De afgelopen weken heb ik keihard gewerkt. In deze blog wil ik dit proces met je delen.
Lees je mee?

Een soort nanowrimo

In november doen veel schrijvers mee aan de zogenaamde NaNoWriMo (national novel writing month). Een uitdaging om in dertig dagen 50.000 woorden te schrijven. Het zou een perfecte manier zijn om in één maand tijd de ruwe opzet van je roman te schrijven. Ooit begonnen in Amerika en overgewaaid naar een heleboel andere landen.

Tijdens eerdere edities heb ik meegedaan om mijn manuscript van ‘Er was eens…een juf’ te herschrijven. Dat is me toen gelukt. Zal ik je een geheimpje verklappen: het is me dit jaar ook gelukt. Nee, ik heb geen 50.000 woorden geschreven, maar ruim 34.000. Mijn streven was 30.000 en dus is mijn missie geslaagd.

Hoe heb ik dat voor elkaar gekregen?

Eind november is de deadline voor een schrijfwedstrijd waaraan ik graag wil meedoen. Het moment van de NaNoWriMo kwam perfect uit. Als het me zou lukken om tussen de 30.000-40.000 woorden te schrijven in minder dan dertig dagen, had ik een kans om mijn verhaal op tijd in te kunnen sturen.

Hoe gaaf dat ik nu al kan zeggen dat me dit gaat lukken! Ik heb zelfs nog een paar dagen de tijd om aan mijn verhaal te schaven. De vraag is: Hoe heb je dat gedaan?
Het is simpelweg een kwestie van beginnen en doorgaan tot je je dagdoel bereikt hebt. Iedere dag zou ik 1.676 moeten schrijven om aan het eind van de maand aan die 50.000 te komen.

Focus

Eén woord is hierbij erg belangrijk geweest: FOCUS. Misschien klinkt het populair of als een leeg begrip, maar in mijn geval was het echt mijn focus laserscherp op mijn doel gericht houden en gaan. Normaal gesproken ben ik iemand met een erg korte spanningsboog en wil ik nogal eens afgeleid zijn.

Dat was nu ook wel regelmatig het geval, moet ik bekennen. Gelukkig had ik genoeg bufferruimte ingebouwd, waardoor ik het me kon veroorloven om af en toe minder gefocust te zijn. Een helder doel voor ogen hebben, is ook van belang. Het geeft je namelijk richting en maakt het makkelijker om je aan je werk te houden.

Het einddoel in zicht

Zolang je weet waar je naartoe werkt, is het ook makkelijker om daar te komen. Stel je zegt: ik wil op reis maar ik weet niet waar naartoe, dan zal het verdomd lastig zijn om te bepalen wanneer je op de juiste plek bent gekomen.

Zo moet je dat ook zien met deze schrijfwedstrijd. De deadline is 1 december en ik had dus een maand de tijd om te zorgen dat het verhaal op tijd klaar was. Ik begon op A en ik eindig bij Z. Heel simpel, heel duidelijk. Dat geeft duidelijkheid. Ik wist wat ik wilde bereiken en wanneer dat klaar moest zijn.

Doortrekken op andere vlakken

Nu is dit één voorbeeld, maar je kunt deze werkwijze toepassen op alle gebieden die je maar wilt. Denk aan: gewicht verliezen, oefenen voor een marathon, een wereldreis maken, een opleiding volgen en afronden en ga zo maar door.

Zodra je helder hebt wat je einddoel is, kun je gericht naar dat doel toewerken. Is dat altijd makkelijk en gaat dat zonder slag of stoot? Het antwoord is Nee, dat is niet altijd makkelijk en er zal onderweg van alles ‘fout’ gaan. Of er komt een kink in de kabel. Een onvoorziene omstandigheid waar je geen rekening mee hebt gehouden, een teleurstelling of tegenvaller. Heb je dan gefaald? Nee, absoluut niet.

Een voldaan gevoel

Natuurlijk wist ik aan het begin van deze maand niet zeker of het me zou lukken om die 30.000 woorden op papier te krijgen en een goed verhaal neer te zetten. Of nou ja, ik wist wel bijna zeker dat ik het aantal woorden zou halen, maar of het een goed verhaal zou worden moest ik nog even afwachten.

Het idee had ik, de uitwerking was mijn uitdaging. Maar nu ik bijna klaar ben met herschrijven (met heel veel dank aan Henk Driessen voor zijn geweldige redactie) heb ik een heel voldaan gevoel. Trots ook. Ik bedoel, knal er maar eens even een verhaal uit van ruim 34.000 woorden waar je ook nog eens super tevreden over bent. Ik vind het een prestatie (en dat mag je best van jezelf zeggen!).

Fingers crossed

Dinsdag ga ik mijn verhaal inleveren en vanaf dan wordt het nagels bijten en duimen. Ik heb wel besloten, dat als het niets wordt met de wedstrijd, ik dan wél verder ga met dit verhaal. Het is een verhaal geworden dat het verdient om gelezen te worden. Op welke manier dan ook.

Duimen jullie met mij mee (nagels bijten hoeft niet per se, hoor 😉)? Ik weet zeker dat jullie steun mij helpend gaat zijn! Positive thinking, wat je aandacht geeft groeit. Ik heb nu al zin in de uitslag. Voor mij kan deze NaNoWriMo dus niet meer stuk, ongeacht wat de uitkomst zal zijn, ik ben helemaal happy 😊.