Ik ga het doen! Wat ik ga doen? Ik ga bloggen. Ik besluit het heft nu in
eigen hand te nemen en mijn verlangens en dromen echt in actie om te zetten.
Weken, nee maanden ben ik hiermee bezig geweest. Moet ik dit wel gaan doen? Hoe
moet ik het doen? Wat als niemand mijn blog leest?
So what!
En wat dan nog? Ik hou van schrijven, ik hou van dingen
vastleggen, van creëren en ik vind het vooral super leuk om te doen. Dat is de belangrijkste
reden om dit te doen. Het is GEWELDIG, spannend en avontuurlijk. Een avontuur waarin ik jou wil meenemen en
bij wil betrekken.
Ook al kennen we elkaar nog niet, toch heb ik het gevoel dat ik je iets te vertellen heb.
VOORUIT, ik zal een tipje van de sluier lichten:
Ik ben Ellen Kusters…en dit is mijn verhaal!
Wie ben ik?
Mijn naam is Ellen Kusters, 42 jaar oud en
ik wás juf. Bijna twintig jaar. Een hele periode inderdaad. Waarom ik na twintig jaar onderwijs gestopt ben? Hou het er maar op dat ik
mijn leven als juf meer dan zat was en iets héél anders wilde. Ik wist alleen niet WAT en dat was lange tijd een probleem.
Wat wil ik je brengen?
Ik weet nog niet precies hoe ik alles wat in mijn hoofd heb
naar buiten ga brengen. Het enige dat ik wel weet, is waarom ik doe wat ik doe.
Tja, na het eerste deel (tot een jaar of veertig) van mijn leven volgens de verwachtingen van anderen te hebben geleefd, was ik hier helemaal klaar mee en besloot ik uit de ratrace te stappen en mijn leven compleet anders te gaan inrichten. Het is alleen niet zo makkelijk als het lijkt en zoals ik het hierboven in een paar zinnen heb opgeschreven. De noodzaak die ik voelde om dingen
voortaan helemaal anders te gaan doen, was zo overheersend dat ik geen andere
keuze had dan om mijn werk als juf te beëindigen. Daarover ga ik later, in een volgende blog,
meer vertellen.
Hèhè, ik voel me opgelucht en blij dat het hoge woord eruit
is: Ik ben wie ik ben, en ik heb je nog zoveel te vertellen. Ik heb mezelf nu
toegestaan het eruit te laten stromen en ik hoop dat je mijn reis met me wilt
volgen. Welke reis ik bedoel? Oh ja, sorry, dat heb ik nog niet verteld. Ik
loop weer eens op de zaken vooruit.
Schrijven is blijven
Schrijven is voor mij niet nieuw: ik heb een boek geschreven
over mijn werk als juf. Door mijn
verhaal op papier te zetten, ontdekte ik hoe erg ik het schrijven had gemist.
Als kind schreef ik ook altijd: in mijn dagboek(en), verhalen, gedichten, ja
zelfs een echte krant. Toen ik wat ouder werd, verdween deze hobby naar de
achtergrond en werd ik door andere dingen in beslag genomen. Gewoon, zoals dat
bij een puber gaat; ik ontdekte mezelf, was druk met school en huiswerk,
vriendinnen en jongens. Erop uit en liefst zo weinig mogelijk alleen en thuis
zijn. De wereld ontdekken. Blijkbaar grijp je terug op dingen die je als kind
leuk vond wanneer je in de put terechtkomt. Toen je nog onbevangen en met een
frisse blik naar de wereld keek.
Waarom schrijven?
Een week nadat ik, compleet ingestort en als
een hoopje ellende op de bank zat, ziek thuis kwam met een burn-out, pakte ik
een schrijfblok en begon ik te schrijven alsof mijn leven er vanaf hing. Ik
voelde voor het eerst in jaren dingen naar boven komen; herinneringen,
ervaringen, anekdotes, verhaaltjes, enzovoorts. Het deed me goed, al wist ik toen nog
niet wat ik ermee moest en kon doen. Overleven, dat deed ik. Dit alles is nu
ruim tweeënhalf jaar geleden.
Terugkijkend ben ik ontzettend blij en dankbaar
dat ik, onbewust, heb teruggegrepen naar mijn passie uit mijn kinderjaren. Het
heeft me wakker geschud en ik wist opeens welke richting ik op wilde.
Schrijfster worden en mensen vermaken met mijn verhalen. En nog veel meer dan
dat: ik wil de wereld een beetje mooier maken, wat meer kleur geven. Ik wil je
meenemen in mijn droomwereld en ik hoop dat je, net als ik, even alles om je
heen vergeet en helemaal opgaat in een
fantasiewereld, waarin alles mogelijk is.
Heb ik je nieuwsgierig gemaakt? Ja? Da’s mooi! Dan ben je
vast benieuwd naar mijn volgende blog, waarin ik je graag meer wil vertellen
over mijn werk als juf en waarom ik daar, na bijna twintig jaar, mee ben
gestopt. Ik hoop dat je volgende keer weer een kijkje komt nemen.
Oh ja, wil je nog meer van me weten? Laat dan gerust je
vraag achter in je reactie hieronder. Ik kan niet wachten om jullie vragen te
beantwoorden.
Liefs Ellen
p.s. Ik ben erg nieuwsgierig en wil dus ook alles van jullie
weten…
Recente reacties