Jongens, jongens, wat een week! Ik heb een geweldige dinsdag achter de rug. Over een ding kan ik nog niets zeggen (ja ja, lekker spannend, hè?) maar over het andere ga ik het in deze blog hebben.

Lees je mee?

Dinsdag lanceerdag

Afgelopen dinsdag was het (een week eerder dan gepland) zover: de lancering van mijn tweede e-book. Iedere dinsdag wordt er bij HIP Publishing een nieuw verhaal gelanceerd. Cool toch? Na mijn eerste lancering (van de feelgood roman ‘Zoutelande’) was ik zó enthousiast dat ik heel dapper een tweede manuscript naar Elly stuurde.

En afgelopen juni tekende ik mijn tweede auteurscontract (voor niet één maar twee e-books). Hoe gaaf is dat? Daarover heb ik natuurlijk al meer geschreven. Wil je die blogs (nog) eens lezen? Klik dan hier.

Trots, trots, trots

Ik zal het maar eerlijk bekennen, ik was apetrots, maar ook een tikkeltje nerveus. Zoals de meeste schrijvers zullen herkennen, denk ik. Je verhaal (dat tot dan toe nog alleen door jou en een handjevol andere mensen gelezen is) wordt de wereld in geslingerd en dat kan best eng zijn.

In dit verhaal snijd ik namelijk nogal heftige dingen aan en dat kan bij een ander misschien behoorlijk binnenkomen. Hoewel het een fictieverhaal is, zou het zomaar waar gebeurd kunnen zijn. Dat maakt schrijven (en lezen trouwens ook) zo ontzettend leuk. De gedachte dat het realiteit kan zijn.

Afwachten maar

Nu het e-book te koop is (vanaf deze week bij meer dan 100 online shops) is het afwachten hoe de reacties zullen zijn. Ik hoop dat het boek opgepikt wordt en door vele lezers gelezen gaat worden. Daar ligt voor mij ook een taak.

Natuurlijk deelde ik meteen op social media dat mijn e-book er is, dat het gekocht en gelezen kan/mag worden. Super dankbaar ben ik voor alle felicitaties en lieve reacties die ik op mijn bericht heb ontvangen. Erg leuk! 😊

Marketing

Misschien heb ik het al eerder gedeeld in een van mijn vorige blogs, maar promotie en marketing is niet echt mijn ding. Ja, ik weet het, dat is een verhaal dat ik mezelf vertel en ik kan een ander verhaal schrijven.

Feit blijft dat ik het gewoon ongemakkelijk vind om mijn eigen boeken te promoten. Daar zit een diepgewortelde overtuiging dat het niet oké is om over jezelf op te scheppen. Heel vaak kreeg ik te horen dat ik zo bescheiden ben. En stiekem ben ik daar trots op. Ik vind het niet prettig wanneer mensen gruwelijk opscheppen over zichzelf en de dingen die ze doen. Maar dat is nu net een belangrijk onderdeel van het schrijverschap.

Oefening baart kunst

En dus kijk ik bij andere collega schrijvers hoe zij dit aanpakken. Vaak zie ik dat ook zij het lastig vinden om reclame te maken over hun boeken. Althans, zo interpreteer ik die berichten. Bovendien zijn veel posts hetzelfde. Om er bovenuit te steken valt nog niet mee.

Wellicht is het een kwestie van oefenen, zoals bij zoveel dingen. Het aloude cliché “Oefening baart kunst” is hierop van toepassing. Iets wat de eerste paar keer ongemakkelijk voelt, zal vanzelf makkelijker worden als je ze vaker doet. Dat hoop ik tenminste. Nu moet ik alleen nog de moed opvatten om hiermee aan de slag te gaan, haha.

Recensies

Als schrijver hoop ik dat er veel mensen blij worden van mijn verhalen, dat ze geraakt worden door de dingen die ik schrijf. Bij het lezen van boeken horen ook recensies. Niet altijd zullen deze positief zijn, daarvan ben ik me uiteraard bewust. Toch is het belang van eerlijke recensies groot. Je kunt ervan leren.

Na het uitbrengen van de bundel “Duistere geheimen” heb ik geleerd dat er kritische lezers zijn die een ongezouten mening hebben en deze met je delen. Daar was ik waarschijnlijk niet goed op voorbereid. Ik moest echt een laagje eelt op mijn ziel kweken. De kritiek (of feedback 😉) was terecht, al vond ik het absoluut niet leuk om te lezen. Een boek is nu eenmaal een soort kind en wanneer dat wordt afgekraakt, kwetst je dat.

Ervaring opdoen

Hoe meer verhalen er van mijn hand verschijnen, hoe meer mensen deze zullen lezen en hoe meer meningen er zullen zijn/komen. Een mooie kans om meer ervaring (wat betreft incasseren) op te doen. Ik vind het een leerproces, waar ik af en toe moeite mee heb maar dat wel belangrijk is voor mijn schrijfkwaliteiten.

Ik zou dus willen zeggen: kom maar op! Liefst met heel positief commentaar, als het even kan, haha. Een kritische kanttekening mag natuurlijk ook, zolang ik ervan kan leren. Ik weet een ding: iedereen is lerende, niemand is perfect en niemand heeft de wijsheid in pacht. Het is aan mij om een manier te vinden om hiermee om te gaan.

Als afsluiting wil ik zeggen: Ik hoop dat je mijn boek ‘Overlevers Lola en Angela’ leuk vindt en dat je geniet van het verhaal. Mocht je het hebben gelezen, zou je me een plezier doen als je dit via een berichtje met me wil delen. Mijn dank is groot!