Wat een leuke reacties kreeg ik op mijn blog van vorige week. Het was dan ook ontzettend bijzonder om ons verhaal in een tijdschrift terug te lezen. Het artikel is super mooi vormgegeven en de tekst kloppend geschreven. Kortom, een mooie herinnering die ik later met veel liefde en plezier zal teruglezen. Een verhaal dat ik koester. Ons verhaal.
In deze blog wil ik een nieuw avontuur met je delen. Ja, mijn leven is één groot avontuur, zoals je kunt lezen. Lees je mee?
Selfpublishers
Iedereen weet dat boeken door uitgevers worden uitgegeven en in boekhandels terechtkomen waar ze gekocht worden door nieuwsgierige lezers. Althans, zo werkt het bij auteurs die onder contract staan bij gerenommeerde uitgevers. In Nederland zijn er helaas niet zo heel veel schrijvers die het geluk hebben dat ze met de verkoop van hun boeken de kost kunnen verdienen. Om überhaupt bij een uitgever terecht te komen. Dat is slechts weggelegd voor a happy few!
Maar, niet getreurd. In moeilijke tijden wordt men (meestal) creatief en gaat men op zoek naar andere manieren. Er zijn immers meer wegen die naar Rome leiden. Je kent het gezegde. Jammer genoeg bestaan er nog veel vooroordelen over selfpublishers (auteurs die zelf hun boek uitgeven).
Welke vooroordelen?
Zo wordt er vaak gezegd dat de boeken van schrijvers die hun eigen boek uitgeven wel van erg slechte kwaliteit zouden zijn. Anders zou hun boek vast door een uitgever worden uitgegeven, toch? Tja, natuurlijk zullen er inderdaad ‘slechte’ boeken tussen zitten. Maar zeg eens eerlijk, er zijn toch ook boeken in de boekhandel te koop van bekende auteurs die niet goed zijn? Het is nu eenmaal een feit dat smaken verschillen en wat de één geweldig vindt, vindt de ander juist waardeloos en andersom.
Waarom zelf uitgeven?
Als schrijver wil je natuurlijk niets liever dan dat je boek door zoveel mogelijk mensen wordt gelezen. Daar droomt iedere auteur van. Tenminste, ik spreek voor mezelf. Het is ook algemeen bekend dat manuscripten die naar uitgevers worden opgestuurd op een grote stapel terechtkomen (de zogenaamde slushpile) en waarschijnlijk nooit gelezen gaan worden. Het schijnt zelfs zo te zijn dat stagiaires bij uitgevers de ondankbare taak krijgen om met deze stapels manuscripten aan de gang te gaan. Nu hebben zij nog niet zoveel ervaring dat ze de pareltjes eruit weten te vissen, dus wellicht zijn er een hoop meesterwerken verloren gegaan.
Mooi initiatief
Op Facebook bestaat een groep (selfpub café boeken auteurs lezers) die schrijvers de kans biedt hun boek aan te melden voor een reis door Nederland waarvoor lezers met interesse zich kunnen opgeven. Bij voldoende aanmeldingen gaat het boek dan beginnen met een eenjarige reis door Nederland. Iedere lezer schrijft na het lezen een recensie en plaatst deze op Facebook zodat het boek meerdere keren onder de aandacht wordt gebracht bij een grote groep lezers. Een heel interessante manier dus om je boek te promoten.
Ik vind het een prachtig initiatief omdat er best wel wat schrijvers zijn die (soms uit pure wanhoop) hun boek besluiten zelf uit te geven. Ze hebben nog geen ingang bij een uitgever gekregen en modderen zelf maar wat aan. Nu is er dus een gelegenheid om bij een groot lezerspubliek onder de aandacht te komen met je zelf uitgegeven boek.
Hoe werkt het?
Het werkt als volgt: zodra er voldoende aanmeldingen zijn, gaat het boek dus beginnen aan de grote reis door Nederland. De lezer die het boek ontvangt, plaatst een foto op Facebook en daarna nog één wanneer het boek gelezen is. Daar komt dan ook meteen de recensie bij.
Gemiddeld is een boek een jaar op reis, maar als er veel aanmeldingen zijn kan het dus ook langer duren. Er wordt ongeveer een maand per lezer gerekend, dus kunnen zo’n twaalf lezers in een jaar ons boek lezen. Er zijn al meer gegadigden dus misschien is het boek nog wel langer op reis. Hoe leuk is dat?
Spannend
Het is best spannend want waar gelezen wordt, komen meningen. Ik hoop natuurlijk dat die meningen positief zullen zijn, maar houd er rekening mee dat er ook negatieve commentaren zullen komen. Het is nu eenmaal zo dat niet iedereen dezelfde smaak heeft en dat is oké.
Ik moet ook nog echt leren om kritiek niet persoonlijk op te vatten. Het zegt immers niets over mijn persoon, maar wel iets over mijn verhaal. En eerlijk, mijn verhalen voelen gewoon een beetje als kindjes en als iemand daar iets over zegt, trek ik me dat persoonlijk aan. Als schrijver zul je dus een dikke huid moeten kweken. Aan de andere kant kun je van feedback ook leren.
Wachten op de eerste recensie
Donderdag kwam de eerste foto op Facebook. Ons boek is bij de eerste lezer gearriveerd en zal dus binnen nu en enkele weken gelezen en gerecenseerd zijn. Ik ben erg benieuwd en hoop natuurlijk dat de lezer een fijne leeservaring heeft.
Het is uiteindelijk mijn doel om de lezer even mee te nemen naar een andere wereld. Om ze te vermaken met mooie, spannend, ontroerende en enge verhalen. Gewoon even een momentje voor jezelf en je verliezen in een goed verhaal. Daar gaat het mij om. Ik hoop dat ik daar in slaag.
Uiteraard zal ik je komende tijd op de hoogte houden van nieuwe ontwikkelingen en de leeservaringen van de lezers uit het selfpub café.
Duim je mee dat ons boek de lezers goed zal bevallen?
Recente reacties