Schreef ik slechts twee weken geleden een blog over angst (klik hier om te lezen) in de tussentijd is er een hoop veranderd. In deze blog deel ik mijn bevindingen en vertel ik hoe wij ons leven opnieuw moeten indelen. Verder geef ik ook nog enkele tips om het thuis zo aangenaam mogelijk te maken. Hopelijk heb je er iets aan.

Maatregels die zijn genomen

Toen ik mijn blog over angst schreef, leek de situatie nog vooral een ver-van-mijn-bed show. In Nederland was nog geen Corona patiënt en las je voornamelijk verontrustende berichten over met name China en Zuid-Korea.

Hoe snel kan een situatie veranderen en moeten er maatregels getroffen worden om de schade zoveel mogelijk te beperken (voor zover mogelijk natuurlijk).
Op moment van schrijven zijn er duizend(en) mensen besmet en tientallen doden in Nederland. In Italië zijn de aantallen bizar hoog en is men terechtgekomen in een levensechte nachtmerrie.

Wat betekenen die maatregels concreet?

Afgelopen maandag zaten 7 miljoen Nederlanders aan de buis gekluisterd toen premier Rutte het land toesprak naar aanleiding van de nieuwe maatregels.  Dit was een unieke gebeurtenis, die sinds 1978 niet meer was voorgevallen. Het geeft aan hoe ernstig de crisis is, waarin we met ons land en de rest van de wereld zijn terechtgekomen.

In de praktijk kwam het erop neer dat scholen, universiteiten en horecagelegenheden per direct gesloten werden. Dit was al ingegaan op zondag. Er werd gekozen voor de optie ‘maximale controle’, waarbij geprobeerd wordt om het virus zo gecontroleerd mogelijk te verspreiden, zodat de zorg (de ziekenhuizen, Ic’s en huisartsen) de stroom van zieken aankan en iedereen zo goed mogelijk kan helpen.

Het is een onmogelijke keuze, wetende dat de consequenties hoe dan ook vreselijk zullen zijn. Er zullen veel mensen ziek worden en overlijden. De andere scenario’s zijn echter nog erger. Respect voor onze premier en regering. Ga er maar aanstaan om dit soort onmogelijke beslissingen te nemen, terwijl je onder enorme druk staat en van alle kanten wordt ‘aangevallen’.

Hoe merken wij dit thuis?

De eerste reactie, toen de kinderen hoorden dat de scholen op slot gingen, was: ‘Yes, drie weken geen school. Mooi.’ Een reactie die ik, vanuit hun perspectief, ergens wel begrijp.
Voor kinderen lijkt de ellende ver weg. In ieder geval zolang er niemand in onze directe omgeving ziek wordt of erger.

Dat alle andere sporten en clubs werden afgeschaft, vonden ze een stuk minder leuk. Het betekent concreet: niet meer trainen, geen wedstrijden, niet meer meerdere keren per week bij elkaar zijn.

Hoe moeilijk is het beperken van sociaal contact?

Behalve geen school, verenigingen of sport, betekende de maatregel ook het beperken van sociale contacten, of wel ‘social distancing’. Dit is een nogal ingrijpende maatregel, niet alleen voor onze kinderen, maar voor iedereen. Alleenstaanden, vrijgezellen, bejaarden en ga maar door.

De ernst van de situatie lijkt echter niet volledig door te dringen tot met name de jeugd, maar ook voor sommige senioren. Massaal wordt erop uitgetrokken; naar het bos, een speeltuin of een andere plek waar mensen bij elkaar kunnen komen.

Hoe dit tij te keren?

Eerlijk? Ook hier vinden ze het lastig om geen/nauwelijks sociale contacten te hebben, om niet te mogen afspreken met vrienden. Helemaal als blijkt dat andere kinderen dat wel mogen. Als ouders er niets verkeerds in zien dat hun kinderen bij elkaar in groepen afspreken.

In huis worden regelmatig pittige discussies gevoerd om duidelijk te maken dat het menens is. Dat het niet zo zeer gaat om hun gezondheid, maar die van de (zwakke) medemens.
Als deze ontwikkeling zich voortzet, kan het niet anders dan dat zo meteen het hele land alsnog in lock down gaat en mensen beboet worden als ze de regels overtreden.

Wat te doen wanneer je weinig/geen contact met anderen kunt hebben?

Ik vind het zelf ook behoorlijk lastig om contactonthouder te zijn en ben blij dat we thuis in ieder geval met z’n vijven zijn. Ik kan me voorstellen dat het héél eenzaam is voor mensen die alleen zijn. Het zou verschrikkelijk zijn, wanneer je ook niet meer naar buiten mag om een frisse neus te halen.

Van alle kanten worden er initiatieven gestart en ingezet om toch op de een of andere manier met elkaar in contact te blijven. Hier wordt bijvoorbeeld gebeld met vier tegelijk. Ook kan ik via Facebook mijn wekelijkse sport uurtjes beoefenen. Ideaal dus. Online gamen is een optie, al is teveel en te lang natuurlijk ook niet bepaald gezond.

Een dag in Huize Kusters

De kinderen volgen óf digitale lessen of werken aan (week)taken, die voor een bepaalde tijd moeten worden ingeleverd. Het is allemaal nog nieuw en onwennig, maar na twee/drie dagen zie ik wel een ritme ontstaan.

Er wordt gewerkt aan huiswerk, pauzes ingelast en spelletjes gespeeld. Lang leve Netflix, want ook daarmee kunnen veel uren overbrugd worden. Ik weet dat dat voor veel ouders geen geschikte optie is, maar ik ben zelf ook verslingerd aan Netflix. Bovendien is het ook een goede manier om kinderen bij elkaar weg te houden.

Tips

Een mooi initiatief vind ik het om tekeningen/kaartjes/brieven te maken voor oudere mensen, die genoodzaakt zijn binnen te blijven of die geen bezoek mogen ontvangen.
Yfke en ik hebben afgelopen dinsdag een heel stapel tekeningen in een verzorgingshuis in Deurne in de brievenbus gedaan.
Zij mogen helaas geen bezoek ontvangen en zo’n tekening is dan een mooi gebaar.

Andere tips om deze weken door te komen:

• Maak duidelijke dag planningen (als ondersteuning kan gewerkt worden met pictogrammen).
• Rooster genoeg vrije tijd/ontspanning in.
• Verzin klusjes voor de kinderen. Ze kunnen op deze manier ook nog een leuk zakcentje verdienen.
• Organiseer een filmmarathon/spellen avond/sport challenge of iets anders gezelligs met je gezin.
• SCHRIJF EN LEES!
• Doe klusjes in en rond huis waar je anders mogelijk niet/nauwelijks aan toekomt.
• Bedenk een geniaal online business idee en werk het uit.
• Of bedenk zelf andere, goede ideeën.

Kortom: wees creatief en origineel. Heb je aanvullende tips of ideeën? Voel je vrij om ze te delen in een reactie. Zo kunnen we elkaar helpen.

Blijf gezond en hou je taai.

p.s. Volgende keer ga ik het niet meer over het ‘C’- woord hebben.