Misschien weet je nog dat ik een hele tijd geleden ben begonnen aan een cursus schrijven. Ja, de zoveelste inderdaad 😉
Toch blijf ik iedere keer verbaasd over alle nieuwe dingen die ik steeds weer leer. In deze blog wil ik mijn Aha-erlebnis met je delen.

Lees je mee?

Ontdek je stijl

In eerste instantie dacht ik dat ik een fantasyschrijver was. Ik houd immers enorm van alles wat met het bovennatuurlijke en paranormale te maken heeft. Toen dacht ik het gevonden te hebben in YA (YOUNG ADULT) en daarna wilde ik mezelf niet meer in een bepaald hokje stoppen. Ik houd sowieso niet van hokjes denken.

Nog steeds ben ik van mening dat ik een allround schrijver ben. Iemand die graag iets nieuws uitprobeert en maar ziet waar het me brengt. Ik bedoel, wie weet wat je allemaal onderweg tegenkomt en ontdekt. Dat heeft echt iets magisch. Je eigen stijl ontdekken is als schrijver heel belangrijk.

Waardevol inzicht

Ik schrijf er dus lustig op los, haha. Een schrijfwedstrijd in het thrillergenre, een feelgoodverhaal, een fantasyverhaal, het kan en ik doe het allemaal. En ik geniet er vooral heel erg van. Jezelf steeds weer stretchen en kijken wat er allemaal uit je pen vloeit.

Afgelopen week begon ik aan de 22e les van mijn schrijfcursus en wat ik daar las, deden heel veel puzzelstukjes in elkaar vallen. Het voelde echt alsof er opeens een lampje ging branden. Ik had een AHA-moment.

Moderne kunstsprookjes

De les stond in het teken van sprookjes. Wie kent ze niet? ‘Er was eens…’ en natuurlijk niet te vergeten ‘ze leefden nog lang en gelukkig’. Mijn autobiografie had als titel ‘Er was eens…een juf’. Niet voor niets waarschijnlijk. Het voelde alsof er aan mijn sprookje een einde was gekomen en daar heb ik over geschreven.

In een van de paragrafen werden de tien kenmerken van sprookjes uitgebreid beschreven en dat gaf me zo’n warm gevoel. Dit was precies wat ik zo leuk vind aan verhalen, alle elementen kloppen. Nou ja, bijna allemaal. Ik zou er zelf nog wel het een en ander aan willen toevoegen. In het volgende kopje beschrijf ik deze elementen.

De tien kenmerken van sprookjes

Om je mee te nemen in mijn euforie zal ik beknopt uitleggen wat maakt dat ik het schrijven van moderne sprookjes zo geweldig vind. Hier komen de tien kenmerken:

* Er worden geen complexe personages gebruikt, maar types (dit zou ik wel iets meer uitdiepen)
* Het taalgebruik is eenvoudig (yes, daar houd ik van! 😊)
* Herhalingen zijn belangrijk (vooral het getal drie: drie beproevingen bijv.)
* Er is een strijd tussen goed en kwaad, waarbij het goede uiteindelijk overwint (ja, ja, ja!)
* Het einde mag niet open blijven, maar heeft een oplossing nodig waarbij aan de gerechtigheid wordt voldaan (kan, maar hoeft niet per se)

* Aanwijzingen over plaats en tijd van het gebeuren blijven vaag, waardoor ze tijdloos worden
* De protagonist is altijd geïsoleerd (hij moet zijn weg alleen gaan)
* De opbouw van het sprookje is eenvoudig, er is slechts één verhaallijn (hier mag zeker mee gespeeld worden)
* Er is een verbinding tussen realisme en surrealisme (de wereld zoals wij die kennen, blijft herkenbaar ook al komen er monsters, heksen en andere bovennatuurlijke wezens in voor). Het surrealistische (wonderbaarlijke) wordt met grote vanzelfsprekendheid in de gewone wereld ingebed. (GEWELDIG!!!)
* Er is geen dwingende scheiding tussen het aardse leven en het hiernamaals. (Precies! Helemaal te gek)

Precies mijn ding

En hier valt alles voor mij samen. Die elementen wil ik in mijn verhalen verwerken. Ik had er alleen nooit een passende naam voor. Noemde ze bovennatuurlijk of magisch realistisch. Maar wellicht is het beter om mezelf een moderne kunstsprookjes verteller te noemen. Waarom niet?

Natuurlijk vallen heus niet al mijn verhalen onder die noemer, ik bedoel pas heb ik een feelgoodverhaal uitgebracht bij HIP Publishing. Dat is niet echt een sprookje natuurlijk. Ik vind het ook prettig om mezelf niet alleen maar als sprookjesverteller te profileren. Er mag ook ruimte zijn voor andere dingen, want dat maakt het leuk.

Richting

Wat het me in ieder geval heeft gebracht, is een richting. Om mezelf weg te zetten en te zorgen voor meer naamsbekendheid is het goed om een ‘titel’ te hebben. Ik vind moderne kunstsprookjesverteller wel echt heel tof klinken.

Misschien zorgt het er ook voor dat meer mensen mij vinden. Dat ik op deze manier mijn doelgroep vind. Ik weet zeker dat er legio mensen zijn die op dit soort verhalen zitten te wachten. Willen we niet allemaal op z’n tijd wegdromen bij een sprookje? En dat sprookje mag afwijken van de klassiekers. Sterker nog, graag zelfs. Ik doe het tenslotte wel op mijn manier.

Zoals je kunt lezen, word ik erg enthousiast van deze ontdekking. Het klinkt raar dat ik dit nu pas ontdekt heb, maar waarschijnlijk gebeurt het niet voor niets. Alles heeft een reden en dus ook dit. Ik ben in ieder geval helemaal happy en ga lekker verder met schrijven. Wordt vervolgd…