Aan het einde van een jaar blik ik vol nostalgie terug en aan het begin van een nieuw jaar probeer ik alvast vooruit te kijken. Ik denk veel na over wat er (misschien) komen gaat. Dingen die ik lees of zie blijven in mijn gedachten hangen en ik laat ze meestal lekker marineren om er op een later moment op terug te komen. Deze blog wordt er ook zo één. Lees je mee?

Geen harde doelen

Zoals ieder jaar wil ik het hele jaar het liefst volplannen. Mezelf doelen stellen, zodat ik achteraf kan evalueren of ik ze behaald heb. De zogenaamde stip aan de horizon zetten, zoals dat zo mooi heet. Alleen heb ik dit jaar besloten om het eens heel anders te doen. Mezelf geen keiharde doelen te stellen.

En weet je? Dat voelt goed. Het geeft lucht. Ik noem het zelf liever (met dank aan Berthold Gunster van de Omdenken podcast) “prutsen”. Experimenteren is een professionelere benaming, maar het betekent eigenlijk precies hetzelfde. Dingen uitproberen en zien of het me bevalt. Zo niet? Helaas pindakaas, door naar het volgende ding.

Opleiding afmaken

Een ding wil ik wel klaar hebben en dat is mijn opleiding Ervaringsdeskundige. Ik moet nog 3 modules en een examen en dan is het klaar. Of ik er iets mee kan en wil doen, is me niet helemaal duidelijk. De gedachte om iedere dag mensen te helpen en weer vast te zitten in een strak keurslijf spreekt me nog steeds niet aan (nee, ook niet na mijn EMDR traject).

Het is niet zozeer een doel dat ik mezelf stel, maar een kwestie van doen en doorpakken. Als ik eenmaal bezig ben, gaat het me vrij makkelijk af. De afgelopen weken heb ik een pauze ingelast en dat is prima. Nu moet ik het wel weer oppakken. En daar wringt soms de schoen. Intussen zijn er namelijk weer andere leuke dingen in mijn hoofd ontstaan waar ik mee aan de slag wil.

Een goede start van mijn schrijfjaar

Afgelopen week stuurde ik een nieuwe blog in voor het platform schrijvenonline.org. Ik doe dat regelmatig. Hoe leuk dat deze blogs geplaatst worden? In het antwoord op mijn blog kreeg ik een leuk nieuwtje: een van mijn blogs behoorde tot de top tien meest gelezen schrijftips van het jaar 2022.

Het was een artikel over mijn experiment om aan zoveel mogelijk schrijfwedstrijden mee te doen. Blijkbaar vonden mensen (met name schrijvers) het interessant om hierover te lezen. Misschien waren ze benieuwd of het me gelukt is of misschien wilden ze er tips uithalen die ze zelf konden toepassen om hun publicatiekansen te vergroten?

Inspiratie

Als ik iets interessants (en waardevols) heb om over te schrijven, maak ik er een blog van en stuur hem in. In de hoop anderen hiermee te inspireren of om voor herkenning te zorgen. Want waarschijnlijk ben ik niet de enige schrijver die tegen bepaalde hindernissen en obstakels aanloopt.

Zelf lees ik ook graag tips van andere schrijvers. Vaak zijn dit dingen die niet per se bij me passen en die ik dan ook niet zal gebruiken. Soms zitten er echter wel goede en bruikbare tips tussen. Maar wat me vooral interesseert zijn de succesverhalen; de route naar publicatie. Hoe hebben ze dat voor elkaar gekregen?

Schrijfplezier

Vorige week keek ik een beetje vooruit en deelde ik mijn prioriteit voor dit jaar: schrijfplezier. Dat blijft uiteindelijk het allerbelangrijkste. Zolang ik er blij van word en er plezier aan beleef, ga ik door. Afgelopen jaar was dat plezier ver te zoeken. Ik had er simpelweg geen puf voor.

Deze week had ik zelfs zin om een poging te wagen voor een schrijfwedstrijd. Het verhaal is in principe klaar. Ik laat het nu een paar dagen “rusten” en ga dan opnieuw lezen en herschrijven. Dit keer wil ik het anders aanpakken dan twee jaar geleden. Toen was mijn missie: zoveel mogelijk verhalen, nu is het: kwalitatief goede verhalen.

Ervaren en voelen

Ik leerde de afgelopen tijd veel over persoonlijke ontwikkeling. Een term die vaak terugkomt is dat je moet leren luisteren naar je gevoel. En dat klinkt zo makkelijk. Jammer genoeg is het iets wat me van nature niet goed lijkt af te gaan.

Vaak handel ik vanuit mijn verstand. Doe ik dingen omdat ik weet dat ze goed voor me zijn of omdat het zo hoort. Ook al dacht ik dat ik dat niet meer of in ieder geval een stuk minder deed dan vroeger, toch is en blijft dat mijn valkuil. Meer luisteren naar mijn onderbuikgevoel is dus iets wat ik dit jaar meer wil gaan doen. Nee, wat ik meer gá doen!

Dichtbij mezelf blijven

Ik kijk naar andere schrijvers en denk dan meestal: o ja, dat zou ik eigenlijk ook moeten doen. Ze zijn er, lijkt het, veel meer op uit om gelezen te worden of in de picture te staan. Ze publiceren op platforms of zijn actief in allerlei schrijfgroepen.

Eerlijk? Ik word vooral moe bij die gedachte. Dat verplichte moeten. Je moet dit, je moet dat. Na al die jaren ben ik daar nog steeds allergisch voor. Ik wil dat niet meer. Ik wil gewoon mijn eigen koers varen, de dingen op mijn manier doen. Misschien heb ik nog niet mijn manier gevonden. Note to self: blijf dicht bij jezelf en doe dingen vooral omdat je ze wil doen, niet omdat je denkt dat het moet.

Daarmee sluit ik deze blog af.