Verandering…

O jee, vorige week vergat ik zomaar een blog te schrijven en deze online te zetten. Omdat Bart en ik in de ochtend gingen wandelen, heb ik er niet meer aan gedacht. Donderdag was het natuurlijk Hemelvaartsdag en normaal gesproken schrijf ik altijd op donderdag mijn blog. Behalve dit keer, hihi.

Geen verplichting

Nu lijkt het misschien alsof het een verplichting is om iedere week te bloggen. Dat is het niet, al moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat het niet iedere week even soepel gaat om een onderwerp te bedenken om over te schrijven.

Dat ik, na zo’n vier jaar trouw geschreven te hebben, opeens vergat een blog te plaatsen, heeft me echter wel aan het denken gezet. Ik heb mezelf afgevraagd of het nog steeds iets is wat ik per se wil doen.

Verandering

Kijk, ik weet dat ik heel gedisciplineerd kan zijn. Als ik ergens aan begin, vind ik ook dat ik het af moet maken. Dat ik niet de handdoek in de ring moet gooien. Opgeven doe ik niet gauw. Toch rinkelde er meteen een alarmbelletje.

Was dat niet precies de reden waarom ik ruim zeven jaar geleden in een burn-out beland ben? Omdat ik niet wilde opgeven. Omdat ik vond dat ik moest afmaken waar ik aan begonnen was? Het is misschien wel een afspraak die ik met mezelf gemaakt heb, maar ik mag ervoor kiezen om andere afspraken te maken. Daarin ben ik helemaal vrij. Ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen.

Wat dan?

Ben ik nu dan klaar met bloggen? Stop ik ermee? Nee hoor, wees niet bang. Ik ga gewoon door met het delen van mijn schrijfavonturen. Of het iedere vrijdag is, dat weet ik nog niet. Het lijkt mij verstandig om te schrijven wanneer ik voel dat ik iets te delen heb.

Delen om te delen, hoeft wat mij betreft niet. Bovendien merk ik dat het aantal lezers afneemt. Misschien bereik ik gewoon minder mensen. Of zitten ze niet meer op mijn verhalen te wachten, haha. Dat kan natuurlijk ook.

Doen wat goed voelt

Aan het begin van dit jaar heb ik mezelf als doel gesteld om meer te doen wat goed voelt. Niet meer door te gaan met dingen die voelen als een verplicht nummertje. Zoals toen met het deelnemen aan zoveel mogelijk schrijfwedstrijden.

Hetzelfde geldt voor het opnemen van een podcastaflevering. Ik heb trouw ruim twee jaar iedere week een podcastaflevering opgenomen. Maar ook hiervoor geldt, het is beter om iets te delen als je voelt dat er iets te delen valt. Niet zenden om het zenden. Als er geen bezieling inzit, dan voelen/horen/lezen mensen dat meteen.

Ik ga door!

Misschien klinkt het allemaal wat negatief of somber en dat is absoluut niet mijn bedoeling. Ik wil mijn proces zo transparant mogelijk delen. Je op de hoogte houden van mijn ontwikkeling. En ja, dat kan dus betekenen dat ik veranderingen in mijn routine aanbreng.

De dingen op een iets andere manier aanpak. Als er iets is wat ik de afgelopen jaren heb geleerd, dan is het wel dat ik vooral wil doen wat bij me past en wat me energie geeft. Niet star vasthouden aan bepaalde patronen, omdat ik dat nu eenmaal zo heb afgesproken met mezelf.

Een andere vorm

En daarom kan het dus zomaar zijn dat er bepaalde dingen veranderen. Zo heb ik ook bedacht dat mijn website niet meer past bij hoe ik nu in het leven sta. Nadat ik me steeds beter ging voelen, wilde ik vooral veel kleur in mijn leven.

Tijdens mijn burn-out was alles zwart. Toen ik me beter voelde, wilde ik dat uitdrukken in een kleurrijke website. Mijn fantasie en creativiteit laten zien. Dat kun je nu zien als je een bezoekje aan mijn website brengt.

Evolueren

Maar zoals het gaat in het leven, verander je continu. Je gaat door verschillende fasen. Op dit moment ben ik in rustiger vaarwater terechtgekomen. Dat heeft erin geresulteerd dat ik ben gaan nadenken over hoe ik wil dat mensen mij zien.

Natuurlijk ben ik nog altijd de kleurrijke, fantasierijke Ellen, alleen wil ik mijn site wat volwassener insteken. Ik ben als mens gegroeid, als schrijver heb ik me ontwikkeld. Dat wil ik uitdragen. Hoe? Dat heb ik nog niet helemaal helder.

Nadenken

De komende tijd wil ik gebruiken om na te denken over hoe ik mijn website wil aanpassen. Er kan veel weg: pagina’s, stukken tekst, foto’s. Wat daarvoor in de plaats komt? Geen idee. Ik geef mezelf de rust en ruimte op dat op mijn gemak uit te zoeken.

Ik vertrouw erop dat het komt zoals het moet zijn. En in de tussentijd pruts ik lekker op los. Want weet je? Waarschijnlijk is het over een paar jaar weer tijd voor iets nieuws. Niets zo veranderlijk als een mens.