Waarom blog je en wat vind je er precies leuk aan? Dit zijn voorbeelden van vragen die me weleens gesteld worden.
In een eerdere blog schreef ik over hoe ‘de buitenwereld’ op mijn schrijfavonturen reageert. Of dat ik geen juf meer ben. Heb je deze blog nog niet gelezen of is het alweer een tijd geleden? Klik hier en hier om je geheugen op te frissen;-)

Wil je graag in de picture staan of zo?

Nou, eerlijk gezegd; ja dus! Ik vind het niet erg om dingen uit mijn leven met anderen te delen. Ik ga gerust met ‘vreemden’ in gesprek over niet al te luchtige onderwerpen. Daarin ben ik wel selectief; ik klamp echt niet de eerste de beste voorbijganger op straat aan om hem of haar mijn levensverhaal te vertellen.

Nieuwe mensen leren kennen

In de paar jaar dat ik bezig ben met mijn schrijversopleiding aan de Schrijversacademie heb ik verschillende leuke en interessante mensen ontmoet.
‘Like minded people’; mensen waarmee ik een bijzondere klik heb omdat ik dezelfde interesses met hen deel. Zelfs met mensen die ik nog nooit in het echt gezien heb. Geweldig, toch? Da’s een voordeel van social media. Je kunt in contact komen met gelijkgestemden, die je anders misschien nooit ‘ontmoet’ zou hebben. Met Sandy (van Sandy Stokkel.nl) en Samen op Schrijfavontuur heb ik een heel leuke bijzondere klik. Hoewel we elkaar nog niet in levende lijve ontmoet hebben, sluit ik niet uit dat dat in de toekomst kan gebeuren. Het lijkt me te gek om te praten over onze avonturen onder het genot van een lekkere cappuccino.

Is iedereen een fan?

Natuurlijk zijn er veel mensen in mijn directe omgeving, die het te gek vinden wat ik doe en die met me meeleven. Ze weten waar ik vandaan kom en hoe ik heb geknokt om uit een diep dal te klimmen. Dat ik nu iets gevonden heb, waar ik erg gelukkig van word en waarvan ik veel energie krijg, is een fijn gevoel.

Zijn er mensen die het niet leuk vinden of gewoonweg niet interesseert waar ik mee bezig ben. Vast wel. Waarschijnlijk lezen ze geen enkele blog of post op social media of scrollen vlug verder als ze een bericht van mij tegenkomen op hun tijdlijn. Dat kan en mag.

Toen mijn boek twee jaar geleden uitkwam, was ik best bang voor de reacties. Ik had in mijn verhaal pittige uitspraken staan, waarvan ik niet wist hoe anderen daarop zouden reageren.
Mijn verhaal schreef ik in een periode, waarin het slecht met me ging en dat was duidelijk te lezen in mijn verhaal.

Er kwam verrassend weinig negatieve feedback. Misschien durfden lezers niet rechtstreeks te zeggen dat ze mijn verhaal niet waardeerden. Ik heb geen idee.

Wat zegt kritiek over de persoon in kwestie?

Wanneer iemand commentaar heeft op jou en dat niet onder stoelen of banken steekt, zegt dat meer over de persoon die kritiek geeft dan over jou.

Blijkbaar heeft iets wat je doet, zegt of schrijft indruk gemaakt. Weliswaar niet direct een goede, maar genoeg om een reactie achter te laten.
Het heeft even geduurd, voordat ik door had dat het meer over de ander zei dan over mij. Dat ik me andermans mening minder aantrok. Minder, inderdaad. Ik hecht nog altijd waarde aan andermans mening, maar minder dan jaren geleden.

Het kan zijn dat iemand jaloers is op wat je doet en zijn jaloezie op jou projecteert. Afgunst doet schijnbaar rare dingen met mensen.
Je kunt iemand beledigd hebben of een gevoelige snaar hebben geraakt. Onbewust. Heel vervelend, maar je kunt niet anticiperen op andermans gevoelens en emoties.

WAT DOE IK MET KRITIEK OF HATERS?

Ik zou liegen als ik zeg dat het me helemaal niets doet. Natuurlijk heb ik liever complimenten of positieve feedback dan een reactie waarin ik met de grond gelijk word gemaakt.
Wat ik in ieder geval niet doe, is meteen reageren en mezelf verantwoorden of verontschuldigen. Hoe moeilijk dat ook is.

Het is menselijk om jezelf te verklaren en zo de ander te overtuigen. Tenslotte heeft ieder mens recht op een eigen mening.

In al die tijd is het me eigenlijk nog nooit gebeurd, dat iemand heel negatief is over mijn schrijfavonturen.  Het enige dat weleens gebeurt, is dat iemand me ‘ontvolgt’ op Facebook of Instagram. Of aangeeft dat ie te vaak een post op social media voorbij ziet komen. Een ‘overkill’ aan Ellens Schrijfavonturen dus. Dat kan natuurlijk. Ik zie het aan het aantal ‘likes’ op mijn pagina dat daalt.

Nou en? Wat kan het me schelen…

Hoe oppervlakkig ik nu ook klink, toch vind ik het jammer als mensen me ‘ontvolgen’. Ik weet namelijk goed dat het niet persoonlijk bedoeld is. Stom hè, dat het wel binnenkomt. Alsof ik als persoon word afgewezen. Iedereen mag zelf bepalen wie hij of zij de moeite van zijn aandacht waard vindt.

Aan de andere kant kun je denken dat hetgeen geplaatst is op bijvoorbeeld Facebook wél iets met iemand doet. Of dat nou positief of negatief is.
Mijn leven wordt niet beter en ik word niet gelukkiger van veel likes of reacties, maar het doet me wel goed, wanneer mensen écht aandacht besteden aan mijn blogs, verhalen en posts. Dat dan weer wel.

Hoe zit dat bij jou? Trek jij je de mening van anderen aan? Hoe ga je om met kritiek en/of negatieve reacties? Ik ben benieuwd naar jouw mening. Leuk als je een reactie onder deze blog achterlaat. Positief of negatief 😉