Afgelopen vrijdag stond er geen blog voor je klaar. Misschien heb je ‘m gemist, misschien ook niet. Als je me volgt op social media heb je kunnen zien dat Bart en ik een paar dagen op vakantie waren. Even een paar dagen uitwaaien en relaxen in Frankrijk. Heerlijk was het.

In deze blog ga ik het hebben over rust en hoe belangrijk het is om af en toe een pauze in te lassen. Lees je mee?

Door!

Mijn instelling is er altijd een geweest van niet zeuren, maar doorgaan. Dit heb ik van huis uit meegekregen en het zit bovendien in onze samenleving behoorlijk ingebakken. Altijd maar doorgaan, ook al heb je behoefte aan een break.

Herken je dit? Dat je je schuldig kunt voelen als je even niets doet. Gewoon lanterfanten of luieren. Woorden met een negatieve bijsmaak, althans dat was voor mij lange tijd het geval. Nietsdoen is zonde van je tijd, die je met honderd en een dingen kunt invullen. Waarom zou je dan luieren?

Schrijfavonturen

In een van mijn blogs heb ik verteld over de uitdaging om in een jaar tijd aan zoveel mogelijk schrijfwedstrijden mee te doen. Ook heb ik de uitkomst van deze challenge beschreven. De oplettende lezer weet misschien nog wel dat het voor mij een onbevredigend resultaat heeft gehad (lees: niet veel/bijna niets bereikt).

Ook dit jaar heb ik weer een aantal verhalen geschreven voor wedstrijden. Ik wil het liefst aan minimaal een verhaal werken, en soms wel eens aan twee of meer. Nu ik het lees, denk ik dat het best wat veel van het goede is. Dat je af en toe gerust een korte pauze van het schrijven mag nemen.

Weinig inspiratie

De afgelopen maanden viel het schrijven eigenlijk bijna helemaal stil. Er kwam nauwelijks een woord uit mijn pen. Ik noem het geen writers block maar een gebrek aan inspiratie door de onrust in mijn hoofd. En dat is logisch. Als je continu met je gedachten bij andere dingen bent, lukt het simpelweg niet om creatief te zijn en verhalen te bedenken (in ieder geval is dat bij mij zo).

Eigenlijk wilde ik hier niet aan toegeven. Ik bedoel, je bent schrijver of niet. In mijn ogen moet ik altijd inspiratie hebben of in ieder geval de discipline opbrengen om te schrijven. En daar ontbrak het me nu juist aan. Het lukte me niet om mezelf ertoe te zetten. Wat ik ook deed.

Acceptatie

Pas toen ik voor mezelf geaccepteerd had dat ik op dat moment even andere dingen aan mijn hoofd had, kon ik het loslaten. Bovendien heb ik geleerd om niet ten koste van alles door te drukken. Dat gevoel is namelijk verschrikkelijk en wil ik nooit meer meemaken.

Ik heb daarom een pauze ingelast. Schrijven mag (nee, móet) leuk zijn én blijven. Op dat moment was dat niet zo en het was best een hard gelag om dat te accepteren. Schrijven staat voor mij ook symbool voor vrijheid. Om een eigen werkelijkheid te scheppen en dit te doen wanneer het mij uitkomt.

Mini-vakantie

Toen Bart voorstelde om er een paar dagen met z’n tweeën tussenuit te gaan, greep ik die kans met beide handen aan. Het was inmiddels bijna drie jaar geleden dat we voor het laatst samen op stap zijn geweest. Deze tripjes zijn altijd heerlijk. Ik keek er dan ook naar uit.

Afgelopen week was het zover; we vertrokken voor zes dagen naar Frankrijk. We hebben er een geweldige tijd beleefd. Veel mooie dingen gezien, tijd voor elkaar en tijd om te ontspannen. Dat doet een mens goed.

Ertegenaan

Na deze break heb ik nieuwe energie. Hoewel mijn traject bij de psychologe vorige week dinsdag is begonnen en ik besef dat dit een pittige tijd zal worden, heb ik mezelf ook voorgenomen om het schrijven weer op te pakken.

Ik voel dat ik weer een nieuw verhaal wil schrijven. Waarover dat zal gaan, weet ik nu nog niet, maar dat is oké. Meestal gebeuren er magische dingen zodra mijn pen het papier raakt. Een klein idee popt op, maar is nog niet helemaal helder. De tijd zal uitwijzen waar het naartoe gaat. Ik laat me gewoon verrassen.

Gun het jezelf

Ik wil deze blog afsluiten met een advies (waar je uiteraard mee kunt doen wat je wilt 😊). Als je merkt dat dingen niet zo soepel verlopen, je moeite kosten, gun jezelf dan een (korte) pauze. Er is niets mis mee om af en toe een pas op de plaats te maken en op adem te komen.

Vaak merk je dan gauw genoeg dat de energie weer gaat stromen en de ideeën vanzelf komen. Juist als je geforceerd bezig bent/blijft, wordt het alleen maar moeilijker. Misschien ben jij ook gewend om dan nog harder te werken, om jezelf te pushen. Mijn advies is om dat nu eens niet te doen, maar toe te geven aan de behoefte om rust te pakken.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt en dat je het jezelf gunt om (regelmatig) een pauze in te lassen. Wat heb je te verliezen?