Wat een leuke reacties heb ik vorige week gekregen op mijn blog over gewicht en burn-out. Veel mensen lazen mijn blog en luisterden naar de desbetreffende podcast. Leuk om te zien. Dank je wel voor de fijne reacties.

In deze blog wil ik iets meer vertellen over het symposium over burn-out, waaraan ik op 24 maart a.s. deelneem. Lees je mee?

Interview met de krant

Op 3 maart ben ik geïnterviewd door de krant. Het was een heel prettig gesprek waarin ik mijn verhaal vertelde. Ik was een beetje gespannen omdat het nogal eens voorgekomen is dat ik tijdens zo’n gesprek in huilen uitbarstte. Nu is daar niets mis mee, alleen voelt het voor mij niet fijn als ik telkens in tranen ben.

Dit keer kon ik makkelijk mijn verhaal delen en hebben we zelfs hartelijk gelachen over bepaalde situaties die ik levendig beschreef. Het heeft er vast mee te maken dat het nu verder van me afstaat. Wanneer je dingen van een afstandje kunt bekijken, wordt het dus ook makkelijker om erover te praten.

Waarom ik deelneem aan het symposium?

Toen Henk Driessen mij vorig jaar benaderde met de vraag of ik wilde deelnemen aan het symposium over burn-out, zei ik meteen ja. Ik vind het belangrijk dat er meer openheid komt over dit (nog altijd) actuele onderwerp. Er zijn, jammer genoeg, nog steeds veel mensen die kampen met burn-out klachten en zich hierdoor vaak alleen en onbegrepen voelen. Ik kan het weten…

Het symposium zou eigenlijk vorig jaar in maart hebben plaatsgevonden, maar helaas strooide corona roet in het eten. Gelukkig is men in de loop der tijd inventiever geworden en zal het symposium online plaatsvinden via een zoom-meeting. Hierdoor kan iedereen die interesse heeft deelnemen en meekijken en luisteren. Ideaal toch?

Wat houdt het symposium precies in?

Tijdens deze avond is er een panel met deskundigen, ervaringsdeskundige (that’s me! 😊) en een voorzitter. Mensen kunnen vragen stellen en ieder panellid krijgt een x-aantal minuten om iets te vertellen. Op deze manier willen we meerdere kanten van een burn-out belichten om het onderwerp zo breed mogelijk uit te leggen. Afhankelijk van het aantal vragen zal het programma ongeveer anderhalf uur duren.

Vorig jaar ook een interview gehad

In aanloop naar het geplande symposium van vorig jaar ben ik ook al geïnterviewd door de voorzitter van het symposium. Dat was een heel ander gesprek dan het gesprek van afgelopen week. Ik kan me nog goed herinneren dat ik regelmatig erg emotioneel werd. Alle gevoelens rondom mijn burn-out speelden op en zaten me toen nog behoorlijk in de weg.

Ik denk dat het voor mij altijd een gevoelig onderwerp zal blijven en afhankelijk van hoe ik me voel het bepaalde emoties kan oproepen. Ik vergelijk het altijd met een wond die wel genezen is maar waar een dun vel overheen zit dat gemakkelijk kapot gaat.

Aandacht voor psychische problemen

Ik vind het goed dat Henk Driessen zich zo inzet om psychische gezondheid onder de aandacht te brengen. Het is uiteindelijk toch iets waar veel mensen misschien nog een vooroordeel over hebben. Dit heeft waarschijnlijk ook te maken met het feit dat in films een heel stereotype beeld wordt geschetst van mensen met psychische problemen. Ook ik had vooroordelen, waardoor het keihard aankwam dat ik in een burn-out terechtkwam. Hoe was het mogelijk dat juist mij dit gebeurde? Ik begreep er helemaal niets van.

Het beeld dat bestaat bij veel mensen klopt totaal niet met de werkelijkheid. Het kan iedereen overkomen om een psychisch probleem te krijgen. Natuurlijk zal erfelijkheid ook een rol spelen.
Vroeger was het niet gebruikelijk en zeker niet gewenst om ‘je vuile was’ buiten te hangen. Ik wil daarmee niet zeggen dat je maar de hele dag je ellende moet delen met de hele wereld. Zeker niet.

Openheid van zaken

Ik heb ervoor gekozen om mijn verhaal wél te delen. Dat was (zeker in het begin) niet gemakkelijk, maar ik vond het zo belangrijk dat ik over die schaamte heen ben gestapt. Als we het taboe rondom psychische gezondheid willen doorbreken, zullen meer mensen hun verhaal moeten delen. Zo denk ik er in ieder geval over.

Een mening heeft iedereen en daar kun je niets aan veranderen. Dat moet je ook niet willen. Je kunt alleen jouw gedrag veranderen. Daarom kies ik ervoor om mijn verhaal over mijn burn-out te delen en zo te laten zien wat het is om ziek te zijn. Ik wil de vooroordelen die erover bestaan uit de wereld helpen door er open over te vertellen zodat anderen zich hierin kunnen herkennen. Dat geeft al zoveel lucht.

Mijn podcast ‘Life’s better after your burn-out’

Om mensen te informeren, ben ik begonnen met mijn podcast ‘Life’s better after your burn-out.’ Toen ik ruim vijf jaar geleden in die diepe put zat, had ik het fantastisch gevonden als er op dat moment zo’n podcast had bestaan. Misschien was dat wel zo, maar heb ik ‘m niet gevonden, dat kan natuurlijk ook, haha.

Steeds meer mensen weten hun weg naar mijn podcast te vinden en dat vind ik geweldig. Het is mijn droom dat de podcast uitgroeit tot iets groots, waarmee ik veel mensen kan inspireren. Een podcast waar deskundigen en ervaringsdeskundigen te gast zijn om het thema van meerdere kanten te belichten. Om er dé podcast op het gebied van burn-out van te maken. Hoe gaaf zou dat zijn?

Aanmelden voor het symposium

Mocht je het leuk/interessant vinden om op woensdag 24 maart a.s. mee te kijken, dan kun je je hiervoor aanmelden bij Henk Driessen via het volgende emailadres: hfcdriessen66@gmail.com .
Ik hoop dat veel mensen aan zullen sluiten, zodat we er samen een mooie avond van kunnen maken. Ik kijk er naar uit.