ook over mijn droom om als storyteller. Hoe ik een complete show met geur, geluid en visuals in elkaar wil zetten en mensen een avond wil laten wegdromen in een compleet andere wereld.

Een stip aan de horizon

Weet je wat het is met dromen? Daar blijft het vaak bij en zolang je geen eerste stap zet, gebeurt er niets.
Het leuke van het gesprek met Nikki was haar enthousiasme en de kansen die ze gelijk zag. Ze vond mijn idee uniek en denkt dat er zoiets nog helemaal niet bestaat. Nou, dat klinkt veelbelovend en ik zou wel gek zijn als ik er niet mee aan de slag zou gaan.

Ik ga de komende tijd nadenken (en niet alleen dat) over mijn concrete stappen. Het uitwerken van mijn idee en dit presenteren aan mensen die er meer verstand van hebben dan ik, haha.
Kortom; een ontzettend vruchtbaar en waardevol gesprek met een super leuke, enthousiaste meid die me in korte tijd een erg goed gevoel wist te geven.

Dit wordt, zoals je wel kunt lezen, zeker vervolgd. Ik heb afgesproken dat ik haar op de hoogte houd van mijn vorderingen en misschien kan ze me hier en daar nog ergens bij helpen.
Kijk, en dat is nou de kracht van netwerken!

Hoe kijk jij daarnaar? Heb je ooit moeten/mogen netwerken en wat vond je daarvan? Ik hoor het graag van je. Tot volgende week.