In een eerdere blog schreef ik over het artikel dat ergens in 2021 in de Vriendin zou verschijnen. Afgelopen week was het zover. Het liefdesverhaal van Bart en mij is nu te lezen in de Vriendin. En wat is het een mooi artikel geworden. Ik ben er heel trots op. Vooral op hoe mooi het verhaal beschreven is. Het lijkt echt op een modern sprookje, haha.

In deze blog ga ik het hebben over de liefde. Lees je mee?

Zondag is het Valentijnsdag

Deze zondag is het Valentijnsdag. De dag van de (geheime) liefde, overgevlogen vanuit Amerika. Flauwekul, zegt Bart, daar doe ik niet aan mee.
Daar gaat de romantiek, die ik in de inleiding van deze blog nog zo mooi ter sprake kwam. Maar, ik begrijp wat hij bedoelt. Hij vindt het niet nodig dat er een speciale dag in het jaar is aangewezen om de liefde te vieren.

Zoals dat tegenwoordig met zoveel bijzondere dagen gaat, is ook Valentijnsdag een dag waar flink veel geld mee wordt verdiend. Gericht op commerciële doeleinden en dat is natuurlijk jammer. De liefde heeft namelijk geen speciale dag nodig om gevierd te worden, dit zou je altijd en iedere dag moeten doen.

Waarom ons verhaal zo speciaal is

De reden waarom ik gereageerd heb op het oproepje op Facebook is dat het best bijzonder is om nog altijd met je eerste liefde samen te zijn. Er zullen best veel mensen zijn die al heel lang samen zijn met hun partner, maar wat het bij ons zo speciaal maakt is dat wij elkaars eerste liefde waren.

Ik was nog maar veertien en Bart zeventien toen we elkaar bij een voetbaltraining voor de eerste keer zagen. Nu ik daarop terugkijk, denk ik weleens: wat waren we nog broekies. Als Nynke, Kjell of Yfke op dezelfde leeftijd verkering zouden krijgen, zou ik waarschijnlijk denken en zeggen dat ze nog wel erg jong zijn.

Waar is de tijd gebleven?

Terugkijkend op de afgelopen dertig jaar kan ik wel concluderen dat de tijd voorbij gevlogen is. Ik bedoel, bijna dertig jaar kennen Bart en ik elkaar. Dat is een langere tijd dan dat ik Bart niet ken. Ik kan me dus ook niet voorstellen hoe het zou zijn als hij niet meer in mijn leven zou zijn.

Wij zijn echt samen opgegroeid. Het had ook anders kunnen uitpakken, zeker toen Bart na het gymnasium ging studeren in Leiden. Veel stellen zouden misschien uit elkaar gegroeid zijn en ieder hun eigen weg zijn gegaan. Juist in die periode schreven we elkaar iedere week dikke brieven om elkaar op de hoogte te houden van onze belevenissen.

Ups- en downs

Het is natuurlijk geen verhaal met alleen maar ups. In de jaren dat we bij elkaar zijn, hebben we heus wel moeilijke(re) tijden gekend. Het zou erg raar zijn als dit niet zo was. Gelukkig hebben Bart en ik altijd overal met elkaar over kunnen praten. Ik denk dat dat een van de belangrijkste onderdelen van een goede relatie is.

Het was niet altijd makkelijk en in de periode waarin Bart zonder werk zat en ik in een burn-out terechtkwam, was het juist heel moeilijk om elkaar te begrijpen. Ook toen konden we samen goed praten over wat er met ons gebeurde. Het heeft ervoor gezorgd dat we ook toen niet uit elkaar zijn gegroeid. Daar ben ik nog altijd dankbaar voor.

Op naar ons 25-jarig jubileum

Dit jaar zijn we in oktober 22 jaar getrouwd en komen we dus steeds dichterbij ons 25-jarig jubileum: een mooie mijlpaal. Nu zijn alle dagen dat je bij elkaar bent natuurlijk mooi en bijzonder maar onze trouwdag is zeker een heel speciale dag. Ik herinner me deze dag uit 1999 nog als de dag van gister.

Het lijkt me dan ook erg speciaal om deze dag samen met onze kinderen en familie te vieren. Hoe? Daar heb ik nog geen plan voor bedacht, maar Bart heeft hier wel een idee over. Het heeft alles te maken met reizen, haha. Maar dat zal voor velen geen verrassing zijn. Tegen die tijd hopen we dat de wereld weer in rustiger vaarwater terechtgekomen is, zodat we weer mooie en bijzondere reizen kunnen maken.

Ons liefdesverhaal zwart op wit

Rond Valentijnsdag vind ik het daarom heel speciaal dat ons liefdesverhaal te lezen is in Vriendin. Het artikel is aangekleed met mooie foto’s van ons samen. Het geeft een goed beeld hoe we in de loop der jaren zijn veranderd. Ik koester het artikel daarom en ga het een mooi plekje geven. Zo kan ik het nog regelmatig teruglezen en kijken naar de leuke foto’s.

Ik vind het ook bijzonder dat ons verhaal uit de tientallen verhalen is geselecteerd. Het geeft aan dat anderen ons verhaal net zo bijzonder vinden als wij dat vinden.
Als je het leuk vindt, kun je de Vriendin nu vinden in de winkel. Op de bijgevoegde foto zie je het artikel ook afgebeeld. Misschien niet zo groot dat je het hele artikel kunt lezen, maar je krijgt wel een goed beeld van ons verhaal.