In mijn vorige blog kon je lezen wat ik tot nu toe heb gedaan om mezelf te bekwamen als schrijfster.
Als je deze blog nog niet gelezen heb, klik dan hier. Dit zorgt er helaas niet voor dat ik nu opeens de beroemde Ellen Kusters ben, die de bestseller “Er was eens…een juf!” op haar naam heeft staan.

Die nu bezig is om een meesterwerk te schrijven over een duistere magiër en nog veel meer geweldige (boek)ideeën heeft. Nee, dat het niet zo gemakkelijk zou zijn, had ik kunnen weten. Maar erover dromen en fantaseren, het visualiseren, is een ander verhaal. Dat doe ik namelijk nog steeds iedere dag. In deze blog deel ik mijn dromen…

Top 3 dromen

1. In uitverkochte theaters en zalen als een echte Storyteller uit mijn geschreven werk voordragen en voorlezen. Dit alles in een magische en sprookjesachtige omgeving, waarin de bezoeker zich even in een compleet andere wereld waant en kan genieten van een avondje vermaak en ontspanning en met een betoverd gevoel huiswaarts keert om in de daarop volgende dagen in die fijne sfeer te blijven hangen. Een beetje zoals in de Efteling waar sprookjes tot leven komen.

2. Met mijn trilogie over Donovan in de top 3 van best verkochte boeken ooit terechtkomen. Ik droom bovendien dat mijn boeken in tig verschillende talen vertaald worden en wereldwijd in de top 10 van best verkochte boeken staan. Dat ik overal met interviews in tijdschriften, dag- en weekbladen en in tv shows te zien ben.

3. Mijn leven verfilmd wordt en mijn boeken tot een tv serie worden herschreven en zeer goed door miljoenen mensen worden bekeken.

De kracht van visualiseren

Er wordt gezegd dat het opschrijven of uitspreken van je dromen ervoor zorgt dat het bereiken ervan op deze manier concreter wordt, omdat je zo je doelen/dromen visueel maakt en de stap naar het verwezenlijken ervan makkelijker wordt. Of dat echt zo is, weet ik niet maar ergens klinkt het logisch en aannemelijk. Ik wil het graag geloven en ik doe het regelmatig. Ik heb in mijn hoofd het hele plaatje zitten geschetst. En ik moet zeggen; wat ik dan zie, bevalt me heel goed 😉

Een paar maanden geleden wist ik nog niet wat ik hierboven beschreven heb. Niet zo gedetailleerd tenminste. Nu heb ik voor mezelf bepaalde verlangens en weet ik wat ik wil bereiken. Het maakt mijn reis iets specifieker. Of het makkelijk zal zijn om dit te bereiken? Nee, zeer zeker niet. Of het niet veel te groots is wat ik wil? Vast, maar dat neemt niet weg dat ik er niet voor ga. Groots denken en met babystapjes vooruit. Met andere woorden; het zal een lange weg worden en bovendien zal ik op mijn weg een heleboel obstakels tegenkomen.

Een lange adem hebben en een rotsvast vertrouwen in mezelf. In mijn talenten en kwaliteiten. Geloven in dat wat ik wil neerzetten. En genieten van alle kleine stapjes die ik vooruit kom. Al die kleine stapjes achter elkaar kunnen een behoorlijke afstand beslaan.

Just do it!

Ik word er op een bepaalde manier strijdlustig van; ik wil bewijzen dat ik het kan. Omdat ik weet dat er mensen in mijn omgeving zijn die denken dat dat me nooit gaat lukken. Die misschien zelfs hopen dat het niet lukt, die het me niet gunnen. Mensen die denken dat ik in sprookjes geloof. So what! Wat als ik dat ook echt doe? Wat is er mis met dromen en geloven in jezelf?

Mening van anderen

Is het afgunst? Is het omdat ik wel het lef had om al mijn zekerheden (lees: baan) op te geven en te kiezen voor een nieuw en onbekend avontuur? Zou dat de reden zijn? Geen idee. En eigenlijk zou het me niks moeten schelen hoe bepaalde mensen over me denken, maar toch doe ik dat. Teveel nog soms.

Ik probeer het niet te doen. Ik heb geleerd tijdens de gesprekken met mijn psychologe dat dat meer zegt over hen dan over mij. Ik weet dat het zo is, toch voelt het niet altijd zo. De voornaamste reden om mezelf te bewijzen ben ik echter zelf. Ik wil graag bewijzen dat mijn dromen waarheid kunnen worden.

Dat je ook op latere leeftijd een nieuwe carrière kunt opbouwen. Hoe en óf me dat gaat lukken, weet ik nog niet, maar doet het er iets toe? Is mijn avontuur niet al een succesverhaal? Gewoon omdat ik het heb aangedurfd om iets nieuws te beginnen en me op een heel ander vlak te gaan ontwikkelen, ongeacht wat het resultaat van mijn inspanningen zal zijn?

Doen wat je hart je ingeeft!

Wie kan er zeggen dat ie een boek heeft geschreven over zijn werk en hiermee in de krant heeft gestaan? Dat ie zijn hart heeft gevolgd, al was dat niet de meest logische en verstandige keuze? Weet je eigenlijk wel of hetgeen je doet wel datgene is wat je het allerliefst wil doen? Of zit je vast in een routine waaruit je eigenlijk zou willen ontsnappen? Leef je het leven volgens verwachtingen van anderen? Durf je echt te voelen wat je het liefst zou willen? Of leef je, net als ik jaren heb gedaan, met een masker op en verstop je je daarachter?

Ik ben blij en dankbaar dat ik mijn hart wél heb gevolgd en nu iets doe waar ik gelukkig van word en energie van krijg. Iets dat me weer laat stralen en maakt dat ik iedere dag blij ben dat ik weer achter mijn computertje mag of met mijn pen en schrift in de aanslag kan gaan.
Heerlijk toch?

En jij? Doe jij wat je het liefst doet? Waar je gelukkig van wordt en energie van krijgt? Of zit je gevangen in een beroep of waar je liever uit zou willen stappen? En weet je niet hoe?
Laat je in de reacties weten hoe dat bij jou is?

Liefs Ellen