Maandenlang heb ik toegewerkt naar het moment waarop ik mijn website online ging zetten. Menig uur heb ik geploeterd om een zo mooi mogelijk resultaat neer te zetten.

Tevreden was en ben ik niet snel, dus schrappen, toevoegen, opnieuw schrappen, of nee toch maar wel toevoegen, herlezen en herschrijven. Net zolang totdat ik het geval had; ‘Ja, hier kan ik wel mee voor de dag komen.’

De eerste maand in de lucht

Wat mijn verwachtingen waren als mijn website eenmaal voor iedereen toegankelijk was?
Geen idee, eigenlijk.

Ik ben een vrij nuchter persoon en snap heel goed dat mijn website echt niet meteen bovenaan in de top tien best bezochte websites staat.
Toch ben ik een dromer, of noem het een streber. Ik wil wél bovenaan staan. Ik wil wél dat hordes mensen mijn website bezoeken en na afloop met een gevoel afsluiten. Ik wil (honderd)duizenden bezoekers, goed zichtbaar zijn, veel reacties krijgen, ‘gezien’ worden. Ik geef het eerlijk toe; ik ben best ijdel en vind het belangrijk dat wat ik doe/wie ik ben gezien wordt door de juiste mensen.

Is mijn website voor iedereen?

Inderdaad, door de juiste mensen. Ik moet de illusie laten varen dat iedereen (lees: de hele wereld) mijn website prachtig vindt en er vol lof over praat/schrijft tegen iedereen die het horen wil.
Moet de hele wereld mijn avonturen prachtig vinden en volgen? Is dat soms mijn idee van succesvol zijn?

Weet je, ergens hoop ik natuurlijk op mega veel volgers en bezoekers. Maar waar het uiteindelijk over gaat, wat het allerbelangrijkste is, is dat ik mensen raak met mijn blogs, verhalen, foto’s, gedachten, quotes, enzovoorts.
Al is er maar één iemand die geniet van wat ik doe, die begrijpt wat ik wil zeggen, die geïnspireerd raakt door mijn schrijfsels, dan is het GOED! Dat noem ik succesvol zijn. De juiste mensen aanspreken en raken met mijn verhalen.

1 fan in ieder geval

Natuurlijk weet ik best dat er een aantal mensen zijn, die mijn blogs (met veel plezier) lezen, die reageren op mijn belevenissen en schrijfsels en die oprecht geïnteresseerd zijn in mijn leven. Die mensen ben ik sowieso enorm dankbaar voor hun interesse en het volgen van mijn avonturen. Juist voor hen deel ik mijn verhalen.

Maar bovenal doe ik het voor mezelf, omdat ik het allermeest geniet van schrijven en creëren. Omdat ik ontzettend kan genieten van het proces, van het gevoel als mijn pen (of mijn vingers) het papier (of het toetsenbord) raakt en er magische dingen ontstaan en gebeuren.

Irreële verwachtingen?

Natuurlijk had en heb ik bepaalde verwachtingen over mijn website. Droomde ik over bezoekersaantallen die door het plafond schieten. Computer die op tilt slaat, omdat ie al de bezoekers niet aan kan, haha.

Maar, hoor ik je denken, je website is nog maar een paar maanden in de lucht, hoe kun je dan al meteen zoveel verwachten?
Is het arrogantie, ongeduld, valse hoop? Ja, wat is het eigenlijk?
Het zijn eigenlijk dromen. Dromen zijn mooi, geven je hoop, zorgen ervoor dat leuke ideeën ontstaan en geven je inspiratie.

Hoe nu verder?

Ik heb besloten het verloop van mijn website bezoekers z’n gang te laten gaan. Het eerst maar eens een tijdje af te kijken en niet meteen te denken: Oh jee, er zit helemaal niemand op mijn verhalen te wachten.
Weg met die onzekerheid. Niet meer twijfelen aan mezelf. Geloven in wat ik doe en kan. Mijn succes niet laten afhangen van het aantal bezoekers of het aantal likes op Facebook of Instagram. Die goedkeuring mag ik mezelf geven. Ik doe het goed. Ik ben goed zoals ik ben.

Wat overigens niet betekent, dat ik niets meer doe om mensen naar mijn website te trekken. in deze online wereld is het nu eenmaal belangrijk om jezelf zichtbaar te maken op het internet. Om jezelf op een positieve manier te onderscheiden. Dat doe ik door dicht bij mezelf te blijven. De dingen te (be)schrijven, die op dat moment bij me opkomen. En dat kan over van alles en nog wat gaan.

Experimenteren

Zo af en toe gooi ik er een experiment tegenaan. Zoals laatst toen ik, op advies van, een poll plaatste op mijn Facebook pagina. Nou, er reageerde echt bijna niemand op en het bericht werd ook nog eens zéér slecht bekeken, terwijl het juist zou moeten zorgen voor meer kijkers (volgens deze expert).

Is het experiment dan mislukt? Eigenlijk niet. Het laat zien dat ik dingen op mijn manier moet blijven doen. Niet klakkeloos dingen aannemen van een ander, omdat het voor die persoon misschien wel goed uitpakt of omdat het zo zou werken. Of ze op zo’n manier toepassen dat ze voor mij wel werken.

Leerproces

Het is een leerproces en ik besef heel goed dat ik er nog lang niet ben, misschien zelfs nooit zal komen. Er is heel veel te leren, veel te doen, veel fouten te maken en kleine succesjes te vieren.
En dat doe ik dus. Ik doe maar wat en ik geniet van deze ontdekkingsreis. Ik leer wat ik beter niet kan doen of wat ik juist vaker moet doen, zodat ik jou, mijn trouwe lezer, nog meer kan betrekken bij mijn avonturen.

Ik probeer mezelf voor te houden dat grootse dingen niet in een dag bereikt zijn en dat ik een lange adem moet hebben. Nou is het voor een ongeduldig iemand als ik heel lastig om geduld te hebben, maar toch ga ik het doen. Ik vertrouw op mezelf en weet dat alle ideeën die ik heb, ooit werkelijkheid gaan worden. Tot die tijd blijf ik fouten maken, kleine of grote stapjes vooruit zetten, maar bovenal genieten van al het moois dat ik tot nu toe al gedaan en bereikt heb.

Mijn vraag aan jou

Mijn vraag aan jou: Hoe is dat bij jou? Wanneer leer jij het meest? Wat doe je met dingen die niet lukken? Haal je er iets uit of maakt het je juist onzekerder?

Te gek als je het in een reactie onder deze blog achterlaat.

Tot de volgende keer,

Liefs Ellen