Op mijn blog van vorige week heb ik ontzettend veel reacties gekregen, waarvoor dank. Je hoeft je geen zorgen te maken, want het gaat prima met me. Op het moment van schrijven, was het hele voorval al weer een stuk naar de achtergrond geraakt en kon ik beter relativeren.

Ook al was het een minder prettige ervaring, uiteindelijk heeft het toch voor inzichten gezorgd. Het is me duidelijk dat ik blijkbaar nog steeds een kei ben in het me anders voordoen. Mensen die me goed kennen, beamen allemaal dat ik absoluut niet arrogant of betweterig ben. En dat is fijn om te weten.
Genoeg hierover. Vandaag ga ik het met je hebben over het avontuur dat tatoeage heet. Lees je mee?

Verjaardagscadeau

In één van mijn vorige blogs heb ik al geschreven dat ik van Bart een héél bijzonder cadeau heb gekregen. Om je geheugen op te frissen, kun je hier klikken om deze nog eens te lezen.
Ik liep al een tijdje rond met het idee om nog een tattoo te zetten, maar stelde dat steeds uit omdat het best een prijzige aangelegenheid is.

Als je deze wens in vervulling ziet gaan omdat je ‘m cadeau krijgt, voelt dat heel goed. Ik ben Bart dan ook erg dankbaar voor zijn gulle gift. Hij wist hoe graag ik het wilde en gunde het me van harte.
Ik hoefde niet lang na te denken, voordat ik mijn mail naar My Precious Ink eruit gooide.

Geen lange wachttijd

Omdat ik al eerder een tattoo bij Amanda had laten zetten, behoorde ik tot de vaste klanten. Dat gaf mij meteen voorrang. Daar had ik eigenlijk niet op gerekend, stiekem wel op gehoopt natuurlijk. Groot was de verrassing toen bleek dat er op korte termijn een gaatje was, al leek dat eind juli nog best ver weg, haha (iets met een ongeduldig karakter of zo 😉 ).

We moesten het nog wel eens worden over de prijs en hoe de tattoo eruit moest gaan zien. Vorige keer kreeg ik een ontwerp, dat gebaseerd was op het gesprek waarin ik mijn wensen kenbaar had gemaakt. Zo wist ik dus precies wat er ging gebeuren toen ik mijn afspraak had. Hoe anders was het dit keer!

Freestyle tatoeëren

Na wat heen- en weer gemaild te hebben, bleek dat Amanda niet meer werkte met ontwerpen, maar alles freestyle tatoeëert. Dat was best even slikken, want nu moest ik erop vertrouwen dat het goed zou komen. Gelukkig had ik dat vertrouwen en wist ik zeker dat het goed zou komen. Ik volg haar op Facebook en zag de mooiste dingen voorbij komen. En ik had al een tattoo bij haar laten zetten, dus ik wist wat ze kon.

Toch stapte ik 8 oktober enigszins gespannen (op een positieve manier) in de auto. Bepakt met lunchpakket en mondkapje toog ik naar Boekel. Ook dat was nieuw, want vorige keer woonde ze nog in Eindhoven. Lang leve de TomTom en Google Maps. Zonder deze hulpmiddelen zou ik nergens komen, vrees ik.

Het moment supreme

Toen ik eindelijk voor het goede huis stond, en een beetje te laat binnenstapte, was ik redelijk opgewonden. Nu zou het beginnen.
Ik had geen idee wat ik kon verwachten. Dat zou echter gauw genoeg blijken. Eerst bekeken we op een computerscherm een aantal foto’s van veren en kleuren, zodat Amanda een goed beeld kreeg van wat ik precies wilde.

Vervolgens gingen we kleuren uitzoeken en werd het ontwerp met stiften op mijn arm getekend. Nu kreeg het vorm. Ik zag de grootte, hoe de veer eruit zag en welke kleuren er zouden worden gebruikt. Ik had er volste vertrouwen in dat het een waar kunstwerk zou worden.
Na een uur of anderhalf tatoeëren, werd een korte pauze ingelast.

Hoeveel pijn doet het zetten van een tatoeage?

De eerste vraag die me gesteld werd toen ik het resultaat thuis liet zien was: ‘Deed het pijn?’ Nou, het antwoord is vrij simpel: Nee, niet echt. Kijk, je voelt het echt wel en hoe langer op naald op dezelfde plek in je huid wordt gezet, hoe vervelender het voelt.

Wat heel goed helpt om je pijn te ‘vergeten’ is om te kletsen. We hadden gelukkig volop gespreksstof en kletsten de dag gemakkelijk aan elkaar. Op deze manier wordt de focus van je pijn gehaald en als je niet steeds naar je arm (of het lichaamsdeel dat wordt getatoeëerd) kijkt, kun je de pijn voor een groot gedeelte uitschakelen. Ze vonden het maar moeilijk te geloven thuis ;-).

De betekenis achter mijn tattoo

Waarom ik heb gekozen voor een ganzenveerpen? Ik heb dat in mijn vorige blog al uitgelegd, maar hier komt de herhaling.
Ik wil mezelf eraan herinneren hoe blij ik ben dat ik een aantal jaar geleden de keuze heb gemaakt om te stoppen met mijn werk als juf. De ganzenveer staat symbool voor de nieuwe weg die ik ben ingeslagen. Namelijk het schrijverspad.

Die keuze, dat besluit is voor mij héél goed geweest en ik ben iedere dag dankbaar dat ik dat ook heb kunnen doen. Nu kan ik er ook iedere dag letterlijk naar kijken. Dat vind ik erg mooi!
Bovendien is het eindresultaat prachtig en ik ben er SUPER blij mee!

Nu moet de tattoo genezen en als dat gebeurd is, ervan genieten met volle teugen. Dat gaat zeker lukken.

Wat vind je ervan? Mooi geworden, toch?