Hoe dichterbij de feestdagen komen, hoe meer ik (en met mij waarschijnlijk vele anderen) gaan nadenken over het nieuwe jaar. In deze blog wil ik mijn visie met je delen op alles wat er op dit moment in de wereld speelt. En nee, ik heb absoluut de wijsheid niet in pacht en wil geenszins mijn mening aan je opdringen. Ik wil enkel en alleen mijn gevoelens en visie met je delen.
Nieuwe maatregelen
Eigenlijk had ik besloten helemaal niets meer over Corona te delen. Toch vraagt deze ingrijpende tijd om een stukje analyse en evaluatie. Tenminste, zo voel ik dat. Ik heb geprobeerd mezelf zoveel mogelijk te distantiëren van het hele gedoe. Nu ik met de 30-daagse van Cynthia Houben bezig ben en mezelf meer wil richten op de positieve kant van het leven, past het continu bezig zijn met Corona daar juist niet bij.
Alles wat je aandacht geeft, groeit immers en dat geldt dus ook voor negativiteit. Misschien geloof je daar niet in en denk je dat het geen verschil maakt of je nu positief of negatief bent en/of denkt. Ik ben het wel eens met die stelling: “Alles wat je aandacht geeft, groeit”, zowel positief als negatief. Denk je dus steeds negatief krijg je ook meer negativiteit in je leven en andersom.
Maar gezien de recente ontwikkelingen speelt weer een heleboel en vind ik dat ik daar even bij moet stilstaan.
Een sobere kerst en oud en nieuw
Al volgde ik dus niet meer angstvallig iedere dag het nieuws over het aantal besmettingen en alle ontwikkelingen omtrent corona, toch werd het mij langzaam maar zeker duidelijk dat het helemaal niet de goede kant opging in Nederland (en op heel veel andere plekken in de wereld). Natuurlijk hadden mensen in mijn omgeving het wel steeds over de cijfers en de ontwikkelingen. Alleen als ik mezelf in een hol onder de grond had opgesloten, had ik van niets gehoord of geweten. De realiteit is dat ik een gezin heb, waar de coronacrisis regelmatig ter sprake kwam tijdens het eten en (schoon)ouders die het nieuws wel op de voet volgen.
Dat resulteerde erin dat ik op maandag 14 december, net als ruim acht miljoen andere Nederlanders, aan de buis gekluisterd zat om te luisteren naar de toespraak van minister Rutte. Vanuit de torenkamer kon heel Nederland horen dat de lockdown nu toch echt een feit was. Hoewel er een hoop ruis op de achtergrond te horen was, was de boodschap echter glashelder: Het gaat niet goed en er moeten nog strengere maatregelen genomen worden om het virus met de grote hamer neer te slaan.
Heel veel reacties en emoties
Eerlijk is eerlijk, van zo’n boodschap word je niet vrolijk. Ik weet ook niet wat de juiste aanpak is, of dat deze maatregelen wel gaan werken en of iedereen zich er wel aan gaat houden. Een heleboel vraagtekens dus. Tegelijkertijd wil ik ook benadrukken dat het een vreselijke taak is om dit soort zware beslissingen te nemen. Ik zou echt niet met hem willen ruilen of in zijn schoenen willen staan.
Wat me iedere keer opnieuw verbaast, zijn de hoeveelheid reacties die op social media verschijnen. Kijk, iedereen heeft een mening en bepaalde emoties rondom de maatregelen, maar dat we opeens allemaal deskundigen zijn, is bij mij niet bekend. En waarom moet iedereen elkaar aanvallen en beledigen? Ik begrijp werkelijk niet wat het nut ervan is. Misschien krijgt men een goed gevoel van het afgeven op anderen om hun eigen onmacht en frustratie op deze manier te uiten en goed te praten? Maar of dat nu de juiste weg is?
Er is in ieder geval een hoop verdeeldheid en onvrede en dat maakt het er niet makkelijker op.
Wat is de goede manier om ermee om te gaan?
Nou, als ik dat wist, had ik allang aan de bel getrokken, denk ik. Ik zou willen dat ik wist hoe we hiermee om moeten gaan. Ik kies voor de volgende manier: Ik laat op de eerste plaats de gevoelens toe die op dat moment tevoorschijn komen. Maandag na de toespraak was dat inderdaad boosheid, onbegrip, verdriet en frustratie. Ik bedoel, laten we eerlijk zijn. Iedereen is wel een beetje klaar met corona, maatregelen, mondkapjes, lockdown en beperking van vrijheid op wat voor manier dan ook. Iedereen wil weer terug naar hoe het was (oftewel het ‘oude normaal’). Dan probeer ik het los te laten. Het is wat het is. Zo simpel is het.
Maar dat is nu eenmaal niet het geval. We zijn voorlopig nog niet van corona af en we moeten ermee dealen. Hoe moeilijk en vervelend ook. Het zou, idealiter, mooi zijn om allemaal de neuzen dezelfde kant op te hebben. Dan zou het virus waarschijnlijk ook eerder onder controle zijn. Probeer dus om de situatie te accepteren zoals die is en los te laten.
Hieronder deel ik nog een aantal tips waar je misschien iets aan hebt. Voor mij werken ze in ieder geval wel.
Mijn tips:
Ik vind het daarom erg belangrijk om goed voor mezelf te zorgen. Dat betekent in de praktijk:
* Gezond eten en veel water drinken
* Voldoende slapen (ofwel eerder naar bed)
* Iedere dag naar buiten (om te wandelen of sporten)
* Tijd voor jezelf inplannen en dingen doen die je echt leuk vindt (lezen, knutselen, punniken, breien, tv kijken, schilderen, bedenk maar iets…;-))
* Fijne gesprekken voeren
* Positief in het leven staan (voor zover dat mogelijk is natuurlijk)
* Hopen en vooral gelóven dat het beter wordt!
* Blijven lachen!! J
Dit lijstje kun je aanvullen met je eigen tips en ideeën. Wat voor mij werkt, hoeft voor jou niet te werken en andersom.
Ik weet wel dat het nu lijkt alsof er geen licht aan het eind van de tunnel is, maar als ik één ding geleerd heb de afgelopen jaren is dat dat het wél zo is. Hoe donker ook, er komt een moment dat de zon weer gaat schijnen. Dus houd vol en houd moed. We komen eruit. Hoe dan ook.
Ik wens je, ondanks alles, fijne en gezellige feestdagen en maak er een leuke Kerst van.
Recente reacties