Help, ik ben bang…(over angst!)

Je kunt geen krant openslaan of tv zender opzetten of je wordt geconfronteerd met nieuws over het nieuwe Coronavirus.
In deze blog deel ik wat angst met een mens (en met mij) kan doen.

Als klein meisje vaak bang

Misschien herinner je je het programma ‘Vinger aan de pols’ nog. Een medisch programma dat jaren terug (vanaf 1980 tot en met 2015) op televisie kwam.
Ik herinner me dit programma nog als de dag van gister. Als klein meisje van een jaar of tien keek ik wel eens mee als mijn vader en moeder dit programma hadden opstaan.

Zodra ik in bed lag, voelde ik opeens van alles in en aan mijn lijf en wist ik zeker dat ik dezelfde ziekte of aandoeningen had als die in het programma aan bod kwamen. Huilend liep ik naar beneden om door mijn ouders gerustgesteld te worden. De angst zat er toen goed in.

Controle of geen controle

Toen ik klein was, wist ik blijkbaar niet dat dit veel te maken heeft met controle. Hoezo, denk je misschien? Later zou ik ontdekken dat ik graag controle heb over dingen in mijn leven.
Ziektes of aandoeningen zijn dingen, waarover je geen controle hebt. Het overkomt je. Hoe drukker je je maakt, hoe meer de angst je in zijn greep houdt.

Misschien was die ervaring mijn eerste kennismaking met controle. Deze ‘fase’ duurde gelukkig niet zo lang. In ieder geval niet dat ik me herinner. Of ik mocht dit programma gewoon niet meer kijken, dat kan natuurlijk ook.

Kijken van het journaal

Een andere gebeurtenis die flink impact op me gemaakt heeft, is de Golfoorlog, die in augustus 1990 begon. Ik was toen net 14 jaar en de berichtgeving over die oorlog maakte me doodsbang. Er werd gesproken over het uitbreken van een derde Wereldoorlog en de geschiedenis leert dat oorlogen de grootste verschrikkingen op aarde zijn.

Het liefst wilde ik niets weten over de ontwikkelingen, terwijl ik tegelijkertijd wél het journaal keek om te kijken of Nederland al aangevallen zou worden. Het was rond die leeftijd, dat ik (autobiografische) boeken over de Tweede Wereldoorlog verslond. De gedachte dat zoiets ook mij kon overkomen, werkte verlammend. In 1991 zakte de onrust weg.

Het ontstaan van nieuwe, enge ziekten

Natuurlijk is het verschrikkelijk dat er op zoveel plekken in de wereld nog steeds zo veel ellende, oorlog en honger is. Dat vind ik echt. Aan de andere kant neemt de waan van de dag het over en ben ik bezig met de dingen in het leven van mijn gezin, familie en omgeving.

Zolang ik niet geconfronteerd word met de vreselijke nieuwsberichten (op tv, radio of in de krant), komt het niet binnen en ben ik er niet mee bezig. Of misschien sluit ik me er gewoon voor af. Totdat de volgende crisis uitbreekt.

Het coronavirus slaat in als een bom

In december 2019 kwamen de eerste berichten naar buiten: er was een nieuw, zeer besmettelijk (griep)virus opgedoken in China: Het Coronavirus. Er gingen mensen dood aan de gevolgen van deze nieuwe ziekte, die vooral oudere, en al zieke of verzwakte mensen raakte/trof.

Het was toen nog ver weg en dus maakte ik me niet druk. Ik vond het natuurlijk best spannend worden, toen het virus zich snel verspreidde en naar Europa kwam.
Het werd snel duidelijk dat het iets was, waar serieus naar gekeken moest worden en dat grote gevolgen zou hebben voor de hele wereld.

 Mediacircus

Al gauw kon je geen krant meer openslaan of tv zender opzetten of er werd nieuws gebracht over het virus. Ingrijpende maatregelen werden getroffen om de impact van het virus zoveel mogelijk te beperken en in te dammen.
Vooral in China sloeg het virus genadeloos toe en legde het hele leven daar lam.

Ik weet natuurlijk niet hoe zoiets, wetenschappelijk gezien, in z’n werk gaat, maar ik kan me levendig voorstellen dat in zo’n dichtbevolkt land (met een toch matige hygiëne) zo’n virus vrij spel heeft en zich razendsnel kan verspreiden met desastreuze gevolgen.

Situatie in Nederland

De hele wereld hield de adem in en veel mensen volgden en volgen de berichtgeving op de voet om op de hoogte te blijven van de nieuwste ontwikkelingen. Ik ben één van die mensen. Nu, als volwassene, begrijp ik beter waar die drang om al het nieuws nauwlettend te volgen vandaan komt. Het geeft me een (schijn)veiligheid/controle.

Overal waar je komt; in winkels, op scholen/bedrijven, op straat en bij andere mensen gaat het erover. Mensen maken elkaar bang, hitsen elkaar op. Soms grenst het zelfs aan massahysterie. Verhalen en nieuwsfeiten worden opgeblazen of uit hun verband gerukt. Mondkapjes, (desinfecterende)handgel en andere producten worden groots ingekocht, waardoor tekorten ontstaan en prijzen worden opgevoerd. Op social media verschijnen honderden berichten en mensen reageren soms als een kip zonder kop.

Mijn visie op deze situatie

Ook wij hebben het thuis over het Coronavirus. We verzwijgen niks, kijken naar het nieuws en vragen de kinderen naar hun mening. Zij vinden het vooral ‘onzin’ en denken dat het allemaal ‘niet zo erg’ is. Ze laten zich niet gek maken.

We willen niet dat ze zich, onnodig, zorgen maken, maar wel dat ze voorzichtig zijn en eventuele voorzorgsmaatregelen treffen. Op school wordt ook gesproken over het virus en wat ze kunnen doen om zich zo goed mogelijk te beschermen.

Toen bekend werd dat het virus Nederland had bereikt, kreeg ik het toch een beetje benauwd. Het kwam opeens erg dichtbij. De angst dat er iets met mijn kinderen, Bart of mij gebeurt, zit er bij mij wel in.
Ben oplettend, wees alert en gebruik je gezond verstand. M.a.w. ga niet naar plekken waar veel besmettingsgevaar is, houd berichten in de gaten en denk aan hygiëne.

Ik vertrouw erop dat de WHO, het RIVM, ziekenhuizen en huisartsen hun werk goed uitvoeren en er alles aan zullen doen om zo goed mogelijk met deze crisis om te gaan.

In de toekomst

Wat voor verstrekkende gevolgen het virus heeft, is nu nog niet te overzien. Dat het een grote impact heeft is duidelijk. Niet alleen voor de gezondheid van mensen, maar ook voor de economie. Er moet nog veel gebeuren, wil men controle over de situatie krijgen. Er wordt hard gewerkt om een vaccin te ontwikkelen.

Toch zullen er altijd nieuwe ziektes de kop opsteken en de mensheid bedreigen. Dat was in het verleden, dat is nu en ook in de toekomst zal dat zo blijven.
De mens is vindingrijk en zal z’n uiterste best doen om al deze uitdagingen het hoofd te bieden.

Ik hoop dat tegen het Coronavirus een medicijn wordt ontwikkeld en de gemoederen gesust worden. Dat de wereld opgelucht adem kan halen en het leven weer z’n gangetje gaat.

 

Hoe denk jij hierover en wat is jouw visie hierop?