Hoe noem jij jezelf nu? Misschien vraag je je dat af. Die vraag heb ik mezelf tig keren gesteld. Nog meer heb ik erover nagedacht, want wat ben ik nu eigenlijk? Ben ik auteur? Ik wás juf (ik ben het nog steeds, want ik heb nog altijd mijn bevoegdheid), maar zo zie en noem ik mezelf al een tijd niet meer. Het brengt nog altijd (nare) herinneringen met zich mee, terwijl er toch echt wel jaren zijn geweest dat ik het naar mijn zin had.
Ik ben een schrijfster!
De stap om mezelf als schrijver te bestempelen, vond ik lastig en was voor mijn gevoel enorm. Toen ik mijn Facebook pagina aanmaakte, moest ik een categorie kiezen en heb ik mezelf toch schrijfster genoemd. Wie bepaalt eigenlijk wanneer je jezelf schrijver mag noemen? Zijn daar normen voor? Moet je eerst een bestseller geschreven hebben of überhaupt een boek op je naam hebben staan? Of misschien zelfs meerdere boeken? Ik heb werkelijk geen flauw idee. Het internet bracht wat dat betreft ook geen duidelijkheid. Dus noem ik mezelf schrijfster, omdat ik ontzettend geniet van het gevoel dat ik krijg wanneer mijn pen het papier raakt en er, als bij toverslag lijkt wel, de ene na de andere zin op het papier verschijnt. Het lijkt bijna iets magisch te hebben.
Soms denk ik dat mijn pen de controle heeft over mijn gedachten en automatisch weet wat ie moet doen. Een heel bijzonder gevoel dat eigenlijk niet went, maar tegelijkertijd zo vertrouwd voelt. Al denk ik soms dat ik niet weet wat ik moet schrijven, omdat ik even vastzit, toch komt er altijd iets uit mijn pen waar ik achteraf meestal heel tevreden over ben.
Writersblock of…?
Ik ben wel bang dat ik (in de toekomst) te maken krijg met het zogenaamde writersblock en dat er helemaal niks in me opkomt om over te schrijven. Of dat ik het vervolg van een spannende scene niet op papier krijg of de afloop van een verhaal niet helder krijg of wat dan ook. Gewoon totale duisternis in mijn hoofd; een gigantisch zwart gat. Niks. Nul komma nul. Tot nu toe is dat gelukkig niet het geval. Alhoewel, daar lieg ik een klein beetje.
In maart 2016 ben ik begonnen met het schrijven van mijn fantasy/magisch realistisch boek over de duistere magiër Donovan. Het plot zit globaal in mijn hoofd, maar hoe verder ik kom in het verhaal hoe moeilijker het wordt om door te gaan. Ik wil spectaculair eindigen en het moet een einde zijn dat ruimte laat voor een vervolg, aangezien ik van plan een trilogie te schrijven. Is dit het befaamde writersblock? Of gebrek aan inspiratie? Te weinig fantasie? Ik weet het niet.
Opleiding aan de Schrijversacademie
Eén ding weet ik wel en dat is dat het schrijven van dit boek de aanleiding is geweest om te starten met de opleiding aan de Schrijversacademie. Ik wil meer leren over het schrijfproces. Waar moet ik allemaal aan denken? Welke regels gelden er? Hoe kan ik de vaart in mijn verhaal houden zodat het spannend blijft voor de lezer? En meer van dit soort kwesties. De basismodules waren een heel mooi begin; ik heb er echt veel van geleerd. Dingen die ik nu in andere verhalen gebruik.
Zintuiglijk schrijven
Bijvoorbeeld zintuiglijk schrijven. Van te voren heb ik daar nooit zo bij stilgestaan, maar als je erover nadenkt is het eigenlijk heel logisch. Hoe gedetailleerder je bepaalde situaties beschrijft, hoe makkelijker het voor de lezer wordt om zich in het verhaal in te leven.
Dat je echt de angst voelt. Het koude zweet in je mond proeft. De haartjes op je armen, die overeind gaan staan als die plotselinge knal achter je klinkt en je vlugge, zware voetstappen hoort die razendsnel dichterbij komen. Als je hartslag zo versnelt dat je echt buiten adem raakt, de blinde paniek die je voelt wanneer je beseft dat je als een rat in de val zit…
Dit soort beschrijvingen trekken je als het ware het verhaal in en zorgen ervoor dat het lijkt alsof je het zelf beleeft. Voor mij was het echt een geweldige tip, misschien erg voor de hand liggend, maar wel nuttig. Zo zijn er ook dingen waar ik me helemaal niet in kan vinden. Ik zie mezelf bijvoorbeeld niet echt zes maanden lang opgesloten op een zolderkamertje zitten met alleen een typemachine. Kom op zeg, hoe zie je dat voor je? Ik heb gewoon een gezin met een man en drie kinderen om draaiende te houden
Nee, met dat soort tips en adviezen kan ik niks. Ik praat ook niet tegen mezelf alsof ik een personage uit mijn verhaal ben; om mezelf zo onder te dompelen in mijn verhaal.
Ik weet van mezelf dat ik eigenwijs ben, dat was zo en dat is nog steeds zo. Hoe fijn al die informatieve boeken volop tips ook zijn en hoe goed ik sommige dingen ook kan gebruiken, toch blijf ik trouw aan mezelf; aan mijn schrijversinstinct en mijn stijl. Iets dat voor mij blijkbaar goed werkt, moet vooral blijven werken. Natuurlijk ben ik heus niet zo arrogant om te denken dat ik het allemaal beter weet, maar ik luister wel naar mijn gevoel.
Waar komt die inspiratie toch vandaan?
Inspiratie komt voor mij uit heel uiteenlopende dingen. Dat kan muziek zijn; een mooi liedje op de radio of van een Spotify afspeellijst. Kijk daarvoor maar eens op mijn inspiratiepagina: www.ellensschrijfavonturen.nl/inspiratie
Een cd van mijn favoriete band, achtergrondmuziek in een film, enzovoorts. Als ik schrijf aan mijn fantasyverhaal werkt bijvoorbeeld muziek van Xandria super inspirerend. Het klinkt een beetje Keltisch of middeleeuws en dit zorgt ervoor dat mijn verhaal gestaag vordert. Maar ook plaatsen die ik bezoek, films of series die ik kijk, wandelingen in de natuur (heerlijk; rust en stilte), maar het kan ook zijn dat ik in de trein een gesprek opvang. In mijn tas zit een klein notitieboekje, waar ik af en toe vluchtig iets in opschrijf. Uitspraken van mensen of uiterlijkheden, geuren of geluiden (een tip van de opleiding die ik wel ter harte neem overigens).
En soms, weet ik gewoonweg zelf niet waar ik inspiratie vandaan haal, maar verschijnen de woorden vanzelf op papier (of op mijn beeldscherm). In mijn hoofd zit blijkblaar genoeg stof om over te schrijven. Dat vind ik dan wel weer erg inspirerend.
Waar haal jij inspiratie vandaan? Of wie inspireert jou? Ik lees het graag in jullie reacties.
Tot volgende keer.
Liefs Ellen
Recente reacties