Jippie, deze week kreeg ik heel mooi nieuws. In deze blog ga ik mijn reis met je delen.
Lees je mee?

Schrijfwedstrijden

Zoals je weet, ben ik dit jaar de uitdaging met mezelf aangegaan om aan zoveel mogelijk schrijfwedstrijden mee te doen. En die heb ik heel letterlijk en serieus genomen. Ik heb nog nooit zoveel verschillende verhalen en zo’n korte tijd geschreven. Dat dit niet altijd goed is, is wel gebleken uit de resultaten.

Maar, ik ben deze challenge niet voor niets aangegaan en wil mezelf pushen om te doen wat in mijn mogelijkheden ligt. Het jaar is nu halverwege en er zijn dus nog volop kansen om mooie resultaten te behalen. Daarvoor ben ik er uiteraard aan begonnen. Behalve het resultaat, wil ik ook zien hoe zo’n proces in z’n werk gaat en wat ik ervan kan leren. De reis en het proces zijn uiteindelijk belangrijker dan het resultaat. Maar is dat ook zo?

Veel tegenslag

Vol verwachting en super enthousiast, misschien zelfs een tikkeltje naïef, begon ik in januari aan mijn uitdaging. Het jaar daarvoor had ik immers best wat succesjes behaald met mijn verhalen en eerlijk gezegd was ik ervan uitgegaan dat dat ook nu zou lukken.

Ja, dat is ook een beetje dom van je, kun je nu denken. Ik had in een blog gelezen dat iemand zo’n zelfde commitment was aangegaan en hiermee ongelofelijk veel succes had behaald. Tja, dat dit niet voor iedere schrijver is weggelegd, was niet in me opgekomen. Gaandeweg het jaar zou ik met veel teleurstellingen te maken krijgen.

Afwijzing op afwijzing

Hoewel ik achter ieder verhaal sta dat ik ingeleverd heb, moet ik bekennen dat ze niet allemaal even goed geschreven zijn. Dit heeft simpelweg te maken met het feit dat ik soms heel weinig tijd had om een gedegen verhaal in te leveren. Daarmee wil ik zeker niet goed praten dat mijn verhalen niet goed genoeg waren. Het is aan mezelf, maar ook aan de jury, te danken dat niet alle verhalen die ik heb ingeleverd zijn doorgedrongen tot de long- of zelfs shortlist.

Het regende, voor mijn gevoel, afwijzingen en af en toe vloog het me aan. Ik begon te twijfelen aan mijn schrijftalent en vond mezelf regelmatig zielig. Ik had toch zo mijn best gedaan. Waarom lukte het dan niet om met één verhaal op de longlist te komen? Dat soort vragen kwamen vaak in mijn hoofd en probeerden me van de wijs te brengen.

Geloof in mezelf niet verliezen

Wat heel belangrijk is, zo niet het allerbelangrijkste, is het geloof in mezelf. Als ik niet meer in mijn verhalen geloof, hoe kan ik dan van iemand anders verlangen dat hij of zij erin gelooft? Het een en ander heeft zeker met elkaar te maken.

Conclusie van te veel verhalen inleveren

Nu pas realiseer ik me dat de kwantiteit niet het belangrijkste is en dat het dus ook niet werkt om meer verhalen in te leveren. Ik dacht dat het mijn kansen op publicatie zou vergroten. Er blind van uitgaande dat het verhaal van die collega schrijfster dé waarheid was en dat dat voor iedere schrijver zo zou werken.

Het enige wat het me tot nu heeft opgeleverd, is een hoop chagrijn en teleurstelling. Iedere keer weer het bericht dat mijn verhaal niet goed genoeg was en ik dus niet op de longlist terechtkwam. En steeds moest ik mijn teleurstelling verwerken. Op den duur werd ik een beetje immuun voor de afwijzingen. Erg om toe te geven, maar zo voelde het wel. Ik beschermde mezelf door negatief te denken.

Eindelijk weer een lichtpuntje!

Tot deze week. Mijn gevoel zei dat ik deze week goed nieuws zou krijgen. Zondag las ik mijn bijdrage aan de schrijfwedstrijd van Godijn Publishing ( ‘De man van de markt’) en besloot dat het een goed verhaal was. Wat mij betreft zelfs goed genoeg voor publicatie.

Toen ik het bericht op Facebook zag dat mijn naam bij de kanshebbers zit, werd mijn voorgevoel bevestigd. Mijn hart begon sneller te kloppen en ik voelde me happy. Ik weet het, de race is nog niet gelopen en ik heb ook geen zekerheid dat mijn verhaal gepubliceerd wordt. Maar het heeft me wel hoop gegeven en mijn gevoel bevestigd dat ik nooit moet opgeven.

Nagels bijten

Het duurt alleen nog wel een paar maanden voordat de uitslag van de wedstrijd bekend wordt gemaakt. Tot die tijd zal ik dus mogen nagelbijten en hopen/bidden dat het verhaal goed genoeg is voor publicatie. Mijn verhaal zelf gaat ook over hoop en vertrouwen op jezelf. Een mooie spiegel dus.

Ik hoop dat ik hier over een tijdje met het geweldige nieuws kan komen dat het gelukt is om gepubliceerd te worden. Nog gaver als ik gewonnen heb. Hoe cool zou dat zijn?

Duim je met me mee? Dat helpt! 😊
Vast heel erg bedankt.