Afgelopen zaterdag was het zover; ik tekende mijn tweede auteurscontract bij HIP Publishing tijdens het jaarlijkse schrijversoverleg in Roelofarendsveen. Een heel bijzondere dag.

In deze blog wil ik het met je hebben over het impostersyndroom, iets waar ik stiekem een beetje last van had, haha.

Lees je mee?

Onzekerheid

Letterlijk betekent een imposter een bedrieger, iemand die de zaak bedondert. Vrij vertaald kun je dat natuurlijk makkelijk doortrekken. Vragen als: ‘Wie ben ik nu helemaal? Wat als ik door de mand val? Wat als iedereen ziet dat ik eigenlijk maar een prutser ben?’ schieten door je hoofd.

In feite komt het allemaal neer op onzekerheid. Het jezelf kleiner maken. Je hebt een gebrek aan zelfvertrouwen en daardoor maak je het jezelf niet makkelijk. Ik denk dat het normaal is om je onzeker te voelen, zeker als je in een omgeving bent die je indrukwekkend vindt.

Geweldig gezelschap

In zo’n omgeving bevond ik me dus afgelopen zaterdag. Ik was met zo’n veertig andere schrijvers aanwezig tijdens het schrijversoverleg. In september van vorig jaar was ik daar ook om mijn eerste auteurscontract te tekenen. Een hele belevenis. Ik schreef er een blog over (als je die nog niet gelezen hebt, kun je hier klikken om dat alsnog te doen 😉).

Net als de vorige keer was ik ook dit keer behoorlijk onder de indruk van alle aanwezige schrijvers. Sommigen hebben inmiddels een flink aantal boeken op hun naam staan. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze dat uitstralen, maar het heeft op mij wel indruk gemaakt. Ik bevond me in een geweldig gezelschap.

Niet de enige

Na de tweede workshop had ik een fijn gesprek met een van mijn collega’s. Zo vertelde ik haar dat ik me soms een beetje opgelaten voelde tussen al die indrukwekkende schrijfcollega’s.
‘O, maar dat heb ik precies hetzelfde’, vertrouwde ze me toe.

Opluchting stroomde door mijn lijf. Ik was blij dat ik niet de enige was die dat zo voelde. En weet je, het is heel vaak zo dat je niet de enige bent die bepaalde gevoelens of gedachten heeft. Al denk je misschien dat niemand anders dat ervaart, toch is het wel zo.

Geloven in jezelf

Ik kan mezelf wijsmaken dat ik geluk heb dat ik mijn tweede auteurscontract heb mogen tekenen. Dat ze nu vast ontdekken dat ik er eigenlijk niks van bak, dat ik in feite een prutser ben. Of ik kan het heel anders benaderen.

Als ik het niet in me had, zouden ze me geen tweede contract aanbieden. Inmiddels heb ik al een aantal successen op mijn naam staan. Een keer een mazzeltje hebben kan, twee keer misschien ook nog, maar daarna is het toch echt een kwestie van iets goed doen. Dat vertrouwen in mezelf mag ik hebben.

Nooit uitgeleerd

Overigens betekent dat niet dat ik niets meer te leren heb. Sterker nog, ik sta nog maar aan het begin van mijn reis. Ik ben immers maar een paar jaar bezig in tegenstelling tot vele andere collega schrijvers die al jaren en jaren schrijven.

Voor mij geldt dat ik nog veel te leren heb. Het is dan ook helemaal niet erg dat mijn verhalen niet meteen ijzersterk zijn. Bovendien kun je met hulp van een redacteur een heel stuk verder komen. Je hoeft het niet alleen te doen. Dat heb ik jaren gedacht. Ik vond van mezelf dat ik het alleen moest kunnen, dat mijn verhalen perfect moesten zijn. Een utopie natuurlijk!

Een heerlijke dag

Hoewel ik af en toe werd overvallen door gevoelens van onzekerheid was het al met al een heerlijke dag. Er werden een aantal workshops gegeven door collega schrijvers. Ontzettend leuk. Het motto van Elly is: Bij Godijn & HIP Publishing doen we het samen. Daar ligt ook de kracht.

Mooi om te zien hoe je van je collega’s dingen kunt leren. Door hierover met elkaar in gesprek te gaan, krijg je nieuwe inzichten en ideeën die je kunt gebruiken tijdens het schrijven. Zo heb ik geleerd hoe je je karakters kunt ontwikkelen en spanning in je verhaal kunt inbouwen. En wat te denken van ‘worldbuidling’ (het scheppen van een nieuwe wereld). Super interessant en uiteindelijk niet zo ingewikkeld als ik van te voren had gedacht.

Een boost

Was ik het de afgelopen maanden even kwijt, na zaterdag heb ik een boost gehad en weer zin gekregen om aan de slag te gaan met schrijven. Deze dag heeft daar flink aan bijgedragen en daar ben ik erg dankbaar voor.

Ook de gesprekken met collega’s waren erg fijn en inspirerend. Soms mis ik dat wel eens. In mijn omgeving zijn weinig mensen die schrijven en die momenten waarop ik met anderen hierover kan sparren, koester ik dan ook.

De komende tijd zal ik lekker achter mijn computer verdwijnen en volop bezig zijn met het creëren van nieuwe verhalen. Heerlijk, ik heb er zin in!