Help! Ik weet het even niet…

Deze titel klinkt heftiger dan de werkelijkheid is. Dus wees niet bang dat er iets ergs met me aan de hand is, haha.
Op deze manier is in ieder geval je interesse gewekt (althans, dat hoop ik). Maar goed, intussen ben je waarschijnlijk nieuwsgierig waar deze blog naartoe gaat…
Lees je mee?

Onderwerpen om over te schrijven

Dit is de 82^e blog en iedere week schrijf ik over wat me bezighoud, wat ik gedaan heb, waarover ik droom en over alles wat met mij en mijn schrijfavonturen te maken heeft.

Dat is al een hele verzameling (leuk idee om deze eens te bundelen als een E-Book ofzo 😉 ). Al ruim een jaar komt er iedere week een nieuwe blog online. Dat zijn dus bij elkaar een heleboel (schrijf)avonturen en verhalen. Hopelijk volgen er nog zeker zovelen.

Er is zoveel te vertellen

Als je op de kalender kijkt, zul je zien dat er bijna iedere dag wel ergens op de wereld een feestdag of speciale dag te vieren is. Dat betekent dat ik dus iedere dag over zo’n speciale dag zou kunnen schrijven. Wat denk je bijv. van Valentijnsdag, Moeder- en Vaderdag, Pasen, Kerst, Sinterklaas, Carnaval, Hemelvaart, Pinksteren, Koningsdag, Prinsjesdag en ga zo maar door. Allemaal ingeburgerde nationale feestdagen.

Heel wat minder bekend zijn de volgende feestdagen: ‘Rare mensen dag’ (10 jan.), ‘Niks dag’ (16 jan.), ‘Omgekeerde-Anders dag’ (25 jan.), ‘Oude spullen dag’ (2 mrt), ‘Geen huiswerk dag’ (6 mei) en zo zijn er nog veel meer te vinden (zie dit artikel).
Hilarisch toch? En genoeg stof om over te schrijven, zou je denken.

Opeens was het leeg

Maar toen was het, voor mij zo gevreesde moment, opeens daar. Hoe hard ik ook mijn best deed om een leuk onderwerp te verzinnen, het bleef angstvallig leeg en stil in mijn hoofd.

Gebrek aan inspiratie, te weinig op pad geweest de afgelopen tijd (en dus niets bijzonders meegemaakt), writersblock, geef het beestje maar een naam. Feit is dat ik gewoon niets wist om over te schrijven, om aan je mee te delen of om je mee te inspireren. Gewoon NIKS, NADA, NOPPES. En dat is het ergste dat je als schrijver kan overkomen.

En nu?

Mijn eerste gedachte was: Dan sla ik mijn blog een week over of ik pak er één uit mijn, best indrukwekkende collectie, en hergebruik deze. Toch voelde dat niet goed. Alsof ik de zaak aan het bedriegen was.

Ik heb namelijk met mezelf afgesproken dat ik iedere week een blog zou publiceren en dat is voor mij een ‘harde afspraak’ en non-negotiable. Het wil dus zeggen dat het zweet me even uitbrak. Nu moest ik met mijn billen bloot en bekennen dat ik het even niet meer wist.

De oplossing

Gaat deze blog ergens naartoe, vraag je je misschien af. Of misschien lees je dit al niet meer en was je een paar zinnen geleden al afgehaakt. Ik neem het je niet kwalijk, hoor. Het lijkt allemaal zinloos gezever (en stiekem is het dat ook een beetje).

Ik kom ter zake, want hoe los ik dit ‘probleem’ op? Hoe zorg ik er toch voor dat er letters op papier komen en je deze blog kunt lezen?
Het antwoord op deze vraag is zowel simpel als doeltreffend (en weinig vernieuwend): GEWOON DOEN (of zoals Nike het mooi omschrijft ‘JUST DO IT’).
Ik hoef alleen maar die vulpen op te pakken, mijn blogschrift te openen, mijn pen op het papier te zetten en dan: ‘Let the magic do it’s work’. En voíla: zie hier het resultaat.

Tips voor writersblock bij het schrijven van mijn roman

Deze tip ga ik nu ook inzetten voor mijn roman over Donovan, de magiër. Al jaren (ja echt, niet overdreven!) hik ik namelijk tegen het einde aan. Wil ik het te groots, te meeslepend, te episch maken. En daar wringt de schoen. Ik blokkeer wanneer ik denk aan het einde. Ik zit vast en kom niet meer voor- of achteruit.

Met deze tip kan ik in ieder geval proberen weer verder te gaan.
Ik ga de komende weken gebruiken om dit einde te schrijven. Om mezelf bij kop en kont te pakken en aan het werk te zetten. JUST DO IT!

Wellicht ook de oplossing voor andere problemen?

Nu ik erover nadenk, kan het eigenlijk best een goede oplossing voor een heleboel dingen zijn. Zie je op tegen een klus? Maak het behapbaar en begin gewoon. Dus wil niet je hele huis in één dag van boven tot onder opruimen, maar werk van kamer tot kamer.

Soms kan het dus gewoon zó simpel zijn. Hè, hè, het lucht me toch op, moet ik toegeven. Aan het begin van deze blog was ik nog lichtelijk in paniek, maar dat gevoel is gelukkig weg.
I’m back en volgende week heb ik vast een boeiend onderwerp om over te schrijven.
Lees je dan weer mee?